Het Osa Schiereiland aan de Golfo Dulce is het ruigste en meest biodiverse deel van Costa Rica. Het is er zwoel met een zeer hoge vochtigheidsgraad. Als vogelfotograaf of natuurliefhebber mag je deze regio niet missen.
Bespaar op transport
TIP: Boek je transport van zodra mogelijk. Tarieven stijgen als de beschikbaarheid mindert!
- Boek bij het meest betrouwbare autoverhuurbedrijf Adobe Rent a car. Krijg automatisch 10% korting verrekend via deze link. Wijzigingen en gratis annuleren is mogelijk tot 72u vooraf.
- Check ook bij Sunny Cars voor de all inclusive formule, eveneens met gratis annuleren optie.
- Beperkt budget? Vergelijk via deze link de beste deals voor een huurauto.
- Ga op avontuur met een 4×4 met rooftop tent van Nomad America en krijg 10% korting met deze code: UNDERTHETREES
- Boek tijdig jouw shuttle.
Naar de Golfo Dulce
- Vanuit San José is het een hele rit. Eentje van circa 7 uur als je het in één ruk wilt rijden.
- Onderweg bezoek je het nevelwoud in San Gerardo de Dota, de Central Pacific of Dominical.
Of je neemt vanuit San José een binnenlandse vlucht tot Puerto Jiménez of Golfito en laat een huurwagen leveren aan het vliegveldje. Dit is makkelijk te regelen via Adobe Car Rental.
Met de auto rij je zuidwaarts. In Palmar Norte steek je de brede Térraba rivier over. Iets verderop is de afslag naar Palmar Sur waar ook binnenlandse vluchten landen. Sierpe ligt 17 km verder in een kronkel van de Sierpe rivier die je via de mangrove met een boottochtje van circa 2 uur naar het prachtige Drake Bay brengt. Van daaruit kan je verder naar het Corcovado Nationaal park en Isla del Caño. Of rij de avontuurlijke route naar Drake Bay en neem het veerpont.
Om naar de Golfo Dulce te rijden, volg je voorbij de Térraba brug echter de Ruta 2 richting de grens met Panama en slaat rechtsaf op de Ruta 245 naar Puerto Jiménez, het enige stadje met wat faciliteiten op het Osa Schiereiland. Het heeft supermarkten, een bank, restaurantjes,… Van daaruit kan je zuidwaarts naar Cabo Matapalo waar surfers hun hartje ophalen op uitdagende golven.
Rij je verder tot het einde van de weg dan kom je in Carate waar een heel lange pittige wandeling vanuit het Leona Ranger Station naar Sirena Ranger Station in Corcovado vertrekt. TIP: heen en terug op dezelfde dag is niet mogelijk.
De South Pacific is onze favoriete regio die we jaarlijks opnieuw verkennen. De groene corridor aan de Golfo Dulce is alvast een aanrader om wildlife en vogels te spotten.
Onze missie tussen kerst en oudejaar is steeds: ver weg van de massa logeren. Dat betekent weg blijven van de stranden. Daar zitten tijdens de piekperiode vele buitenlandse toeristen maar ook de rest van het land. En die combinatie zorgt helaas ook voor meer diefstal en berovingen wat we in 2019 in Zancudo mochten ervaren.
Logeren aan de Golfo Dulce
Wij checken in bij Suital Lodge in een houten cabina met zicht op de jungle. Geen andere toeristen in de buurt. Perfect! Wel veel natuurlijke geluiden. Oh yes! Ik sjor de stapschoenen aan en we zijn op weg naar het rode trail door het regenwoud tot de oevers van de Golfo Dulce.
Een smal pad slingert over stevige wortels omhoog en omlaag. Rode kleigrond blinkt onder onze voeten. Het heeft hier goed geregend en er is meer op komst. Zachte drupjes worden dikke tropische regendruppels die steeds harder omlaag komen.
