De Osa Peninsula is afgelegen, wild en bekend om haar hoge concentratie biodiversiteit. Dos Brazos is een verborgen parel op dit schiereiland en is wat ons betreft de plek bij uitstek voor rust- en natuurzoekers.
Naar Dos Brazos
Vanuit San José is het circa 6 uur rijden. Je bezoekt deze regio meestal na een verblijf aan de Central Pacific, Dominical, Uvita of Ojochal. Of je maakt het jezelf makkelijk en vliegt vanuit San José met SansaFly tot in Drake Bay of Puerto Jiménez.
Voorbij de brug over de Térraba Rivier negeer je de afslag naar Sierpe. Rij je toch rechtsaf dan passeer je onderweg het vernieuwde Palmar Sur vliegveld en de archeologische site van de mysterieuze Bolas in Finca 6.
NAAR DOS BRAZOS
Langs de Ruta 2 passeer je kleine gehuchten. Een gehucht met een schooltje, een kerkje en een voetbalveld wordt hier als een dorp beschouwd. Het is soms maar een straat groot. Sla 32 km voorbij de brug rechtsaf naar de Ruta 245 richting Puerto Jiménez (75 km).
Recht voor je doemt het onherbergzame Piedras Blancas Nationaal Park op. Onderweg kan je in El Mirador iets eten op het terras met een panoramisch uitzicht. Heb je geen honger of dorst? Geniet dan vanop een viewpoint met parking (iets voor dit restaurant aan de linkerkant van de weg) van het uitzicht over de vredige Golfo Dulce.
Steile hellingen flankeren de asfaltweg die zich door een groen landschap slingert.
Ben je onderweg naar Drake Bay? Sla dan voorbij Rincón rechtsaf. Deze weg rij je in het regenseizoen makkelijkst met een 4×4 ook al hebben alle rivieren intussen een brugje.
Onderweg naar Puerto Jiménez steken eenzame en majestueuze ceiba’s af in een landschap dat open en kaler wordt. De bosontginning voor veeteelt heeft hier in de jaren ’70 vele open vlaktes gecreëerd. Deze littekens in het landschap vormen een groot contrast met de meest biodiverse plek op aarde die erachter verscholen ligt: Corcovado.
De grindweg naar Dos Brazos op 8 km voor Puerto Jiménez brengt je daverend naar een typisch Tico dorpje middenin ongerepte natuur.
In 2018 en 2020 bezochten we gedurende enkele dagen dit nog onbekende paradijsje Dos Brazos. Begin 2023 verbleef ik er een maand waardoor het kleine dorp nu helemaal een speciaal plekje in mijn hart heeft.
Dos Brazos dorp
Dos Brazos is een zakdoek groot. De hoofdstraat met enkele zijstraatjes wordt geflankeerd door 3 rivieren die als slagaders de omgeving voeden.
Er rijden amper tot geen auto’s in het dorp. Dorpsbewoners wandelen op dirt roads te voet of te paard. Je kan er vlot en in alle rust op eigen houtje wandelen.
De hoofdstraat eindigt langs beide kanten aan een rivier. En die rivieren zijn in het weekend de ideale plek voor een BBQ met het hele gezin. Kinderen rennen op blote voeten voorbij voor een duik in het warme water. Een grote plons volgt op een luide schreeuw van plezier.
Al spelend in de modder lachen ze hun tandjes bloot terwijl ze zichzelf en elkaar van kop tot teen onder de modder smeren. We beseffen plots dat we middenin de vuurlinie zitten! Op het nippertje vermijden we een modderaanval en schuiven iets hoger op de rotsen. Alsof ze kleefnoppen aan hun voeten hebben, rennen ze soepel over de vele grillige rotsen.
Het charmante dorp en haar hartelijke inwoners laten je je meteen thuis voelen. Hier hoef je de betekenis van Pura vida niet ver te zoeken. Je hebt er geen faciliteiten in overvloed maar gewoon alles wat je nodig hebt.
