In het noorden van de Nicoya Peninsula ligt het minst bezochte nationale park van Costa Rica: het Diria Nationaal Park. Het is vlakbij het kleurrijke westerndorpje Santa Cruz een oase van rust in weelderige natuur vol fotogeniek wildlife.
Bespaar op transport
TIP: Boek je transport van zodra je de vlucht hebt geboekt. Tarieven stijgen snel als de beschikbaarheid mindert!
- Boek bij het meest betrouwbare autoverhuurbedrijf Adobe Rent a car. Krijg automatisch 10% korting verrekend via deze link. Wijzigingen en gratis annuleren is mogelijk tot 72u vooraf.
- Check ook bij Sunny Cars voor de all inclusive formule, eveneens met gratis annuleren optie.
- Beperkt budget? Vergelijk via deze link de beste deals voor een huurauto.
- Ga op avontuur met een 4×4 met rooftop tent van Nomad America en krijg 10% korting met deze code: UNDERTHETREES
- Boek tijdig jouw shuttle.
Naar Nicoya en Santa Cruz
- Vanuit Monteverde of de Central Pacific neem je de ferry naar Paquera
- Vanuit Santa Teresa, Mal País, Cabuya, Montezuma of Curu Wildlife rij je de Ruta 21.
We spoelen het strandzand van tussen de tenen en verlaten de droge Gold Coast en het groene Nosara. Dat de kustlijn een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op zonnekloppers en strandaanbidders is begrijpelijk. Aan fijne zandstranden en helder oceaanwater is hier absoluut geen gebrek. Nosara is groen maar te druk voor ons.
Landelijk Costa Rica lonkt. Daarvoor moeten we landinwaarts. De tocht door de nog ongerepte heuvels naar Nicoya is hobbelig. Van daaruit trekken we naar Santa Cruz voor een wandeling in het onbekende Diria Nationaal Park.
Scenic route van Nosara naar Nicoya
Het wegje bestaat uit zand of grind. Het gaat nu eens door water en ontbreekt dan weer een hap door een landverschuiving. Het maakt de rit afwisselend en verrassend. Je weet nooit wat de volgende kronkel in de baan brengt.
De vergezichten en grote stukken ongerepte jungle vormen de back drop van een avontuurlijk baantje dat als een oranje slang door het landschap kronkelt.
Wie op zoek is naar natuurbeleving in weelderige jungle vol wilde dieren zal niet onder de indruk zijn van de glooiende akkers en versnipperde stukken droog woud van de Gold Coast.
Dat landschap wordt in het droge seizoen een troosteloze dorre woestijn als de loofbomen hun blaadjes verliezen. Gelukkig hoef je in Guanacaste niet op je honger te zitten in de zoektocht naar rust en dieren in de natuur.
Vanuit de Gold Coast sta je op minder dan 2 uur rijden in het Santa Rosa Nationaal Park of in het Rincón de la Vieja Nationaal Park ten noorden van Liberia. Er is echter nog een ander, minder bekend park. Diria National Park ligt op amper een uur rijden van het populaire Tamarindo. Hier wacht een diverse wereld aan planten en dieren die je niet vanuit je strandstoel kan zien.
Ruil je flipflops in voor stapschoenen en trek mee de natuur in!
De scenic route van Nosara brengt ons tot Nicoya. Van daaruit verkennen we de volgende dag het afgelegen Diria Nationaal Park.
Logeren in Nicoya
Nicoya is niet echt voorzien op buitenlandse reizigers. De adresjes liggen voornamelijk buiten het centrum.
Op 5 minuten van het koloniaal centrum van Nicoya draaien we dirt roads in tot Terra Nostra. Links flankeren citrusbomen de oprijlaan, rechts ritselen droge bladeren van een teakplantage. Op de parking van Terra Nostra wacht een welkomstcomité van 2 honden, 3 katten, een zestal kippen en een haan. Allen zijn druk in de weer met scharrelen of het zoeken naar hagedisjes in een hoop sprokkelhout. Het is Massimo onze Italiaanse gastheer die ons vriendelijk begroet.
Terra Nostra Jungle House ligt verscholen in het groen aan de koele Potrero rivier waar het hele jaar door water in stroomt. Dat is niet evident in het droge Guanacaste. Een tweede rivier pal achter het huis staat kurkdroog, een verschil van bijna 2 meter met de waterstand tijdens het regenseizoen!