Het trail verandert in een schaatsbaan, een glijbaan en een modderpoel: drie attracties ineen. Zoemp, schuif, zoemp, schuif. Voetje per voetje stappen we zijwaarts omlaag. Het is glibberig.
So much fun 🙂
Bij de rivier gaan alle hemelsluizen wagenwijd open. Toch maar even onder een boom schuilen. Na een tiental minuutjes vermindert het volume. Het is uitkijken met de gladde ondergrond waar je geen grip op hebt. Een wandelstok zou nu handig zijn. Naast het pad ligt een afgeknakte bamboe. De machete ligt helaas in de auto. Tom haalt een zakmes uit zijn broekzak en hakt zijtakjes weg om er een stevige wandelstok van te maken. En die komt goed van pas!
Aan de oever kijken we uit over de serene Golfo Dulce die vredig ruist op het zand van een minuscuul strandje. In de verte is de volgende regenbui in aantocht. Toch wil ik even afkoelen na de zweterige klim. Ik maak de veters los van mijn doorweekte stapschoenen, pluk de natte sokken van mijn voeten en wring me uit mijn t-shirt dat nat aan mijn lichaam kleeft.
Het water van de Golfo Dulce is gewoonweg warm! Valt dat even tegen. Een afkoeling zit er niet in. De fjordachtige baai wordt gevoed door 4 rivieren die de temperatuur en het zoutgehalte bepalen. En die temperatuur ligt verrassend hoog.
In 2023 ben ik hier terug en deze keer wel met mooi weer 🙂
Oudejaarsavond aan de Golfo Dulce
In onze houten cabina nemen we een verkwikkende douche alvorens we ons in de schommelstoelen installeren. De volgende tropische regenbui stort intussen op de groene jungle die voor onze ogen in duisternis wordt omhuld.
Woodrails kwekken luid op de achtergrond terwijl muggen ons vervoegen op het terrasje. In de struiken breken takjes gevolgd door zacht gebrom. Er is hier iets op zoek naar eten. Een peccari of navelzwijn? We focussen op de plek maar het wordt terug muisstil.
Voor ons is het ook tijd om te eten. Dit regel je hier best steeds vooraf aangezien in de buurt behalve Soda El Mirador op 8 km langs de Ruta 245 er geen andere opties zijn. Je bent een heel eind van faciliteiten verwijderd. Net omwille van die reden boekten we dit adresje. In alle rust het jaar afsluiten en het nieuwe inzetten. Dat is het plan. Op het gemeenschappelijke terras in de rancho nemen we plaats op houten bankjes. Ons oudejaarsdiner smaakt enorm.
En het is stil.
Zo stil.
Zo zalig.
Groene corridor Reserva forestal de Golfo Dulce
Onze gastheer Carlos vertelt hoe hij hier verzeild is geraakt en alles zelf heeft gebouwd. Enkel hout van bomen die op het landgoed sneuvelden, werd gebruikt. Geen enkele boom werd gehakt. Dat mag ook niet aangezien het landgoed zich bevindt in het Reserva Forestal de Golfo Dulce.
Deze beschermde zone vormt een groene corridor tussen het Piedras Blancas Nationaal Park en het Corcovado Nationaal Park. Om die reden zie je in deze regio weinig bebouwing maar des te meer wildlife.
Activiteiten aan de Golfo Dulce
Kayak
- Suital Lodge in Mogos is de ideale uitvalsbasis om met de kayak het water van de Golfo Dulce op te gaan. De kans dat je hier dolfijnen zal spotten is heel groot. Zowat elk logement bij de oever heeft haar eigen kayak. Het water is kalm, de omgeving is sereen en kleine baaitjes waar niemand komt, heb je hier voldoende. Een dagtour met picknick onderweg is beslist een aanrader.
Chocolade tour
- Cacao, het bruine goud. Daar is hier geen tekort aan. In de omgeving kan je een cacao tour doen via Rancho Raices of bij Finca Kobo.
