Western Australia is uitgestrekt met ruige natuur en unieke flora en fauna. Zet je schrap voor een rondreis door zeer diverse landschappen.
De outback van Australië, een grote rode zandbak met her en der stug grijsgroen gras. Kan het contrast nog groter zijn met het weelderige Costa Rica waar ik mijn hart aan heb verloren? De uitgestrekte – schijnbaar – dorre landschappen van de Australische outback zijn gewoonweg niet te vergelijken met de diepgroene ondringbare jungle van Costa Rica.
En toch … de outback fascineert me enorm.
Die rode zandbak onder een helderblauwe hemel waar woestijndieren en -flora kranig het hoofd bieden aan de ruige meedogenloze omgeving spreekt tot de verbeelding. De immense uitgestrektheid van de outback maakt je als mens nietig. Het geeft je een overweldigend gevoel dat je intens laat genieten van het hier en nu.
Mijn fascinatie voor de Australische wildernis is groot. Zo groot dat we na onze eerste rondreis vanuit het Northern Territory via het rode hart naar het Great Barrier Reef en de Oostkust van Australië het jaren later een tweede keer op de planning zetten. Als het aan mij ligt, gaan we nog een derde keer…
Naast Costa Rica is de Australische outback beslist mijn tweede favoriete bestemming.
Western Australia is de grootste staat van Australië. Het omvat ongeveer een derde van het land. Twee derde van de bevolking van Western Australia woont in de directe omgeving van Perth. De staat herbergt unieke en ongerepte natuurwonderen. Voor rust- en natuurzoekers is deze bestemming een echte aanrader.
Route rondreis Western Australië
Je vliegt naar Perth (zo’n 14.000 km verder) steeds met een tussenstop. Wij breken de heenvlucht op met een dagje in Abu Dhabi waar we na 7 uur landen in een bakoven.
tussenstop abu dhabi
De airco in de kamer op de 15de verdieping van Hawthorn Suites blaast ijskoude lucht. En dat is nodig. We ontwaken in een stad die overdag in een verschroeiende 41°C hitte baadt. Lang blijven we hier niet, want deze avond hebben we onze vlucht verder naar Perth. Het wordt dus een blitz bezoek met de Big bus hop on hop off tour.
De hitte ontspant mijn verkrampte fibrospieren in luttele seconden. De loden hitte is echter een opgave. Zuurstof. Hoe haal je zuurstof uit deze oven? Gelukkig biedt de open bovenverdieping van de bus tijdens het rijden wat koelere lucht. Tot de bus stilstaat. Smelten.
Abu Dhabi is een grootstad in de woestijn. De stad bulkt van innovatieve hoogstandjes en futuristische hoogbouw rond het oude Al Hosn fort.
Via Yas Island rijdt de bus naar de Corniche, een mooi aangelegde zeeboulevard waar witte prieeltjes bescherming bieden tegen de brandende zon. Heren flaneren in lange witte gewaden. De dames hebben pech in hun zwarte tunieks met hoofddoek.
Designer shops, bloemperken met miljarden liters water in irrigatiebuisjes en dure sportwagens domineren het stadsbeeld. Intussen wordt wie buiten wandelt, levend gekookt en gebakken.
De urban jungle bezorgt je een stijve nek van het loodrecht omhoog turen naar torenhoge flats waar zonnestralen verblindend op schitteren.
De bus draait af naar het schiereiland Al Kasir, de Marina Hall en een haventje.
Op halte 16 in dat haventje nemen we de Dhow Cruise. De zeebries koelt mijn verhitte wangen af terwijl ik naar de indrukwekkende skyline van Abu Dhabi staar. Het heeft wel iets.
In de Marina Hall kan je nadien shoppen of iets eten. Vanuit coffeeshop Columbiano in de Sky tower heb je een 360°C zicht. Ideaal voor een korte break tijdens de tour.
Het observation Deck van de Ethiad Tower doet er nog een schepje bovenop en torent 300 m hoog met een 360° zicht op landwinningsprojecten die onverminderd doorgaan.
Hoe fancy Abu Dhabi ook mag zijn, de urban jungle kan me niet charmeren. Geef mij maar de echte jungle!
van abu dhabi naar perth
Vanuit Abu Dhabi is het 11 uur vliegen naar Perth. De geur van warme tomaat wekt mijn nog half slapende geest die heftig tegenpruttelt. Tomaat en rijst als ontbijt? Mopperend zet ik me rechtop.