De houten chalet staat vlak naast het huis van Massimo dat volledig omheind is. Toch is het op geen enkel moment storend. Ons outdoor tafeltje naast de chalet geeft zicht op omliggend groen.
Dieren zien in Terra Nostra
Na een heerlijke Italiaanse koffie wandelen we naar de rivier. Tequila en Canela rennen voor ons uit. “Wij tonen jullie de weg wel” blaffen ze enthousiast. Misschien iets te enthousiast. Zo gaan we geen wildlife zien. Een grote boom ligt afgeknakt aan de oever als slachtoffer van stormfront Eta in november. Insecten en reptielen hebben er massaal hun verblijf van gemaakt.
Basiliskhagedisjes sprinten over het water terwijl spinnen en kikkers zich tussen de wirwar aan takken verschuilen.
Het is relax waden door het ondiepe water in de schaduwrijke kabbelende rivier. De diepere zwempoelen zijn ideaal als de hitte je teveel wordt.
In de bomen wiens wortels in de afgekalfde oever stabiliteit trachten te zoeken, kwetteren talrijke vogeltjes met in de verte een haan die de ochtend aankondigt. Tot ik in mijn ooghoek een gele vlek zie. Op nog geen 2 meter zit een black-headed trogon, één van mijn favoriete vogels in Costa Rica, me aan te kijken.
Trogons hebben geen veertjes rond de ogen waardoor de rand fel afsteekt tegen de gitzwarte pupil. De quetzal is de spectaculairste uit de familie trogons, maar deze mag er beslist ook wezen.
Geen schrik van insecten of creepy crawlers? Ga dan zeker ook ‘s avonds als het donker is langs de oever van de rivier wandelen!
Niet alleen langs de rivier zien we dieren. Langs de oprit slingeren brulapen door de droge bladeren van de hoge teakbomen net als we voor kerst met het thuisfront aan het bellen zijn. “Zie je ‘em”. “Neen waar?” “Die zwarte vlek, daar!” “En daar springt er nog eentje.”
Mijn ouders volgen live het wildlife mee, vermoedelijk intussen zeeziek van mijn enthousiaste bewegingen om de dieren met mijn smartphone te volgen.
Italiaans candle light dinner in Terra Nostra
Als je vooraf laat weten dat je hier wilt eten, staat je een heuse verrassing te wachten. Massimo vraagt of hij de tafel mag dekken. Al snel wordt duidelijk dat hij het niet heeft over snel even een bord zetten. Een tafelkleedje, twee grote tafelkaarsen en hoge wijnglazen zijn het decor van ons candlelight dinner. Een aperitiefje met toast caprese en versgemaakte pasta met pesto verschijnt op tafel. Het is eens iets anders dan de vele casado’s die we hier eten. De beslissing is snel gemaakt om ook de tweede avond hier verse pasta te eten.
Na een goede nachtrust op een comfortabele matras worden we opnieuw verwend. De dag start met een karafje chorreador koffie (slow coffee), toast, confituur, roerei, ontbijtgranen en vers fruit.
Eten is hier een apart ervaring. Dixie, de rosse slanke kater plakt aan ons alsof we al eeuwen beste vrienden zijn. Hij kruipt behendig langs de leuning en ronkt luid in mijn oor. Hoe kan je daar nu aan weerstaan? Intussen nestelt hij zich bij Tom op schoot. Massimo wilt ons bevrijden van onze pluizige vriend. Echt niet. We maken er een spelletje van. Dixie’s missie: iets van melk, ei, kaas of vleesje te pakken krijgen. Onze missie: hem intussen discreet achter ons op de leuning of op schoot houden. Tijdens dit spelletje ronkt hij vrolijk dat het een lieve lust is. We zijn getraind en zwichten niet 🙂
De hond Canela komt ook aandacht vragen en gaat demonstratief voor ons zitten om een pootje te geven. Flink zo. Alleen wint onze poezenvriend ruimschoots het pleidooi van schattigste gezelschap. Dixie wordt bijna chirurgisch van mijn schoot verwijderd zodat we het stadje Nicoya kunnen verkennen.
Historisch Nicoya
De naam van de stad is van Indiase oorsprong. Nicoa was het hoofd van de Chorotega-indianen in de tijd dat de Spaanse conquistadores in 1523 in Costa Rica aankwamen. Toch zou de naam eerder komen van Necoc Īāuh, dat letterlijk betekent “aan beide kanten zijn water”.