Boottochtje / snorkelen
- Vanuit Puerto Jiménez vertrekken excursies voor een halve dag of dag.
Piedras Blancas nationaal park
Dit ruige gebied aan de overkant van de Osa Peninsula bezoek je via La Gamba (aan de Ruta 2 richting Panama) of via een lodge langs de oever van de Golfo Dulce. Je kan er enkel met een bootje geraken. Die afgelegen locatie heeft ook een prijskaartje. Je krijgt er een all-in formule en toegang tot de trails in de achtertuin van Piedras Blancas nationaal park voor in de plaats.
Wij pikken een stukje van deze omgeving mee tijdens een overleg bij Osa Wildlife Sanctuary, ook enkel via een bootje te bereiken. Dit opvangcentrum is sinds 2024 permanent gesloten.
Strand
Strandliefhebbers kunnen terecht op Playa Blanco waar je voldoende ruimte hebt om een geschikt plekje te kiezen. Het eerste gedeelte heeft snackstands. Daar zal je de meeste families vinden. Hoe verder naar links je gaat, hoe rustiger. Het water van de Golfo Dulce is kalm en aangenaam warm.
symfonie van het regenwoud
Op 1 januari starten we het nieuwe jaar in het regenwoud. Ik glunder. Ik geniet. De omgeving is verzadigd van zwoele tropische vochtigheid en barst van onnoemelijk veel natuurlijke energie.
Vleermuisjes hebben zich kirrend in de nok van het huisje genesteld. Gluurders tijdens een douche. Je kan er in Costa Rica maar beter aan wennen. Op het kleine terras zoeft een kolibrie voorbij. De grote zwarte kever op het muskietennet strekt de vleugels. De zon heeft de ‘on’ button volledig ingeduwd.
De dag is gestart.
Al schommelend in de houten stoel luister ik naar het vrolijk kwetterend concert rond me. Een toekan zet de toon. Of toch niet: een koppel luid krakende Scarlet Macaws valt in. Uiteindelijk zijn het de minuscule cicaden die de symfonie overheersen. Kippenvel. Het nieuwe jaar kan niet mee stuk. Dat is: moest ik hier een heel jaar kunnen vertoeven…
vochtig tropisch in de golfo dulce
De natuur schiet in actie, wij dus ook. Tijdens de wandeling hoppen kleine kikkertjes, spinnetjes en sprinkhanen links en rechts het pad over. We scannen de vochtige omgeving op slangen en gifadders. Overdag zijn ze niet actief en moeilijk te vinden. Ze hebben hier dan ook zoveel om zich onder te verschuilen. Dat dik tapijt van natte bladeren is voor hen een veilige plek tot de nacht valt en het tijd is om zelf op jacht te gaan.
De omgeving zoemt, knispert en kwettert. Al mijn poriën absorberen de energie van het regenwoud. Het is 30 graden bij een zeer hoge vochtigheidsgraad. Je bevindt je in de Osa in een vochtig tropisch klimaat. Onze huid blinkt van de vele zweetdruppels.
Het jaar start met een tropische bui. Na een blauwe hemel volgt een half uur later de volgende bui. Het wordt een voorbode voor wat het jaar nog zal brengen: la Niña zorgt voor een nat droogseizoen en laat het regenseizoen ook sneller starten. De natuur heeft alvast geen klagen.
De omgeving kleurt diepgroen.
Naar Barrigones
Na Mogos volgen we de Ruta 245 verder richting Puerto Jiménez. Vlakbij de Rio Rincón passeer je de afslag voor de weg naar Drake Bay.
Ben je al enkele uren onderweg? Start deze rit uitgerust in de ochtend na logement langs de oevers van de Golfo Dulce of in de weelderige gehuchtjes iets hogerop.