Eten en winkels
De farmer’s market van Ermer ligt vlak voor het Salon Comunal. Ermer zorgt in zijn buurtwinkeltje dagelijks voor een assortiment aan groenten en fruit. Je kan er ook een hapje eten en een babbeltje slaan. Ik ben er tijdens mijn verblijf van een maand zowat elke dag vaste klant. Mijn ijskastje is piepklein dus ik wandel dagelijks door de hoofdstraat tot de andere kant van het dorp en koop bij Ermer wat ik nodig heb.
Het is tevens de ideale plek om met de locals in contact te komen en meer te leren over het dorpsleven.
Soda en pulperia Caiman ligt iets verder helemaal op het einde van de hoofdstraat voorbij het Salon Comunal vlak voor je aan de rivier komt. Het ziet er niet uit als een winkeltje of taverne. Je loopt er zo aan voorbij. De ingang bevindt zich links.
De laatste en derde plek waar je iets kan eten ligt helemaal aan de andere kant van het dorp (de hoofdstraat) op het einde van de weg richting La Bolita.
Amazonita Lodge heeft ook een terras waar je terecht kan voor een lekkere maaltijd. Ook dit is één van mijn vaste plekjes voor of na een wandeling voor een gezellig praatje met de goedlachse Zulay die de heerlijkste maaltijden maakt.
logeren in Dos Brazos
Amazonita lodge ligt verscholen op het rechtse uiteinde van de hoofdstraat waar de weg overgaat in een wandelpad. Dit was de eerste plek waar we in 2018 logeerden. De 3 huisjes bieden voldoende privacy om optimaal van de omgeving te genieten.
Cabina Zenon bereiken we na een heleboel traptreden tot we op het terras worden beloond met uitzicht over de weelderig tropische omgeving in de achtertuin van Corcovado.
Outdoor living
Ook hier klinkt het brandalarm van de jungle. De cicaden gaan met z’n honderdduizenden tegelijk luid tsjirpen. Kippenvel! In de douche word ik nauwlettend in de gaten gehouden door kleine vleermuizen die me met grote ogen aanstaren. Telkens ik ze op foto wil krijgen, vliegen ze een eindje op. Tuurlijk, hun privacy is wel belangrijk! De fotoschuwe beestjes blijven de komende dagen bij ons in het huisje logeren.
De outdoor keuken is ruim en rustiek. Philae, de kleinere cabina iets hogerop heeft geen eigen keuken (wel een koffiezet) en is geschikt voor koppels die niet wensen te koken. Het is inmiddels heel zwoel bij een hoge vochtigheid. Ik loop op blote voeten op het houten terras en lees wat. Hier is geen wifi, maar dat mis je echt niet. De connectie die je hier hebt met de natuur is zoveel meer waard. Hoe zwoel het hier ook is, ik bruis van de energie!
De natuur in onze kamer
De kamer is volledig open. Ik ben helemaal smoor op het bureautje met zicht op de jungle. Het is een zalige plek om mijn reisnotities te verwerken. Terwijl de zon zakt, tilt de wind het witte voile gordijn op en blaast het langs me heen. Wat een romantisch plekje. Ik voel me zowaar een ontdekkingsreiziger in nog onontgonnen mysterieus gebied die ’s avonds haar observaties neerschrijft.
De brulapen maken het compleet en zorgen voor een brede lach op mijn gezicht. Je krijgt hier gewoon kramp in de kaken van het vele glimlachen. Alé ik toch 🙂
“Ik wil hier nooit meer weg” denk ik steeds.
Dit logement haal uiteraard de lijst van unieke adresjes in Costa Rica.
Een open air room wilt ook zeggen dat we die avond bij kaarslicht onze ogen uitkijken naar het leven op het muskietennet, in de keuken en op de vloer. Krekels tsjirpen, kikkers kwaken en het zachte schrille gekef van gekko’s neemt toe eens alle lichten uitgaan. ’s Nachts naar toilet gaan, doe ik veiligheidshalve toch maar even met de zaklamp. Ik wil vermijden dat ik iets onder mijn voeten hoor kraken of sissen.