Het inheemse erfgoed is nog steeds voelbaar in tradities, verhalen en namen in het Nicoya Schiereiland. Zo kreeg o.a. Nosara haar naam van Chorotega prinses Nosara die op het strand streed om haar geliefde.
Tijdens de eerste 50 jaar was Nicoya van groot belang als handelsroute tussen de actievere Spaanse koloniën in Nicaragua en Panama. Vandaag is het nog steeds de belangrijkste stad van het Nicoya schiereiland met tevens het grootste ziekenhuis en een eigen rechtbank. Het is ook het culturele centrum van de provincie Guanacaste. Nicoya was de eerste koloniale stad van Costa Rica met de oudste kerk van het land.
Op het plein tegenover de witte Parroquia San Blas uit 1644 pronkt vandaag een grote kerstboom.
Naast dat plein ligt het centrale park van Nicoya.
Met talrijke oude bomen en een kinderspeeltuin is het voor locals de favoriete plek om even te ontspannen midden in het commerciële centrum. Wie nog meer groen wilt, trekt de groene heuvels rond Nicoya in. En dat is ook ons plan.
Santa Cruz
We zijn onderweg naar het best bewaarde geheim van Guanacaste: het Diria Nationaal Park. Dit park gaat prat op de titel van minst bezochte nationale park van Costa Rica. Het is enkel te bereiken via het kleurrijke stadje Santa Cruz. Een alternatieve route via een heel hobbelige zandweg is te vermijden. Vanuit Nicoya rijden we 30 minuten via een asfaltbaan naar Santa Cruz. Fijn om te zien dat ze ook hier aan apenbruggen hebben gedacht.
In Santa Cruz valt een rode toren uit 1890 van de oude kerk ons meteen op.
Vrolijke muurschilderingen met lokale ambachten en folklore taferelen sieren het straatje waar we in een bakkertje een snack voor onderweg kopen en na de wandeling in een soda lunchen.
Het is 24 december. Op de achtergrond staat de misviering op. Kerstmis is hier a big deal. Wie niet naar de kerk afzakt, volgt de viering massaal op tv. Terwijl de gezangen door de schelle klankkast van de tv schallen, genieten wij alweer van een lekkere casado.
Amper 7400 colones (10 euro) voor onze 2 warme maaltijden inclusief 3 verse fruitsappen betalen we aan de vrolijke bediening. Neen, ze hebben zich niet misteld. Je betaalt hier gewoon amper de helft van wat je aan de Gold Coast of in Nosara betaalt.
Santa Cruz heeft een echte Latino vibe met een zeer hoog westerngehalte. Houten huisjes wisselen kleine winkeltjes af waar cowboyhoeden met de hand gemaakt worden.
Folklore staat hoog op de agenda in Santa Cruz. In de 2de week van januari vullen de straten zich steeds met duizenden cowboys en cowgirls tijdens het Fiesta Santa Cruz.
Hoog op ónze agenda: natuur en wilde dieren.
Naar Diria Nationaal Park
Diria Nationaal Park ligt in het noorden van het Nicoya Schiereiland. Tot Santa Cruz zijn de wegen geasfalteerd. Daarna wordt het naargelang de tijd van het jaar stof of modder vreten. Heuvels worden pittiger, bochten worden scherper en in het regenseizoen rij je ook door rivieren. Je raadt het al: een 4×4 is hier geen luxe.
De weg erheen is vooraf even opzoeken want wegaanduidingen zijn hier schaars tot onbestaande. We slaan aan de Banco Nacional rechtsaf naar Calle Central en draaien voorbij de grote kerk opnieuw rechtsaf. Vijf kruispuntjes verder draaien we links de Calle 12 in. Deze dirt road brengt ons ten zuiden van Santa Cruz. 6 km verder, voorbij het kleine gehucht Arado, verandert de weg in een zandweg.
2 km voor de ingang fladderen langs kleine watervalletjes naast een rivieroversteek talrijke Blue morpho’s. Blue morpho’s betekent dat we in paradijselijke omgeving komen. Dat is althans onze ervaring. Het is amper 9 uur maar al vlot 30 graden.
De volgende rivier, vlak voor je het ranger station bereikt, is breder en dieper. Terwijl de 4×4 over de keien ruist vliegen witte, gele en oranje vlindertjes in formatie langs de oever. Ik draai het raampje omlaag, snuif zuurstofrijke lucht in en neem de serene omgeving in mij op. Ah, de beste batterijoplader die er is. Niet dat we in Costa Rica ooit een tekort aan energie hebben 🙂
Vanuit Nicoya rij je op circa 1,5 uur naar de ingang van Diria Nationaal Park.