Barrigones & Los Patos
Wij volgen de Ruta 245 echter nog even verder en draaien in La Palma een grindweg in. Deze snijdt zich 3 km een weg omhoog over de Rio Barrigones die haar glashelder water uit de heuvels naar de Golfo Dulce voert. De volgende dag stijgt deze rivier na een heftige bui op korte tijd zo hoog dat je er door kan. Primair regenwoud flankeert het laatste stuk van de weg. Hoger betekent ook koelere lucht en dat is in de plakkerige Osa mooi meegenomen. En uitzicht op de Golfo Dulce!
De Vlamingen Ghislain en Claudine ontvangen ons hartelijk op het outdoor terras van hun mediterrane huis. Al snel wisselen we bij het drinken van een verse pipa (kokoswater) ervaringen uit hoe Costa Rica je zo kan inpalmen. Ook zij waren een vogel voor de kat toen ze in 2010 hier op verlof waren en een stukje grond zochten. Tijdens het gesprek wordt mijn blik gevangen gehouden door het prachtige zicht op de Golfo Dulce.
Het bankje onder aan de grashelling is een ideaal uitzichtpunt op de Golfo Dulce en de weelderig groene vallei waar ceiba’s statig langs de flanken prijken. Roofvogels vliegen zowaar onder ons. Pal boven ons ligt de vliegroute van talrijke koppels Scarlet Macaws. Op deze air show raak je als natuurliefhebber gewoon niet uitgekeken. En in deze regio zal je ze beslist zowat dagelijks zien!
Fruitbomen en groenten zorgen voor ingrediënten die verwerkt worden in de dagverse schotels die je hier geserveerd krijgt. Het avondmaal is heel verzorgd en op maat van de gasten. Ik smul van een overheerlijke yucca met gratin en een groenteschotel met kokos en curry.
Casa Anak ligt tegenover het outdoor terras van het huis met een eigen outdoor keuken en een privé terrasje aan de andere kant.
Op dat terrasje zit je in de vroege ochtend en late namiddag op de eerste rij voor het mooiste concert dat er is: dat van de vogels. Op het programma: een symfonie van Macaws, toekans, papegaaien en tal van andere vogeltjes.
Primair woud in de achtertuin van Corcovado nationaal park betekent ook veel dieren zien. In diezelfde bomen zien we een familie doodshoofdaapjes als kleine acrobaatjes van tak tot tak springen.
De hemelsluizen gaan open. Wij genieten van het zicht.
Gratis trail in het regenwoud
Op het domein kan je een lus trail wandelen in primair en secundair woud. Je wandelt langs torenhoge ceiba’s en dichte vegetatie. Na de tropische bui gaan we met regenlaarzen de jungle in.
Via de cacaoplantage – waar eveneens doodshoofdaapjes boven je hoofd slingeren – kom je aan de groene oever van de Rio Barrigones.
De ondiepe keienrivier baadt in de schaduw van hoge junglebomen. Je waant je hier even een ontdekkingsreiziger in de tropen. Eigenlijk is dat ook zo. Als je goed kijkt, ontdekt je hier zoveel verbluffende dingen.
We spotten de grey-lined hawk die enkel in de South Pacific voorkomt, een tody fly catcher, een jonge cherrie’s tanager en een road side hawk.
Het pad door de rivier is heen en terug. We genieten met volle teugen van de paradijselijke omgeving in een zwoele atmosfeer. De rivier is op sommige plekjes diep genoeg om er even in af te koelen. Ik pluk alweer de natte sokken van mijn voeten en laat me langzaam in het koele water zakken pal naast een reus van een boom. Heerlijk. Naast me pauzeert een mooie vlinder.
Met de voeten in een junglerivier, staren we omhoog waar een familie doodshoofdaapjes van tak tot tak springt terwijl macaws luid krakend boven het bladerdek vliegen… Kippenvel.
Een en al zen in de jungle. De rust maar vooral de energie die deze omgeving in mijn lijf doet stromen, is onbeschrijflijk en verslavend. We zitten nog geruime tijd in stilte langs de oever te genieten van koddige aapjes op zoek zijn naar wat lekkers.
