Golfito is de hoofdstad van de provincie Puntarenas. Het vissersdorp ligt ten zuiden van het Piedras Blancas National Park en het Golfito national wildlife refuge die het dorpje Golfito afschermen.
Bespaar op transport
TIP: Boek je transport van zodra mogelijk. Tarieven stijgen als de beschikbaarheid mindert!
- Boek bij het meest betrouwbare autoverhuurbedrijf Adobe Rent a car. Krijg automatisch 10% korting verrekend via deze link. Wijzigingen en gratis annuleren is mogelijk tot 72u vooraf.
- Check ook bij Sunny Cars voor de all inclusive formule, eveneens met gratis annuleren optie.
- Beperkt budget? Vergelijk via deze link de beste deals voor een huurauto.
- Ga op avontuur met een 4×4 met rooftop tent van Nomad America en krijg 10% korting met deze code: UNDERTHETREES
- Boek tijdig jouw shuttle.
Naar Golfito
- Neem in San José een binnenlandse vlucht naar Golfito.
- Via de weg ben je ruim 7 uur onderweg met de bus of een shuttle.
- Die rit breek je op door een bezoek aan Manuel Antonio in de Central Pacific, Dominical of Uvita.
- Of je komt het land binnen via Panama. Zo deden wij het tijdens een eerste bezoek.
We laten de tropische stortregens op Bocas del Toro en de motregen bij 20°C in Boquete achter ons. De shuttle dropt ons aan de grens waar we in Paso Canoas na de grensformaliteiten de lokale bus opstappen richting de tropische zon van Costa Rica’s wilde zuiden aan de Golfo Dulce.
Golfito aan de Golfo Dulce
Het beschermd gebied rond Golfito werd opgericht om de watervoorziening van de stad te beschermen. De biodiversiteit in deze natuurgebieden aan de Golfo Dulce is zeer groot. Zowel op het land als in de zee.
Een groene corridor langs de Golfo Dulce verbindt vervolgens het Piedras Blancas Nationaal Park met het Corcovado nationaal Park.
Golfo Dulce betekent de ‘Zoete Golf’. Het is één van de weinige tropische fjordestuaria in de wereld. Het unieke zeehabitat is de thuisbasis van meer dan 20 procent van het leven in de Stille Oceaan van Costa Rica. Je vindt hier behalve karetschildpadden en tuimelaars ook gevlekte dolfijnen. De warme wateren zijn ook het ideale broed- en verzorgingsgebied voor migrerende bultruggen.
Logeren in Golfito
Het dorpje zelf ligt aan de oevers van de Golfo Dulce langs een langgerekte weg tot het kleine vliegveldje.
Wij opteren voor eenvoudig logement buiten het centrum.
B&B Purruja Lodge ligt verscholen in weelderig groene natuur aan de weg naar Golfito. We checken in een sober kamertje in met enkel koud water in de douche. Voor 35 euro en bij 32°C is dit zeker ok. Het water in het zwembad komt rechtstreeks uit een natuurlijk bron. Het niveau staat laag in het kurkdroge februari.
Een grote pad raakt niet uit het lage water en houdt zich angstvallig aan de laagste trede van het laddertje vast. Ik laat hem op een gedroogd bananenblad klimmen en zet hem op het droge.
De pad sluit uitgeput de ogen. Voor alle zekerheid leggen we het grote blad over hem als afscherming tegen roofvogels. Onze gastheer vertelt ons kort erna dat de pad elke dag in het zwembad sukkelt en er keer op keer opnieuw uit gered moet worden. De pad blijkt dus een beetje hardleers. Op de achtergrond horen we een symfonie van vogelgeluiden terwijl in de struiken leguanen, agoeti’s en witsnuitneusberen (coati’s) ritselen.
Het wildlife is massaal aanwezig. Wat hebben we dit gemist in Panama waar bescherming van wildlife helaas geen prioriteit is. Dat verschil laat zich heel goed voelen nu we terug in Costa Rica zijn.