De stralend blauwe hemel bij 22°C als we uitstappen verzacht het shockeffect van het ontbijt dat me zo bruusk uit mijn slaap haalde. Ik knipper tegen het zalige zonnetje tot de lokale bus 380 een schaduw over ons werpt. Een half uurtje later stappen we uit in Terrace Adelaide 237 waar we in het Airbnb appartementje van Anna logeren. Moe. Maar what a view…
Perth is de meest afgelegen grootstad ter wereld als je enkel grondtransport meetelt. De Trans-Australian Railway verbindt Perth met Adelaide dat in vogelvlucht 2100 km verder ligt. De stad aan de monding van de Swan rivier is pas in 1829, nog geen 200 jaar geleden, gesticht.
Perth gaat ook lopen met de titel van zonnigste hoofdstad. De inwoners genieten van een gemiddelde van 9 zonuren per dag en 131 zonnige dagen met een blauwe hemel. Tijdens de wintermaanden van juni tot augustus kan de temperatuur zakken tot 12°C. In de zomermaanden is het maximum 29°C met februari als warmste maand.
De staat Western Australia is de 2de grootste ter wereld met een oppervlakte van half Europa. We houden dus rekening met verschillende klimaatzones die we zullen passeren. Van een mediterraan klimaat via een woestijnklimaat gaat de rit naar tropische condities in het noorden.
Het winterseizoen loopt tot circa september. Daarna breekt het groene seizoen (met meer regen) aan. Wij zijn hier in oktober vlak voor de tropische zomer in het noordelijker gelegen deel van Western Australia.
September en oktober zijn de maanden waarin bonte veldbloemen het landschap in West-Australië in een prachtig kleurenpalet veranderen. Een aanrader!
kings park en botanical gardens in perth
Het balkon op de 18de verdieping kijkt uit over de Swan River, Perth Stad en Kings Park in de verte. Met een koffie erbij komen we even tot rust en kijken de reisplanning na.
Waar trek je naartoe als rust- en natuurzoeker in een grootstad? Juist ja, naar het park. Kings Park is dan ook het eerste wat op ons lijstje staat. Na Abu Dhabi snakken we naar rust in de natuur. De gratis stadsbus brengt ons naar een groene oase op Mount Eliza vlak buiten het stadscentrum.
Je wandelt hier in een 400 hectaren groot park langs goed bewegwijzerde wandelpaden, grotendeels door bushland. De State Botanical Gardens (12 hectaren) trakteren rust- en natuurzoekers op inheemse bomenpracht en rustgevende natuurlijke geluiden.
Een 750 jaar oude baobab is de eyecatcher maar het is wat ons betreft het totaalpakket aan vegetatie dat de show steelt.
Vanaf Mount Eliza heb je spectaculaire vergezichten over Perth stad en de rivier de Swan.
We wandelen langs de Federation Walkway onder statige eucalyptusbomen en lezen nieuwsgierig de informatie op de borden langs de Boodja Gnarning Walk. Het pad betekent ‘van het land levend’, een term die werd ontleend aan de Nyoongar Aboriginal-stam. Je leert niet alleen meer over het praktische nut van de natuur, maar ook het spirituele belang van het landschap waar de Aboriginal cultuur op gebaseerd is.
De avondzon vermindert in kracht. De vogels worden actiever. Kleurrijke regenbooglori’s kwetteren luid in de tropische bomen als we terug wandelen naar de bushalte.
Het is intens genieten in deze natuurlijke omgeving. Op de achtergrond wacht downtown Perth. Daar bezoeken we het Aboriginal Yagan Square, doen in Benneth Street onze boodschappen voor het ontbijt en duiken een hip restaurantje in. Deze beperkte tijd in het business district is wat ons betreft meer dan voldoende.
rottnest island
De ferry naar Rottnest Island vertrekt aan Barack Jetty op 500 m van ons logement. De Rottnest Express vaart langs de Swan River, home of the rich and famous, op circa 30 minuten naar het badplaatsje Fermante waar meer passagiers opstappen.
Een klein half uurtje later meert de ferry aan op Rottnest Island. Dit kleine eiland, Rotto genoemd door de Aussie’s, is een reservaat dat vooral bekend is voor de grote populatie quokka’s. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem de Vlamingh dacht dat het een reuzenrat was en gaf het eiland de naam ‘Rattennest’.