In the jungle the mighty jungle
Wakker worden doe je hier met de natuur. Dat is bij de allereerste zonnestralen met het lage oe-oe van de brulapen op de achtergrond. Het heeft deze nacht flink geregend. De geur van petrichor in de natte omgeving en de felgroene kleur van de bomen waar vele vogels aan hun ochtendlied zijn begonnen, tovert alweer een glimlach op mijn gezicht. In zo’n omgeving wil ik wel elke dag wakker worden. Terwijl het hete water door de koffiesok drupt, installeer ik me in de houten stoel op het terrasje en neem de natuurlijke omgeving in me op.
Het symfonisch orkest van de natuur wordt aangevuld met vele kleine ritselgeluidjes. De pup des huizes heeft het druk met een kleine gekko op de houten paal van het terras te volgen. Die gaat in deze omgeving zijn bezigheid nog hebben.
Voor het ontbijt wandelen we naar beneden, naar de inkom van Amazonita en tegelijk één van de weinige restaurantjes in het dorp.
De goedlachse vriendelijke Zulay maakt in haar Cucinara Tica een hartig ontbijt.
Zulay heeft trouwens haar eigen Posada Rural Manantial tegenover het schooltje vlakbij de samenvloeiing van de twee takken van de Rio Tigre.
Vind je dat outdoor contact net ietsje te avontuurlijk? Opteer dan voor een vakantiehuisje met deuren en ramen vlak naast Amazonita. Ik logeerde enkele dagen in Casa Los Sueños.
De kleine maar uitgeruste keuken, de badkamer met warm water, de eetruimte en het gezellige yoga deck met hangmatten op zo’n prachtige plek zorgen voor een zeer comfortabel verblijf.
De locatie van beide logementen is ideaal, op het einde van de hoofdstraat in een heel rustig gedeelte.
Al zou ik elke natuurliefhebber de unieke outdoor living ervaring bij Amazonita aanbevelen. Opgelet: dit is een zeer gegeerd adresje. Boek nu met ‘gratis annuleren’ om het zeker niet te missen!
Goudkoorts en het heden
Dos Brazos was één van de belangrijkste goudmijnlocaties op het schiereiland. Het ligt namelijk tussen de 2 zijtakken van de Rio Tigre waarin de grootste concentratie aan natuurlijke goudafzettingen op het schiereiland te vinden is. Dit maakt de rivier lucratief voor ambachtelijke ‘oreros’ (goudzoekers) die met gold panning hun familie onderhouden.
De goudkoorts sloeg toe met destructieve gevolgen voor de natuur. In de jaren 70 beleefde het dorp haar hoogtepunt met zo’n 3.000 goudzoekers. Helaas trok de regio ook grootschalige internationale goudwinning aan. Door het inzetten van zware machines was de impact op de omgeving dramatisch.
Het ongerepte landschap werd vernield, habitats gingen verloren, diersoorten stierven uit en ontbossing en aardverschuivingen zorgden voor verhoging van de lokale temperaturen. Bargevechten, mijnbouwapparatuur, geschillen over landclaims en een stadsbordeel met gevangeniscellen waren tot begin jaren 80′ het beeld van Dos Brazos.
Als reactie op deze immense milieuschade kreeg bijna 40% van het grondgebied van de Osa Peninsula in 1975 de status van beschermd natuurgebied als Corcovado National Park.
Heropbouw
In de jaren 80 verbood de regering goudwinning in alle vormen. Goudzoekers werden opgespoord en hardhandig verwijderd. Hoewel de milieuomstandigheden op lange termijn verbeterden, was de impact op korte termijn voor veel lokale bewoners nefast door hoge werkloosheid. Sindsdien werkt de gemeenschap op grote schaal aan het herstel van hun lokale economie door in te zetten op activiteiten die de waardevolle ecosystemen rond hun dorp beschermen.