Op het einde van de wandeling paradeert een great currasow nog even als traktatie langs een met uitsterven bedreigde Cristobal boom. Aan unieke flora en fauna is hier geen tekort.
Update: helaas is Puri Mas sinds het voorjaar van 2024 permanent gesloten.
In de directe omgeving kan je wel nog terecht in deze adresjes. Ze zijn weliswaar rustieker. Voor de avonturiers (afgelegen en een slechte weg erheen) en voor de natuurfotografen die gaan voor de natuurbeleving, zijn deze wel zeker een aanrader.
Een luxueuzere optie vind je in de Osa Private villas.
Hoe weelderig de omgeving in de groene corridor ook is, natuurbehoud heeft in de Osa al veel voeten in de aarde gehad.
Woelige voorgeschiedenis Osa Peninsula
Ooit was het Osa schiereiland ontoegankelijk, afgeschermd van het vasteland door ondoordringbare mangrove en enkel per boot bereikbaar. De eerste pioniers in deze regio waren geen doetjes.
Tot de jaren zestig werd het schiereiland alleen bewoond door goudzoekers en criminelen wiens reputatie van wetteloosheid de rest van de bevolking op afstand hield. Bijna 80% van het schiereiland bestond uit primair regenwoud.
Toen in de jaren ’70 het traject van de Inter-American Highway (Ruta 2) werd doorgetrokken verdubbelde het aantal mensen op het schiereiland. Een internationaal houtbedrijf ontboste bijna volledig het oostelijke deel. Van zodra ook in het westen bij het biodiverse waterbekken ontbossing van start ging, sloegen wetenschappers en biologen alarm.
Een zeer complexe landruil met het houtbedrijf zorgde uiteindelijk in 1975 voor de oprichting van het Corcovado National Park. Het duurde nog jaren om squatters, die zich met de jaren een stuk hadden toegeëigend, uit de grenzen van het park te verjagen. Uiteindelijk kregen ook zij een compensatie om zich in het oostelijke deel te vestigen.
Door de stijging van de goudprijs en de hoge werkloosheid kreeg de Osa in de jaren ’80 te maken met een volgende bedreiging: illegale goudwinning in natuurgebied. Wilde dieren werden bejaagd om te voorzien in voeding voor de mijnwerkers. Vervuiling van de rivieren tastte het ecosysteem aan.
Door onderhandeling konden een heel aantal van hen overtuigd worden om de activiteiten stop te zetten. Helaas werkten repressieve acties contraproductief waardoor de weerstand bij de lokale bevolking om zich te focussen op alternatieven toenam. Landbouw (bananen en ananas), veeteelt en illegale activiteiten zoals houtkap, jacht en goudwinning bedreigden het regenwoud in deze regio. In de jaren ’90 nam de regering maatregelen die moesten zorgen voor een nieuwe trend.
Baanbrekend herbebossingsbeleid
Een wet werd goedgekeurd die het hakken van bomen zonder een gedetailleerd beheersplan verbiedt. Landeigenaren krijgen compensaties om hun beboste terrein te onderhouden en er nieuwe bomen te planten.
Deze ambitieuze aanpak wordt gefinancierd door een nationale belasting op benzine. In amper 25 jaar verdubbelde het beboste gebied. Het streefdoel van het plan: 60% van het landoppervlakte in Costa Rica bebost tegen 2030. Ook ICE, het elektriciteitsbedrijf moet compenseren. Als een boom wordt gehakt, moet het de aanplanting van 5 nieuwe bomen financieren.
Er wordt niet alleen ingezet op herbebossing maar ook gewerkt aan een gezond ecosysteem.
Om de populaties van wilde dieren in stand te houden, onderhouden vrijwilligers een netwerk van gronden die samen een biologische corridor vormen tussen het schiereiland Osa en het Piedras Blancas Nationaal Park.