In de tropische plantengroei ritselen ook hagedissen, skinksen en giftige slangen. Het eiland zet intensief in op natuurbehoud. Dat zie je aan de ongerept vegetatie en duinen vol wilde rozemarijnsoorten. Onder water floreren circa 400 vissoorten, roggen, dolfijnen en walvissen.
Die rijke natuurpracht lokt sinds 1900 vooral rust- en natuurzoekers naar het eiland die keuze hebben uit 63 verlaten stranden en een twintigtal rotsbaaien.
fietsen op rottnest island
Rottnest Island bezichtigen kan met een bus of de fiets. Wij opteren voor beweging in de gezonde buitenlucht. Het is alweer aangenaam zonnig bij 22°C. Ideaal weertje voor een fietstocht langs Oliver Hill en de vele zoutmeertjes.
Terwijl Tom de wapentoren op Battery Hill bezoekt, vat ik post op een rustig plekje om het wildlife rond me te observeren. In mijn ooghoek zie ik plots een komkommer op pootjes bewegen. De glibberige skink glibbert geruisloos langs me heen. Twee andere exemplaren maken verderop ruzie. Ik kijk in stilte toe en absorbeer de energie die deze plek uitstraalt.
Op Rottnest Island stelen vooral quokka’s de show. Ze zien er knuffelbaar uit, maar het blijven wilde dieren. Ze zijn de vele toeristen duidelijk goed gewoon. In ruil voor hapjes poseren ze gretig voor selfies. Helaas is wat toeristen hen geven aan snacks schadelijk voor hen en is het contact niet zonder gevaren.
Schattig zijn ze wel. Eentje doet me denken aan één van onze katten: rond lijfje, klein kopje en een genietend smiley face 🙂
Parker Point is een rustplek die je niet wilt missen.
In Salmon Bay lonkt het turquoise water aan het hagelwitte strand om te snorkelen. Het water is deze tijd van het jaar opmerkelijk koeler dan we dachten.
Net als de quokka’s zijn ook de meeuwen op zoek naar hapjes en verlegen zijn ze hoegenaamd niet.
Het fietspad terug naar the Settlement in Thompson Bay kronkelt door glooiend landschap.
En dan is het wachten op de ferry terug naar Perth.
van perth naar de wheatbelt
Onze road trip in Western Australia start in Perth. We huren net als vorige keer bij Apollo. Het ophalen verloopt vlot. In supermarkt Cooles vul ik de kar met voedingswaren voor onderweg. En dan zijn we op weg! Van zodra we de stadsgrens van Perth achter ons laten, rijden we onverwacht snel in het bekende bushland van Australië.
We zijn onderweg naar de graanschuur van Western Australia. Deze regio kent een mediterraan klimaat met droge warme zomers en koele vochtige winters en staat bekend om de agrarische activiteiten.
Het landschap glooit dan ook groen en geel vol graanvelden en schapen bij waterputten.
historisch york
Historisch York (97 km ten oosten van Perth) is een kleurrijke en charmante plek om de benen te strekken. In 1830 werd meer dan 100 000 hectare grond toegewezen aan kolonisten. De eerste kolonisten vestigden zich in de Avon vallei met als doel een grote veestapel in het gebied te huisvesten. Je kan nog een heel aantal oude gebouwen uit de jaren 1850 in het straatbeeld zien.
De bedrijvigheid nam toe in de vorm van met stoomkracht aangedreven meelmolens tot York in 1885 een eigen station kreeg met treinverbinding tot Perth. Zo werd York het eerst officiële inlandse dorp van Western Australia.
In de hoofdstraat Avon Terrace pronkt de imposante Town Hall die sinds 1911 onveranderd is gebleven. De verzameling aan historische gebouwen of sites telt zo’n 200 stuks. Een aantal van de gerestaureerde gebouwen zoals het postkantoor en de bank doen trouwens nog steeds dienst waar ze destijds voor bedoeld waren.
Van York rijden we naar Brooktown waar we tegenover de Old Railway Station bij Brookton Deli een hapje eten.
Daarna zetten we koers naar Corrigin, 100 km verderop.
van corrigin naar hyden
Corrigin ligt 229 km ten zuidoosten van Perth en 90 km ten oosten van Brookton. Het kleine dorp telt amper 850 inwoners. Door de afgelegen ligging en een tekort aan water verliep de kolonisatie van de streek in de 19de eeuw traag. Dammen, waterputten en de aansluiting op de spoorweg in 1914 zorgden voor meer kolonisten. Corrigin is het administratief centrum voor de landbouwers (voornamelijk actief in graan en schapen).