Wildlife welkomstcomite
We genieten weer volop van het kleurrijke jungleleven. Grote leguanen, agouti’s, kapucijnapen, doodshoofdaapjes, eekhoorns, toekans… Op amper 1 uur tijd hebben we in de tuin meer wildlife gezien dan de voorbije week in Panama!
In het gras kruipt een grote groene leguaan. Dit zijn zo’n indrukwekkende dieren. Hun prehistorische look met felle kleuren en een eigenzinnige elegantie dwingen diep ontzag af.
Een grote familie doodshoofdaapjes trakteert ons op een luchtshow in de bomen waar geen einde aan lijkt te komen. Ze springen enorme afstanden van de ene naar de andere boom. Zelfs een jong aapje maakt de gekste en meest gewaagde acrobatensprongen. Telkens als we denken “o jee dat haalt ie niet” zien we een tak heel diep naar beneden buigen, gevolgd door een regen van blaadjes en een aapje dat gewoon achter de rest van de troep klautert.
De zwoele avond valt. We wandelen de straat over naar een kleine soda waar de uitbaatster en haar kat ons vriendelijk verwelkomen. Het is hartverwarmend om te zien hoe katten hier gewoon hun plekje hebben tussen de Tico’s. We zien hen in restaurantjes en hotelletjes, meestal verzorgd en goed gevoed. Dit is echt een verademing als je weet dat dit zeker niet in elk zuiders land het geval is.
Ontbijt met wildlife
Wakker worden met het geluid van brulapen blijft uniek. Gewekt worden door hanen en vrachtverkeer op de doorgangsweg naar Golfito is iets minder charmant. Dat wordt goed gemaakt door de ochtendploeg van het wildlife.
Aan het ontbijtterras vliegen tanagaren in verschillende kleuren af en aan om restjes van overrijp fruit van een voederplank te pikken terwijl eekhoorns aanschuiven aan het buffet.
Golfito in ontwikkeling
Adobe Car rental (boek met 10% korting!) is ook deze keer mooi op tijd voor de levering van onze huurwagen. De formaliteiten gaan vlot tot een draadloos netwerk voor de betaling onvindbaar is. We moeten ettelijke kilometers rijden om het juiste signaal te vinden. Ook dat is Costa Rica 🙂 Terwijl Tom met de man van Adobe de zoektocht in het dorp start naar een datasignaal installeer ik me op een terras aan het water met een zalige zeebries en prachtig zicht op de Golfo Dulce.
Golfito is een lange hoofdstraat met kleine zijstraatjes die omhoog klimmen tegen de weelderig groene heuvel die het dorp afschermt. Voorbij de tax free zone (waar Tico’s 2x per jaar aankopen mogen doen) zien we de typische kleurrijke houten huisjes die hier in de periode van de Chiquita plantage gebouwd werden. Golfito werd na het vertrek van deze multinational een verlaten oord.
Toerisme is hier aan een opmars bezig. Een gloednieuwe marina probeert dit slaperige dorpje op de kaart te zetten. Sinds 2019 meren hier steeds meer cruiseschepen aan. Het begin van het einde van deze rustige uithoek?
Al zullen de typische straatventers en oude voertuigen hier niet meteen uit het straatbeeld verdwijnen.
Golfito National Wildlife Refuge
Het reservaat bestaat uit weelderig groen woud met bomen van bijna 45 meter hoog. Deze profiteren samen met de vele tropische planten van de overvloedige regenval tussen mei en november.
Het reservaat is het natuurlijke habitat voor circa 200 vogelsoorten waaronder ara’s, toekans,.. zoogdieren zoals luiaards, miereneters, maar ook talrijke slangen, hagedissen en andere reptielen. Je kan er ook alle inheemse soorten apen vinden: het doodshoofdaapje, de kapucijn, de mantelbrulaap en Geoffroy’s slingeraap.