De overvloedige regenval in deze regio zorgt voor een weelderig groene jungle en herbergt de grootste concentratie aan biodiversiteit. Niet minder dan 2,5% van alle levensvormen komt op deze kleine oppervlakte voor. Het assortiment aan habitats bestaat uit nevelwoud, regenwoud, moerassen, mangroven, zoetwater- en kustlagunes. Deze bieden onderdak aan duizenden diersoorten.
Vijf soorten grote katachtigen jagen in het regenwoud. Vier soorten zeeschildpadden komen op de stranden van de Stille Oceaan hun eieren te leggen terwijl hamerhaaien en bultruggen zich in de Golfo Dulce komen voortplanten.
Osa Conservation in actie
Langzaam maar zeker werd natuurbehoud een deel van de overlevingsstrategie. In plaats van het regenwoud te kappen, werd het beetje per beetje terug hersteld door de lokale bevolking. Dit onder impuls van een non-profitorganisatie genaamd Osa Conservation.
Osa Conservation organiseerde een netwerk van lokale en overheidsgroepen om inheemse boompjes te planten op haar 22 hectare grote boerderij en op strategisch gelegen privéboerderijen. Nieuwe bomen langs rivieren en beken zorgen voor schaduw voor landbouwdieren, ze helpen bodemerosie voorkomen en vormen het leefgebied voor vogels en dieren. Wildlife dat wordt aangetrokken fungeert op haar beurt als zaadverspreiders.
Het doel is een gezonde groene corridor creëren tussen het Corcovado Nationaal park en het Piedras Blancas nationaal park om deze uiteindelijk te connecteren met het uitgestrekte La Amistad International Park in het Talamanca gebergte. De medewerking van de lokale bevolking is hierin een cruciale factor. In plaats van bomen te kappen voor hout, worden er nu trails aangelegd om natuurliefhebbers de natuurlijke rijkdom mee te laten beleven. In plaats van illegaal te jagen, viseren ze nu illegale jagers.
Een netwerk van cameravallen bewijst dat wilde dieren zoals poema’s, ocelotten, jaguarundi’s en collared peccaries (navelzwijnen) terugkeren naar plaatsen waar ze sinds de jaren ’90 niet meer werden opgemerkt.
Toch is het ecosysteem van de Osa kwetsbaar en staat het non-stop onder druk. Dat is ook zo in andere regio’s. Wil je graag een handje helpen voor de aanplant van bomen om het habitat van wildlife te herstellen en groene corridors in stand te houden? Neem dan zeker een kijkje op deze link over een project in het groene hart van de Nicoya Peninsula waar we heel nauw bij betrokken zijn:
natuurbehoud in de Osa
Werkloosheidscijfers waren nooit eerder zo hoog en de dollars die het ecotoerisme mogelijk maakten als inkomstenbron vielen door het sluiten van de grenzen weg tijdens Covid-³9. Niet het oprukkende real estate development vormt hier de grootste bedreiging voor natuurbehoud maar georganiseerde bendes die leven van illegale activiteiten. Covid-19 hield ook vrijwilligers uit het land die normaal de Osa Conservation komen versterken om bomen aan te planten, eieren van zeeschildpadden weg te houden van stropers,…
Zonder toeristen om voor te koken of om rond te leiden langs de trails, vielen alle inkomsten weg. Door het wegvallen aan inkomsten werden rangers uit nationale parken gehaald. En dat zorgde voor een boost in – alweer – illegale activiteiten in de Osa zoals illegale jacht. Niet zozeer uit levensbehoud maar voor de sport.
Lokale gidsen trokken aan de alarmbel. Er werden arrestaties verricht maar de omvang van het nationale park is te groot. Intussen vonden ook goudmijnwerkers hun weg terug naar het beschermde gebied, maar ook drugsdealers en illegale houthakkers.