In 2004 richtte de gemeenschap ACODOBRARTI op, een vereniging die zich inzet voor de bescherming van de flora en fauna van Dos Brazos de Rio Tigre. De vereniging is de belangrijkste katalysator bij het realiseren van nieuwe duurzame activiteiten door middel van educatie van de gemeenschap. Het Salon Comunal is daar de draaispil van.
In februari 2015 opende ACODOBRARTI in Dos Brazos een officiële ingang in het Corcovado National Park. Het dorp telt intussen 25 nationaal gecertificeerde parkgidsen.
Wat zien en doen in Dos Brazos?
Het uiterste zuiden van Costa Rica herbergt 2,5% van alle biodiversiteit op onze planeet op een oppervlakte die slechts een 3 miljoenste van het aardoppervlak beslaat. Corcovado is de plaats met de hoogste concentratie (4%) zodat natuurliefhebbers al helemaal geen reden hebben om te twijfelen. Dos Brazos heeft haar eigen ingang in dit nationale park.
90% van de bevolking leefde hier van het goud zoeken. Het aantal ambachtelijke goudzoekers is vandaag gedaald tot minder dan 40%. De overheid hanteert een gedoogbeleid tot er voldoende economische alternatieven zijn. De associatie El Tigre Dos Brazos werd in dit kader opgericht om eco tours te organiseren. Het dorp heeft beslist heel wat troeven uit te spelen. De natuurlijke rijkdom is echter een mes dat langs beide kanten snijdt.
Ecotoerisme staat nog in de kinderschoenen. We hopen dat het dorp goed blijft waken over haar natuurschoon. Dos Brazos is door haar ruige karakter gelukkig niet voor iedereen geschikt. Het zal daardoor niet snel een volgend Manuel Antonio worden. De ruwe wildernis en rijke flora en fauna zetten de toon.
Er is maar heel beperkte internetontvangst. Voor sommige reizigers een echte no-go. Voor natuurliefhebbers maakt het de connectie met de overweldigende natuur nog groter. Het salon comunal heeft meestal wel internetverbinding waar je via gratis Wifi online kan. Je zit er niet alleen, ook de inwoners en de jeugd heeft hier een vaste stek gevonden.
Dos Brazos staat voor een immense uitdaging. Ecotoerisme is hier echt balanceren op een dun koord tussen natuurbehoud en lokale economie. Covid-19 had het er alleszins niet makkelijker op gemaakt. Langzaam maar zeker vinden natuurliefhebbers hun weg naar Dos Brazos.
Wie voor een complete onderdompeling in de natuur wil gaan, boekt een 2-daagse wandeling met overnachting in de jungle. Meer info.
Voor birdwatching en wandelingen langs de prachtigste reuzen in het bos is het onmiskenbaar een echt paradijs.
De leukste activiteiten in Dos Brazos:
- Corovado El Tigre Trail (7 km pittige wandeling / enkel met gids / 95 USD)
- Paardrijden en goud zoeken
- La Bolita trails (15 km trails voor 10 USD)
- Gratis wandeling naar El Salto
Corcovado ingang El Tigre
Je kan hier dus rechtstreeks het Corcovado National Park in (75 USD inclusief gids). Een lus van 7 km brengt je tijdens een wandeling van 7 tot 8 uur langs het Tigre Trail tot 3 km diep het park in. Dat is niet ver, maar je proeft wel vrij snel de wildernis waarin je wandelt.
Wie met een krap reisschema zit, staat op 25 minuutjes vanuit Puerto Jiménez in Corcovado Nationaal Park wat een groot contrast is met de afstand die je moet afleggen naar La Leona ranger station in Carate. En je steunt er meteen ook echt de lokale economie van Dos Brazos mee.
Onderschat deze wandeling niet: het gaat op korte afstand heel snel omhoog en omlaag en omhoog.
Wat ons betreft is wandelen (voor amper 10 USD/pp) op de Bolita trails een aangenamere optie waar je net hetzelfde wildlife kan spotten! Meer hierover verder in dit bericht.
Paardrijden in Dos Brazos
Om 9 uur worden we verwacht aan het toeristisch centrum in het dorp waar onze begeleider en paardjes staan te wachten.