Wandelen in Diria Nationaal Park
In 1991 werd het Diria Nationaal Park opgericht als toevluchtsoord voor wildlife met als doel de bossen op het schiereiland Nicoya te behouden. In 2004 kreeg het de status van Nationaal Park.
Het park heeft 3 wandelroutes.
- Het eerste wandelpad is een korte lus. Je start op een gemakkelijk vrij vlak pad en klimt dan behoorlijk steil tot een uitzichtpunt en keert terug naar het Ranger Station (30-45 minuten zonder fotostops).
- Het tweede pad is een langere lus (ongeveer 1-1,5 uur). Dit pad volgt een heuvelrug langs iets steiler terrein. Op de terugweg wandel je langs een onverharde weg die steil afdaalt naar het vertrekpunt. Door de hoogte heb je hier een prachtig panoramisch uitzicht op de omliggende heuvels.
- Het derde pad gaat naar Catarata Brasil, die enkel zichtbaar is in het regenseizoen. Van januari tot april zijn de rivier en de waterval zo goed als opgedroogd. We zijn eind december. De rivier is door de zeer heftige regenval in november nog goed gevuld waardoor je door het water over de rotsen heen moet klauteren. De diepe zwempoelen zijn alleszins ideaal als afkoeling na de wandeling. Wie niet het hele stuk wilt wandelen, kan op 150m van de zwempoel de auto langs de dirt road parkeren.
Diria Nationaal Park is anders dan de vele andere nationale parken in Guanacaste. Het landschap is diverser en de ligging is hoger. Je kan hier geen kilometerslange wandelingen maken, maar op de korte trails zien we behoorlijk veel beestjes en indrukwekkende bomen. De verzengende hitte van de Gold Coast ruil je hier trouwens in voor koelere lucht.
Bomen in Diria Nationaal Park
Diria Nationaal Park ligt op de overgang van tropisch droog woud met loofbomen die hun blaadjes verliezen in de droge periode zoals aan de Gold Coast en premontane bos (gemengd bos onder 1500 meter). De vegetatie is daardoor heel divers met meer dan 380 soorten bomen.
Het ruim 5500 hectaren grote gebied herbergt ter hoogte van het ranger station tropisch droog woud. Naarmate je naar de koelere hoogtes klimt, snuif je de frisse lucht van premontane tropisch regenwoud in.
De beschermde status garandeert het behoud van de natuurlijke begroeiing die gespaard bleef van de massale ontbossing in het midden van de 20e eeuw. Dit woud werd nooit gekapt of aangeplant. Diria Nationaal park maakt tevens deel uit van de Tempisque Conservation area dat de laatst overgebleven oorspronkelijke bossen op het schiereiland beschermt.
De waardevolle bergrivieren Tigre, Verde en Enmedio zorgen voor levensnoodzakelijke watervoorziening van de hele Santa Cruz-regio.
Naast stekelige pochotes en reusachtige ceiba’s groeien hier zeldzame en bedreigde bromelia’s, cactussen en orchideeën die de extreme droge seizoenomstandigheden kunnen overleven.
De gumbo limbo springt het meest in het oog. Deze boom wordt ook ‘tourist tree’ genoemd aangezien de schors rood is en afpelt zoals een zonverbrande huid.
Fauna in Diria Nationaal Park
Ook voor vogels en andere dieren is het park een belangrijke overgangszone. Deze trekken tijdens de kurkdroge periode in de omliggende laaglanden naar hier om voedsel en water te zoeken. Goed nieuws dus voor de natuur- en dierenliefhebbers die in het droge seizoen wildlife willen spotten. Als de bomen hun blaadjes verliezen en de laatste druppel regenwater is verdampt, verhoogt de kans om dieren langs de rivier te zien.
Ook grote leguanen lopen langs het pad. Hoe vaak we deze kleine draakjes ook zien, ik blijf even enthousiast telkens we er eentje zien. Diep onder de indruk door deze prehistorisch uitziende wezentjes probeer ik de wandeling verder te zetten.
Want er wacht ons nog meer wildlife. Langs de kleine lus houden tientallen brulapen siësta in de hoge bomen. Wie de mannetjes zijn, daar kan je niet bepaald naast kijken.