Wandelaars hebben voldoende keuze aan trails. Bereid je voor op een wandeling van 5 uur als je het Radio Tower Trail start. Ongeveer 2 km ten zuiden van het centrum van Golfito loopt naast het voetbalveld een grindweg landinwaarts. Deze slingert zicht 7 km omhoog naar enkele radiotorens 486 m boven zeeniveau. Het zeer steile wandelpad tegenover het Samoa del Sur hotel brengt je naar de zendmasten.
Het wildlife refuge heeft geen openbare voorzieningen. Breng dus alles mee wat je nodig hebt voor tijdens de wandeling. De paden zijn soms heel grillig. Doe schoenen aan met een stevige zool en neem voldoende water mee voor onderweg.
Verder vanuit Golfito
- Reis verder naar het uiterste zuiden, naar Zancudo of naar Pavones en Punta Banco.
- Neem de watertaxi naar Puerto Jiménez op de Osa Peninsula
- Bezoek het Piedras Blancas Nationaal Park of logeer in de ecolodges Nicuesa Rainforest Sancturary of Esquina aan de oever van de Golfo Dulce.
Bij het verlaten van Golfito komen we terecht in wegenwerken. Door een wegverzakking is het aanschuiven. Tico’s zijn dit gewoon. Dit hoort gewoon bij het dagelijkse leven. In plaats van te sakkeren, strekken ze de benen en maken in ontbloot bovenlijf een praatje met de wegenwerkers die helse temperaturen doorstaan om in dit weer aan het asfalt te werken. Ook al zou je thuis uit je dak gaan, de Pura Vida modus neemt het hier vrij snel over 😉
Voorbij Rio Claro aan de kruising met de Ruta 2 of Carretera Interamerica Sur laten we de commerciële bedrijvigheid en de vele wegrestaurantjes en supermarktjes achter ons en rijden verder richting Dominical.
Je passeert onderweg een douanepost. Op de Ruta 2 kan je ter hoogte van het dorpje Piedras Blancas linksaf naar de Ruta 245 voor een verblijf in:
- het authentieke Dos Brazos in weelderige natuur
- Mogos in de groene corridor langs de Golfo Dulce
- Drake Bay dat in het droge seizoen te bereiken is via een 4×4 dirt road vanuit Rincón
- Puerto Jiménez en via Cabo Matapolo tot het einde van de weg in Carate.
Een overzicht van alle bestemmingen in de South Pacific lees je in:
Wij blijven de Ruta 2 volgen onderweg naar Ojochal..
naar ciudad cortes
Rechts hangt een wolkenband boven de Cordillera de Talamanca. Links kleurt de hemel vlekkeloos helderblauw. Onderweg eten doe je in een traditionele soda of klein Chinees restaurantje.
In een pulperia kopen we water en bij de bakker kiezen we een vers gebakken brood. Brood is niet iets waar hier veel aandacht aan wordt besteed. De meeste Tico’s eten toastbrood of wit brood van de bakker. Meergranenbroden zien we hier maar zelden. Mierzoete gevulde koeken vind je hier dan wel à volonté.
We passeren de afslag van Sierpe waar we tijdens ons vorig verblijf kennis maakten met de broeierige mangrove en haar vele wildlife. Iets voorbij de afslag naar Palmar Sur (waar je een binnenlandse vlucht kan nemen) kopen we bij een fruitkraampje een papaya voor deze avonde en een zoete passievrucht (granadilla).
In Ciudad Cortes bevindt zich het ziekenhuis waar inwoners van de Costa Ballena terechtkunnen. De vele Tico huisjes in Ciuadad Cortes liggen in een vierkant stratenpatroon naast elkaar, allemaal heel sober, maar wel verzorgd.
Ciudad Cortes ligt aan de Terraba River die in het regenseizoen vaak overstroomt door modderstromen die vanuit de bergen via de rivieren naar zee denderen.
In Coronado – vlak voor Ojochal – draaien we 4 km dirt road in richting van Tres Rios Cabinas.
tegenvaller in coronado
De voorbije jaren hebben we al op zovele leuke plekjes gelogeerd. Ooit moest het eens tegenslaan.