Met de paarden trekken we door en langs de Rio Tigre. Onze begeleider lacht ons hartelijk toe. Hij heeft een bruin verweerd gezicht met afgebroken tanden en spreekt enkel Spaans. Eens de dorpsbewoners merken dat je in hun eigen taal probeert te communiceren, zie je hen meteen opleven en willen ze jou zoveel mogelijk vertellen. Uiteraard in het Spaans.
Tijdens het paardrijden zien we onderweg goudzoekers. Het is duidelijk harde labeur om de hele dag door stevige keien in de rivierbedding met hand en schop te verplaatsen.
De achtertuin van Corcovado
Cicades zorgen in interval voor de nodige achtergrondmuziek terwijl we dieper de groene jungle inrijden. De paardjes wegen elke stap op de keien van de rivierbedding voorzichtig af tot we aan de rand van Corcovado Nationaal Park komen.
Hier stappen we af. Met de paarden mag je niet in beschermd natuurgebied. Een zwarte arend pronkt prachtig op een tak. De hellingen langs de rivier schieten de hoogte in met kolossen van junglebomen vol leven. Het is genieten van de geuren, het ruisen van de kabbelende rivier en de vele geluiden in deze rijke omgeving, een perfecte plek voor Shinrin-Yoku. Onze gids verkiest een dutje langs de kant terwijl ik in de berm op zoek ga naar reptielen.
Honger. Na het paardrijden eten we in onze casita ons lunchpakket op. Rijst, gebakken banaan, roerei en zwarte bonenpasta zitten in een bundeltje van bananenbladeren gepropt. ‘Het oog wilt ook wat’ gaat wat verloren als we de tamales open vouwen. Maar het smaakt enorm!
Goud zoeken in De Rio Tigre
Goudwinning blijft de grootste bestaansreden van het dorp. Ook de gids voor onze volgende tour spreekt enkel Spaans. Hij praat echter duidelijk en langzaam en vertelt honderduit over zijn eigen huisje dat hij verderop langs de rivier aan het bouwen is. De wandeling gaat langs en dwars door de rivier.
Met waterschoenen stappen we door de rivier door ondiepe en heel diepe stukken tot we aan de hut komen van onze begeleider. Hij heeft nog veel werk voor de boeg maar een toilet op een open platform met jungle view is er wel al. Ik kijk rond me: mooi zicht, dat wel. Iets meer privacy zou leuk zijn.
Goud pannen
In de rivier demonstreert hij de verschillende manieren om goud te zoeken. En dan gaat hij in stilte aan de slag. Ook Tom zet zich geconcentreerd aan het werk. Benieuwd of er goud zal gevonden worden.
Ik geniet intussen van het groene goud. Het weelderig groen van de jungle wordt prachtig weerspiegeld in het glasheldere water.
De heren gaan er volledig in op. Ze scheppen vlakbij een watervalletje diep op de keienbodem. Na een uurtje zetten ze de zoektocht stop. Kijk, goud!” roept Tom. Ik moet heel goed kijken. En ja, toch wel 4 goudschilfers die samen een volle dollar waard zijn 🙂
Deze 3 dagen in Dos Brazos waren een rijke en relaxte ervaring. De natuurlijke energie die de omgeving uitstraalt, is overweldigend. Dit dorpje katapulteerde zich sindsdien in mijn top 3 van favoriete plekken in Costa Rica. En dat is ook de reden waarom we er naar terug blijven keren.
la Bolita in Dos Brazos
Dos Brazos had ons zo overdonderd dat we hier eind 2020 opnieuw zijn. Deze keer staat La Bolita op de planning, een terrein van 61 hectaren regenwoud. Het landgoed wordt aan de ene kant begrensd door de Rio Tigre en aan de andere kant door Corcovado National Park, een van de meest biodiverse plekken op aarde.
We hobbelen door de hoofdstraat over een rivier en parkeren vlakbij Amazonita Lodge, helemaal op het einde van de weg, waar we vorige keer logeerden.
En dan wandelen we enkele honderd meters de jungle in.