In 1974 kreeg Corrigin een hondenkerkhof waar intussen meer dan 100 geliefde viervoeters begraven liggen aan gepersonaliseerde grafstenen vol knuffels.
Op zoek naar natuur? Er zijn een vijftal korte wandelroutes uitgestippeld in en rond Corrigin.
Corrigins Nature Reserve is een natuurgebied van 200 hectaren middenin uitgestrekt landbouwgebied. Als natuurliefhebber kan je hier veel inheemse en flora spotten. De Australische zon brandt flink bij 30°C als we Corrigin rots opklauteren.
Het uitzicht is een lappendeken aan gele en groene velden. De stilte is overweldigend, de bush flies die ik krampachtig probeer weg te slaan ook. Roze kaketoes doen ons even de vervelende zoemende vliegen vergeten. Ik hou mijn ogen intussen open voor reptielen en slangen maar helaas…
Ook al is het hier overdag goed warm, de zon verliest snel in kracht eens ze onder is. Dat is rond 18 uur. Na 375 km komen we aan bij Wave Rock.
De lage avondzon licht de verschillende kleurtinten van Wave Rock op. Het natuurlijke kunstwerk is heel speciaal om zien…
Vlak voor de zon helemaal onder is, zakken we af naar de camping in Hyden.
hyden
Hyden is niet meer dan een hotel, enkele winkels, een naftstation en een camping groot. Door de afgelegen locatie en de droogte mistte het dorp de ontwikkelingen in de Wheatbelt. Het kon niet profiteren van de goldrush op het einde van de 19e eeuw, de graanindustrie of een spoorweg. Pas in 1968 werd het dorp middenin 200 km glooiende akkers en grasland officieel gesticht. De grootste troef is een natuurwonder 3 km verderop waar reizigers graag een omweg voor maken.
De camping in Hyden is eenvoudig maar erg handig voor een bezoek aan Wave Rock. Tom start aan onze eerste outdoor maaltijd terwijl ik de reisplanning verder doorneem en het reisverslag schrijf.
Wat heeft Hyden te bieden? Ik lees dat Hyden enkele kleine musea heeft (kant, geschiedenis van de pioniers, miniatuursoldaatjes,..) en een verzameling sculpturen gemaakt van afgedankte landbouwmachines. Wij zijn hier echter voor het natuurschoon.
In de Wheatbelt leven 3 Aboriginal gemeenschappen: de Ballardong, de Gubrun en de Njaki-Njaki. Wie langer in de omgeving verblijft en meer wilt weten over hun cultuur en hun respectvolle manier van samenleven met de natuur kan in Hyden een culturele tour boeken.
Terwijl het afkoelt, bouwen de muggen een feestje op mijn blote benen. Die vlieger gaat niet op. Ik trek me een lange broek aan en gooi er nog een dekentje over. Zo, veilig om in alle rust te genieten van de maaltijd.
wave rock
Wave Rock ligt op amper 3 km van Hyden. Zonnestralen piepen door de verluchtingsflap aan ons slaapgedeelte als ik om 6 uur mijn ogen open doe. Het was deze nacht aangenaam bij 18°C. Amper een week geleden was het hier ’s nachts 1°C! Onderschat de nachten in deze regio niet.
Na het ontbijt start de wandeling bij Wave Rock waar we gisteren al even een glimp van zagen. De zon licht de steile granieten golf op. Ontzag. Deze natuurlijke creatie dwingt echt ontzag af.
Wave Rock is een uniek natuurverschijnsel in Western Australia. De granieten golf van 110 meter lang en 15 meter hoog is immens. Regenwater dat zich met mineralen vermengt in het gesteente zorgt voor verticale lijnen die het effect nog dramatischer maken. Erosie holde de 500 miljoen jaar oude rots uit en zorgde voor een kleurenspektakel wat fotografen over de hele wereld lokt.
de beruchte rabbit fence
Wandel zeker ook op en rond deze unieke granieten rots.
Het Wave Rock trail brengt je tot boven op de rots met een uitgestrekt vergezicht. Behalve landbouwvelden blinken her en der zoutmeertjes in het landschap. Bovenaan de rand van Wave Rock staat een deel van de beruchte konijnenmuur, een iconisch bouwwerk dat één van de grootste fiasco’s van Australië werd.