Voorbij een hangbrug over een bergrivier vol rotsen en keien komen we aan bij Cabinas Tres Rios. Op foto zag deze accommodatie er veelbelovend uit maar we hebben pech. De cabina werd gepromoot als kamer met keuken en eetruimte. We wandelen in een muffe kamer waar we het meteen benauwd krijgen van een chemische geur. Een tafeltje en stoelen ontbreken in de lege eethoek. Alles is in erbarmelijke staat. Op zich maakt ons dat niet uit, we zijn wel wat gewoon. Het verschil met de foto’s is echter te groot en de prijs is niet in verhouding met wat we krijgen.
Ook de ontvangst is kort en koel. In ruil voor 75 USD krijgen we een sleutel in de handen geduwd. De gastheer verdwijnt en is de volgende dagen onvindbaar. Heel even staan we op punt om gewoon verder te trekken. We besluiten er gewoon het beste van te maken. Eerst op zoek naar meubilair. Het overdekte terras staat vol rotzooi: zo’n 30 vuile plastiek stoelen en kapotte tafeltjes. We vinden nog 1 bruikbaar tafeltje en 2 stoelen voor in onze eethoek.
Heel even genieten we van de vele junglegeluiden rondom ons als we in het zwembad afkoelen. En dan komen de andere gasten aan. Lees: een invasie. Een luidruchtige familie neemt plots het zwembad en het terras over en pluggen hun privé discobar in op gigantische geluidsboxen. Foetsie Pura Vida en romantische junglegeluiden.
Pura vida in de rivier en op schoot
We zoeken de rust op aan de rivier bij de hangbrug die we zonet gepasseerd waren. Helder water kabbelt in een ondiepe rivier waar je ongestoord in kan baden. De bomen gonzen van de krekels, maar de omgeving straalt één en al rust uit.
Wat een verademing…
Overijverige waakhondjes bewaken kleurrijke Tico huisjes. De grote exemplaren vallen nog mee. Na een enkele ‘woef’ laten ze ons verder wandelen. De kleine keffers daarentegen rennen als kleine driftkikkertjes achter ons aan om ons toch maar ver genoeg uit de buurt van hun erf te jagen. We wandelen terug naar het andere kabaal, dat van de andere gasten wiens feestje pas goed gestart is.
En dan wriemelt zich een kitten door het kapotte gaas van onze eethoek. Ik lok Pepito met een touwtje waar het meteen vrolijk mee begint te spelen. Na het spelen nestelt het zich moe maar voldaan op mijn schoot. Wat een schatje… Het kabaal op de achtergrond, dat is er nog steeds. Het vibrerende bundeltje Pura Vida op mijn schoot brengt echter alles in evenwicht.
’s Morgens wandelt kleine Pepito weer vrolijk door het gat in het muggengaas. Onze kleine vriend komt zijn knuffeltjes opeisen terwijl ik aan het schrijven ben. De rest slaapt nog dus ik geniet van de rust. Met enkel de vogels op de achtergrond en Pepito die aan het bedelen is, maak ik het ontbijt klaar om meteen daarna terug te keren naar Ojochal.
Een beter adresje in Coronado is Mango Tree Villas.
Laatste versie: 12 september 2024
Meer informatie
- Reisvoorbereiding rondreis Costa Rica
- Waar naartoe in Costa Rica? Kijk op de interactieve kaart
- Maand per maand bekeken: wanneer is voor jou de beste reisperiode?
- Voorbeeldrondreis 2 tot 3 weken “natuur en wildlife”
- Wat neem je mee naar Costa Rica?
- Logeertips: 30 unieke adresjes
- De 20 mooiste watervallen
- Alles over autohuur en met de auto rijden in Costa Rica
- Alle nuttige links voor de reisplanning
.
Ook zo gefascineerd door wonderlijke natuur en wildlife? Volg Under The Trees op Instagram.
* Boek of koop je iets (tijdens de browsersessie) na het klikken op een link van Booking.com of Bol.com? Dank je! Dit kost jou helemaal niets extra. Het helpt wel om alle informatie op deze blog te onderhouden en gratis te kunnen blijven aanbieden.