Casa La Bolita ligt vlakbij dit wandelpad naar de Rio Tigre.
Het is een gezellig huisje met een outdoor zithoek. Er is geen ijskast maar de frigobox word dagelijks met ijs bijgevuld. En het heeft sinds 2023 ook een privézwembad.
Een echt aanrader in Dos Brazos zijn de trails van La Bolita. Daarvoor steek je eerst de Rio Tigre over. Het is warm en de vochtigheid is hoog. Al snel blinkt ons lichaam al even vochtig als onze sokken. Door de regenval van de voorbije dagen opteren we voor regenlaarzen in plaats van onze wandelschoenen. En dat blijkt een heel goede beslissing.
Via het ‘a la casa’ pad wandel je zoals de naam al doet vermoeden tot La Bolita. Het paadje slingert zich langs en over de Bruja kreek. Plakkerig bereiken we het hostel. “We walk around naked, so ring the bell if you don’t want to see naked people”.
Back to basics and back to nature nemen ze hier heel serieus. Ron – met een sarong rond zijn middel geknoopt – ontvangt ons enthousiast – in de gemeenschappelijke ruimte.
La Bolita Hostel
Wie in het hostel logeert, houdt dit in gedachten:
- Je moet door een rivier en dan 30 minuten via een smal pad door de jungle omhoog naar het logement. Laat je bagage in het kantoortje in de hoofdstraat en pak licht voor je verblijf in La Bolita. Doe stevig schoeisel aan dat nat mag worden.
- Er is geen ijskast: hou daar rekening mee als je boodschappen doet voor je naar Dos Brazos afzakt (er is geen supermarkt in dit kleine dorp enkel een pulperia met basisproducten en niet altijd open).
- Je slaapt in sobere outdoor cabinas: wie op zoek is naar privacy en comfort, komt hier bedrogen uit.
- Neem je avontuurlijke geest mee en besef dat je middenin de jungle logeert. Het kan onverwachts regenen, critters en creepy crawlers leven hier ook. Vergeet je zaklamp niet voor als je ’s nachts naar toilet moet 😉
- Zorg dat je een waterdichte zak of beschermhoes mee hebt.
- Voor wie niet zonder wifi kan: raar maar waar, dat heb je hier dus wel!
La Bolita Hostel heeft 2 gemeenschappelijk keukentjes, een overdekte eetruimte, een zithoek en hangmatten.
Om te slapen heb je keuze uit individuele of dubbele bedden in slaapzaalstijl met klamboes. Voor iets meer privacy zijn er cabina’s.
De gemeenschappelijke sanitaire ruimte bestaat uit enkele toiletten en douches.
Je ontwaakt hier met de geluiden van de jungle en gaat slapen met een jungleconcert.
La Bolita trails wandelen
Wie niet logeert in la Bolita, kan zich aan het kantoortje (in de hoofdstraat van Dos Brazos) aanmelden om voor 10 USD de 15 km aan trails te wandelen.
Ron legt de trails uit. En dan zijn we op weg naar de watervallen via wandelpad Banana. Het pad heeft erg afgezien tijdens de novemberstormen van 2020. Omgevallen boomstammen versperren her en der het smalle pad.
Vrijwilligers houden de trails vrij maar we zijn nog erg vroeg op het seizoen nadat het hostel maandenlang gesloten was door Covid-19. De bypasses die gemaakt zijn op versperde stukken brengen ons in de war. Daardoor zijn we niet onderweg naar de Bonanza Waterfall maar naar het Fila Quemada trail.
Langs een steile flank naast een weelderig begroeide vallei met indrukwekkende bomen zetten we de wandeling verder.
Uitschuiver in de jungle
Een erg smal pad, bedolven onder lagen van donkerbruine en enkele gele bladeren, kruipt omhoog en omlaag langs een steile helling.
Het is uit de doppen kijken waar we de voeten zetten. “Do not step on a snake” is nogal logisch. Tot je hier wandelt. Zo mis ik maar net een yellow eyelash pit viper, een gifadder.