Australië startte in 1901 met de bouw van het langste hek ter wereld: de rabbit proof fence’. De rabbit fence heeft een lengte van 3256 km! Het bouwwerk maakt een lange diagonale scheidingslijn door het continent.
Het doel: konijnen en andere knaagdieren weghouden uit de agrarische gebieden. Klein probleempje. Tegen dat het enorme project na 4 jaar pas klaar was, zaten de konijnen al lang ten westen van de muur. Men besloot er nog 2 hekken bij te zetten die in 1907 met het eerste werden verbonden.
De kritiek op de rabbit fence is groot. De konijnen kunnen immers vlot over het muurtje of er gewoon een tunnel onder graven.
Plots ritselt iets voor mijn voeten. Het is een sleetdraakje dat even stopt, met zijn kopje knikt en terug verder rent alsof zijn pootjes in brand staan. Wat een grappig kereltje.
nature’s art
Langs het Hippo Yawn trail ligt de opvallende rotsformatie Hippo Yawn (geeuw van een nijlpaard).
Paadjes langs de rotswand kronkelen door bushland waar veldbloemen voor een explosie aan kleuren zorgen in een sprookjesachtige omgeving. Het is muisstil op slechts vogelgeluiden na.
Papegaaien kwetteren in de omgeving die ’s morgens langzaam tot leven komt. De temperatuur is intussen opgelopen tot 25°C.
Een gigantische bobtail probeert onopgemerkt langs ons heen te glijden over dorre takjes. Mislukt. Op de foto!
idyllisch magic lake
Het water van Magic Lake verkleurt non-stop. Vandaag trakteert het meer op een pastelachtige omgeving vol futsia veldbloemen. Wit zand, turquoise water, een lichtblauwe hemel en terracotta zand. Magic Lake doet haar naam alle eer aan.
Dan start een heel lange rit naar het noorden. We rijden via Merredin naar Wongan Hills waar je even de benen kan strekken voor een korte wandeling in het natuurgebied.
kangoeroes en graan
Het is kilometers vreten. Vervelen doen we ons echter niet. Onderweg zorgt wildlife voor de nodige afleiding. Zo loopt ook de graanschuur van Western Australia vol kangoeroes.
Het is echter een indrukwekkende bobtail die ons een tijdlang ophoudt.
De bobtail sist zijn blauwe tong naar ons. Teken om hem met rust te laten. Wij zijn hier voor de start van het regenseizoen (oktober). Over enkele maanden staan de wegen hier blank.
Niet alleen overstromingen beproeven het binnenland tijdens het regenseizoen. Ook droogte eist een hoge tol. Watermolens zijn dan een onlosmakelijk onderdeel van het landschap.
Het doodse dorpje Ballidu nodigt niet echt uit. We besluiten nog een stukje verder te rijden.
Een stukje verder hier is al snel 50 km verder. We parkeren de camper na een dagtotaal van 475 km rijden op het verlaten caravan park van Dalwallinu.
Morgen zetten we langs de Great Northern Highway koers naar Paynes Find in de Golden Outback.
wanneer naar western australia?
De mooiste tijd om Western Australia te bezoeken is wat ons betreft het begin van de lente (de maanden september en oktober) wanneer alle bloemen massaal in bloei staan. Gele, roze en paarse veldbloemen kleuren de bermen van bij ons vertrek in Perth tot in de Golden Outback en langs de kust van Ningaloo.
Wie rekening wilt houden met het weer, staat voor een uitdaging met de verschillende klimaatzones in Western Australia. We reden in de wheatbelt van Perth via een mediterraan klimaat naar een steppeklimaat in Hyden (overgang tussen subtropisch en woestijnklimaat) en zijn nu onderweg naar het woestijnklimaat van de Golden Outback.
LEESTIP
In ‘Down Under’ beschrijft Bill Bryson de Australische gastvrijheid en no worries mentaliteit op een heel sappige en grappige manier. De originele versie in het Engels is een echte must als je naar Australië op reis gaat. Toch liever in het Nederlands? Lees dan ‘Tegenvoeters’.
AUSTRALIE OP KAART
utt score
Zelfs in Perth vind je rust in de natuur en wildlife. Je hoeft er slechts enkele minuten het centrum voor uit. Zowel Rottnest Island met de fiets als een road trip langs landelijke dorpjes tot Wave Rock geeft je alle mogelijkheden om weg van de massa te genieten van unieke flora en fauna in Western Australia. Het enige minpunt: je moet 2 vluchten nemen om er te geraken.
Laatste update: 2 mei 2020