Hulp kwam uit een onverwachtse hoek: van de lokale bevolking die het zelf zo ontzettend moeilijk had om tijdens Covid-19 het hoofd boven water te houden. Onder impuls van Carlos Manuel Rodríguez, op dat moment minister van Milieu, organiseerden inwoners van de Osa zich als vrijwillige rangers. Voormalige gidsen uit de gemeenschappen langs de Golfo Dulce werden opgeleid om toezicht te houden in de bufferzone rond het park. Ongewapend maar in nauw contact met de autoriteiten rapporteren ze alle verdachte activiteiten.
Toch is het voor hen niet eenvoudig om zelf niet verleid te worden door activiteiten die kunnen zorgen voor inkomsten en voedsel voor de familie. Want hoezeer de lokale inwoners geëngageerd zijn om de natuur hier te beschermen, hun families hebben eten nodig.
Steun lokale gemeenschappen
Wie naar de Osa afreist, tours boekt en logeert bij locals, helpt mee aan het zo belangrijke natuurbehoud van deze regio.
Om die reden keren we een aantal keren terug naar Dos Brazos, één van de lokale gemeenschappen. Als voormalig goudmijndorpje schakelden ze na vele jaren langzaam maar zeker over op duurzaam ecotoerisme. Maar die inkomsten vielen door Covid-19 weg. Sindsdien krabbelt het dorp er terug langzaam maar zeker bovenop door ecotoeristen aan te trekken.
Dos Brazos is één van de plekjes in Costa Rica waar ik mijn hart aan heb verloren. Na een eerste bezoek in 2018, keer ik er een aantal keren naar terug om er in 2023 een tijdje in een klein junglehuisje bij Los Mineros te wonen.
Vanuit Barrigones is het in vogelvlucht amper 2 km tot Dos Brazos.
Verder vanuit Barrigones of Dos Brazos
- Sla op de Ruta 245 rechtsaf naar Puerto Jiménez van waaruit je Cabo Matapalo bezoekt en tot het einde van de weg in Carate rijdt. Of neem de watertaxi naar Golfito.
- Sla op de Ruta 245 linksaf en neem in Rincón een dirt road (enkel 4×4 en in droge seizoen) 30 km tot in Drake Bay. Of rij verder tot de Ruta 4. Linksaf ga je noordwaarts naar Dominical. Rechts brengt jou tot aan de grensovergang met Panama of landinwaarts naar San Vito.
- Een overzicht van alle bestemmingen lees je in:
We hobbelen terug naar ons logement tot de hemelsluizen plots wagenwijd opengaan en de weg in een mum van tijd blank staat. Alsof iemand voetbalvelden oceaanwater heeft opgeschept en over ons heen giet. Ja, op 3 januari. La Niña geeft er een goeie lap op en gunt de zomer geen vlotte start.
De volgende dag varen we vanuit Puerto Jiménez naar de overkant van de Golfo Dulce waar we een overleg hebben met Carol van het Osa Wildlife Sanctuary. Dit dierenopvangcentrum in het Piedras Blancas Nationaal park is enkel met het bootje te bereiken.
Laatste versie: 11 september 2024
Meer informatie
- Reisvoorbereiding rondreis Costa Rica
- Alle nuttige links voor jouw reisplanning.
- Waar naartoe in Costa Rica? Kijk op de interactieve kaart
- Maand per maand bekeken: wanneer is voor jou de beste reisperiode?
- Voorbeeldrondreis 2 tot 3 weken “natuur en wildlife”
- Wat neem je mee naar Costa Rica?
- Logeertips: 30 unieke adresjes
- De 20 mooiste watervallen
- Alles over autohuur en met de auto rijden in Costa Rica
- Lectuur: over Costa Rica
.
Ook zo gefascineerd door wonderlijke natuur en wildlife? Volg Under The Trees op Instagram.
* Boek of koop je iets (tijdens de browsersessie) na het klikken op een link van Booking.com of Bol.com? Dank je! Dit kost jou helemaal niets extra. Het helpt wel om alle informatie op deze blog te onderhouden en gratis te kunnen blijven aanbieden.