We klauteren over stukken boomstam dieper de jungle in. Al snel wordt duidelijk dat we een wel heel avontuurlijk pad aan het wandelen zijn. Een puntige tak scheurt een gat in mijn short als ik over een dikke boomstam klauter. Oeps.
Bij de oversteek van een kreek vol rotsen, zet ik mijn bamboestok stevig om niet onderuit te gaan terwijl ik balans zoek op een omgevallen boomstam. Krak! Mijn voet zakt er volledig door – zo verrot was de stam- en ik ga met de armen zwiepend – in de hoop evenwicht te bewaren – onderuit. Mijn hand en bil breken de val op de gladde rotsen. Het is al een wonder dat ik nu pas onderuit ga, bedenk ik plots. Toch is het even bekomen. Behalve een schaafwond gloeit mijn hand van de slag op de rotsen.
Gelukkig zit ik met mijn kont in een riviertje met glashelder koel bergwater zodat ik die hand even kan laten afkoelen. Tijd voor een korte rustpauze. “Morgen een bont en blauwe bil”, gniffel ik als ik gretig van een stukje cake bijt. En dan zijn we terug op weg nieuwsgierig waar we zullen uitkomen.
Op het hoogste punt van het trail is een vergezicht over de Golfo Dulce. Het zijn echter de slingerapen boven ons hoofd die de mooiste beloning zijn van dit uitdagende trail. Het wandelpad eindigt uiteindelijk terug bij de start aan de Rio Tigre. Perfect om verderop in de rivier af te koelen in natuurlijke zwempoelen en aan de oever onder de bomen een picknick te eten.
Wandeling naar de waterval
Eenmalige bijdrage. Tijdens mijn verblijf van een maand in Dos Brazos keer ik regelmatig terug naar deze prachtige plek aan de rivier. Ik was even vergeten hoe steil de eerste 30 minuten waren tot la Bolita hostel. Eens je dat weet, ben je mentaal echter beter voorbereid en valt het goed mee. Aangezien ik hier vaker komt, laat Ron weten dat je maar eenmalig de 10 USD moet betalen wat helemaal super is.
De wandeling naar de Bonanza falls gaat langs een pad dat zich langs een diep weelderig begroeide vallei slingert met in de verte zicht op de Golfo Dulce. Sommige stukken van het wandelpad zijn smal en met enkele hindernissen, dan weer steil omlaag dus nadien ook weer steil omhoog tenzij je via de Rio Tigre terugkeert (circa 2 uurtjes door de rivier met soms ook diepere stukken).
Vlakbij de waterval zijn mijnwerkers aan het werk. Met een duikbruil kijken ze op plekken waar het water met een kracht omlaag stort naar goud nuggets.
Wie beslist om terug te keren via de rivier, heeft aangepast schoeisel nodig en een waterdichte zak. Op sommige stukken is het flink klauteren over rotsen en op sommige plekken moet je een stukje zwemmen.
Keer je terug naar het hostel en ben je moe en compleet uitgehongerd? Geen nood. Er is altijd wel iets aan eten te koop dat je hier zelf kan klaarmaken. Spaghetti met enkel een zakje tomatensaus smaakt op zo’n moment als de goddelijkste maaltijd die er is.
Wandeling naar El Salto
Voorbij het Salon Comunal wandel je verder tot de rivier (het einde van de hoofdstraat in het deel linksaf aan de Entrada). Wandel deels door de rivier en deels in de jungle. Volg aan de zijsprong de rivier rechts.
Het trail wordt door de bewoners regelmatig gebruikt dus goed zichtbaar. Het brengt je langs een overwoekerde mijnwerkersbunker met steeds het klaterend geluid van de rivier op de achtergrond.
El Salto heeft haar naam niet gestolen. De rotsen zijn de ideale plek voor een sprong in het natuurlijke zwembad met het mooiste blauwe water.
Het is een idyllische omgeving voor een picknick op de rotsen met dit uitzicht.