Diria Nationaal Park is een vogelparadijs met zo’n 134 vogelsoorten. We vinken de motmot, de elegant trogon, de squirrel cuckoo of ekstergaai en vele ivory billed woocreepers op amper een half uurtje tijd van het lijstje. Bij aankomst overschouwt een hook billed kite stokstijf de omgeving. Duidelijk klaar voor een aanval op een nietsvermoedende prooi.
Ook talrijke soorten slangen komen hier voor. Goed nieuws voor wie het niet op slangen heeft. Je zal deze niet zo snel op je pad zien, tenzij je hier s’ nachts op wandel bent, wat niet toegelaten is. We hadden gehoopt de cascabal of tropical rattlesnake te zien die enkel in Guanacaste leeft, maar helaas.
Praktische tips Diria Nationaal Park
Wandel je in Diria Nationaal Park tijdens het droge seizoen, dan zijn de paden goed bewandelbaar. Vermijd echter sandalen of open schoeisel in het regenwoud.
Tijdens het regenseizoen zijn bepaalde stukken soms afgesloten. Diria Nationaal Park kreeg het in november 2020 flink te verduren door de hevige regenval die orkanen Eta en Iota met zich meebrachten. Je draagt hier alleszins tijdens de regenmaanden best waterdichte stapschoenen of regenlaarzen. Ook al wandel je voornamelijk onder de bomen, breng zonnebrandcrème mee en vergeet je muggenspray niet. Ook bescherming op het hoofd tegen de zon op plaatsen waar de bomen hun blaadjes zijn verloren, is geen luxe.
Diria Nationaal park is open van 8 uur tot 16 uur. De toegang is normaal 6USD. Het ranger station heeft een slaapzaal waar 25 personen kunnen overnachten, toiletten en drinkbaar water. Aangezien dit park niet vaak bezocht wordt, is de ranger niet altijd aanwezig.
Wanneer bezoeken? Diria Nationaal Park kan het hele jaar bezocht worden. Ben je hier vooral om vogels te spotten? Plan je bezoek dan tijdens de droge maanden. Zowel resident birds als de migrerende vogels komen dan in het park samen. Besef dat op deze hoogte de heuvels enorme hoeveelheden regenval te verwerken krijgen tijdens het regenseizoen. Die overvloedige regen zorgt voor een bulderende Brasil waterval maar ook voor gevaarlijke landverschuivingen, gladde of zelfs weggespoelde wandelpaden. Steek alleszins nooit een rivier over waar je de diepte niet van kan meten!
Als jouw reisschema het toelaat, plan 2 dagen overnachting in het historische stadje Nicoya of in het folkloristische westerndorpje Santa Cruz in en trek de heuvels in voor een rustgevende wandeling weg van de massa.
verder vanuit nicoya
- Wil je het Nicoya schiereiland verkennen? Rij zuidwaarts richting Paquera. Een asfaltbaan brengt je vlot tot in Montezuma en een grindweg verder tot in Cabuya of Mal País (4×4).
- Natuurliefhebbers op zoek naar weelderige natuur en rust, vinden hun gading in het Karen Mogensen natuurreservaat dat via het dorpje San Ramon de Rio Blanco te bereiken is (4×4 nodig). Hou rekening met een rivieroversteek over de Río Ario als je van hieruit verder naar Santa Teresa zou rijden.
- Is het nevelwoud van Monteverde jouw volgende bestemming? Rij via de Tempisque brug naar Cañas.
Laatste versie: 1 juni 2023
Meer informatie
- Reisvoorbereiding rondreis in Costa Rica
- Maand per maand bekeken: wat is voor jou de beste reisperiode?
- Overzicht reisroutes: start hier
- Voorbeeldrondreis 2 tot 3 weken “natuur en wildlife”
- Waar naartoe in Costa Rica? Zoek op de interactieve kaart
- Wat neem je mee naar Costa Rica?
- Logeertips: 30 unieke adresjes
- De 20 mooiste watervallen
- Alles over autohuur en rijden in Costa Rica.
.
Ook zo gefascineerd door wonderlijke natuur en wildlife? Volg Under The Trees op Instagram.
* Boek of koop je iets (tijdens de browsersessie) na het klikken op een link van Booking.com of Bol.com? Dank je! Dit kost jou helemaal niets extra. Het helpt wel om alle informatie op deze blog te onderhouden en gratis te kunnen blijven aanbieden.