Een maand in Dos Brazos
De Rio Tigre klatert helder langs oevers geflankeerd door een hoge muur van dichtbegroeid regenwoud. En dat maakt deze plek zo waanzinnig mooi. Dos Brazos had me tijdens voorbije bezoeken al compleet ingepakt. Ik keer begin 2023 terug om tot rust te komen in de overweldigende natuur van dit unieke jungledorpje.
Ik verblijf deze keer in Los Mineros, een herberg die vroeger het bordeel en de gevangenis van het dorp was. De cellen zijn nu douches en toiletten.
In Los Mineros logeer je in eenvoudige A frames of in een afgelegen outdoor pool house in de jungle. Daar geniet ik een maand van de omgeving, de rust en de talrijke natuurgeluiden. En van de kreek, want die loopt net achter het huisje.
Vogels kwetteren dat het een lieve lust is, cicades tsjirpen luid maat ook de reptielen doen het hier goed. Een onschuldige boa glijdt langs het terras, een boomkikker kleeft tegen de muur en hagedisjes en geckoes doen hun best zoveel mogelijk insecten uit de omgeving te halen.
Leven in een kleine gemeenschap is een unieke ervaring. Dat het leven er niet altijd simpel is, is duidelijk. Veel inwoners hebben amper voldoende om rond te komen. Honden worden soms ingezet als jachthond op zoek naar voedsel ook al is de jacht verboden. Soms worden ze gewoon aan hun lot overgelaten. Zo komt Droopy op mijn pad.
Deze jonge hond was graatmager en op het einde van zijn krachten. Met de hulp van de voorzitster van het Salon Comunal krijgen we er Droopy op enkele weken er terug bovenop.
Intussen raak ik betrokken bij een sterilisatieproject voor honden en katten om de populatie onder controle te houden wat we via AABLA konden ondersteunen.
Transport. Om tot in Puerto Jiménez te geraken neem ik een particulier colectivo busje (3 x per dag / 3000 colones per rit) of een moto taxirit (5000 colones). De colectivo vertrekt elke dag (behalve op zondag) stipt om 7u – 12u en 17u naar Puerto Jiménez en vertrekt daar om 6u, 11u en 16u.
Het contact met de inwoners was super, steeds vrolijk en altijd open voor een praatje. Het leven gaat er traag, je leeft outdoors in een prachtige omgeving en proeft er van het authentieke Costa Rica. Wie niet zonder internet kan wandelt tot het Salon Comunal waar je gratis WiFi hebt. Mijn verblijf in Dos Brazos werd een ervaring om nooit meer te vergeten.
Uiteraard kom ik hier nog terug 🙂
Verder vanuit Dos Brazos
Keer terug naar de Ruta 245:
- Sla rechtsaf en rij 12 km tot Puerto Jiménez van waaruit je Cabo Matapalo bezoekt en tot het einde van de weg in Carate rijdt. Of neem de watertaxi naar Golfito.
- Links brengt je tot Rincón waar je via een dirt road (enkel 4×4 en in droge seizoen) 30 km tot in Drake Bay rijdt. Of vervolg de Ruta 245 tot aan de Ruta 2. Linksaf ga je noordwaarts naar de Costa Ballena. Rechts brengt jou tot aan de grensovergang met Panama of landinwaarts naar San Vito.
- Onderweg naar de Caraïbische kust? Zet een leuke tussenstop op de route.
Laatste versie: 2 april 2023
Meer informatie
- Reisvoorbereiding rondreis Costa Rica
- Waar naartoe in Costa Rica? Kijk op de interactieve kaart
- Maand per maand bekeken: wanneer is voor jou de beste reisperiode?
- Voorbeeldrondreis 2 tot 3 weken “natuur en wildlife”
- Wat neem je mee naar Costa Rica?
- Hoe ziet reizen er tijdens Covid-19 in Costa Rica uit?
- Logeertips: 30 unieke adresjes
- De 20 mooiste watervallen
- Alles over autohuur en met de auto rijden in Costa Rica
.
Ook zo gefascineerd door wonderlijke natuur en wildlife? Volg Under The Trees op Instagram.