Mijd het drukke Phuket en trek naar het rustiger Kho Yao Noi eiland en Khao Sok. Ontdek er prachtige natuur en wildlife weg van de massa in Zuid-Thailand.
Onze rondreis startte in Bangkok. Via Kanchanaburi en de oogverblindende Erawan Falls reisden we vanuit de oude hoofdstad Ayutthaya met de nachttrein naar Chang Mai in Noord-Thailand.
De ervaring op deze toeristische plekken voelde niet helemaal relax aan. Wildlife wordt er massaal ingezet om toeristen te plezieren. Het breekt mijn hart en overschaduwt de reiservaring. Ik vestig mijn hoop op Zuid-Thailand.
De chauffeur van Rimping Village rijdt ons in een luxewagen – die meer weg heeft van een limo- naar de luchthaven. Ik til mijn rugzak uit de poepchique wagen en bedank de chauffeur die met een recordbrede glimlach afscheid van ons neemt.
Thaise schoonheden begroeten ons op de luchthaven en bedienen ons onderdanig met eveneens hun breedste glimlach. Daar moet je toch echt kramp van krijgen om de hele dag zo overdreven te glimlachen? Alsof de glimlach met Pattex op hun gezicht gelijmd werd. Ik besluit mijn – voorlopig niet zo positieve – oordeel even aan de kant te schuiven en Zuid-Thailand het voordeel van de twijfel te geven. Wie weet…
NAAR eiland KOH YAO NOI
Het eiland Phuket is op en top toeristisch. Dat wisten we vooraf. Om diezelfde reden mijden we ook Krabi en Ko Phi Phi. We trekken naar een niet toeristisch eiland in Zuid-Thailand.
De shuttle haalt ons op aan de luchthaven en rijdt ons door de verzengende hitte van 35°C naar de Oostkust van Phuket.
Aan de sobere barakjes van de Bang Rong Pier zijn makaakaapjes op rooftocht. Tralieshekken worden open en dicht geschoven zodat ze nergens binnen kunnen glippen. Hier geen oogverblindende balie of een horde aan toeristen die aanschuiven voor deze overtocht. Enkel locals, een straatkatje en boefjes op vier poten.
We betalen amper 120 Baht om samen met de lokale bevolking, groenten, meubels en een half fornuis op een uurtje naar het rustige eiland Koh Yao Noi te varen.
De baai van Phang Nga is oogverblindend. En niet alleen door de felle schittering van de zon op het water. De baai vol grillige rotsformaties en groene eilandjes is één van de meest fotogenieke plaatsen die we al gezien hebben.
Koh Yao Noi is dunbevolkt met moslims. Een rit van 10 minuutjes langs sobere hutten verborgen in tropisch groen eindigt aan een grindweg die de helling omhoog volgt tot Tabeak View Point.
Politieagent Pramot brengt ons naar een knusse houten bungalow met uitzicht op de baai.
Zuid-Thailand doet waar het noorden niet is in geslaagd. Ik staar in stilte vol verwondering naar de serene omgeving. Wow…. Het uitzicht vanop het ontbijtterras waar 5 gesteriliseerde huiskatten hun siësta houden, doet alle superlatieven te min lijken.
ZWOEL, ZWOELER, ZWOELST
Het is vochtig warm in Zuid-Thailand. Zeg maar snikheet en plakkerig. Een douche helpt voor nog geen volle minuut. Dan maar van de douche naar de zee. Het strand bezaaid met kleine schelpjes hebben we voor ons alleen. Het uitzicht: de perfecte postkaart.
Als ik mijn verhitte lichaam in het water laat zakken, ontdek ik tot mijn verbazing dat het water warm is. Tot zover deze poging om af te koelen. Het zoute water geeft een nog plakkeriger gevoel.
De zwoele lucht wordt een heel klein beetje getemperd door de zeebries. Ik sip van een mango smoothie aan Sabai Corner, een rustig strandrestaurant met bungalows waar een jong katertje gezelschap komt zoeken. Hoewel, mijn schoot blijkt vooral een strategische plek om Tom zijn vis in de gaten te houden. Voor het eerst sinds onze rondreis kom ik compleet tot rust.
Hitte, stilte en een kat op mijn schoot … what more do I need? 🙂
Half 8 en nog steeds plakkerig zwoel. Die avond genieten we op hetzelfde plekje van een sprookjesachtige zonsondergang. Een loodzware hitte van 35°C vult de avondlucht. En dan hoor ik het zalige gerommel van de donder in de verte. O, yes. De ontlading zit eraan te komen.
Er volgt een licht- en klankshow van formaat, het mooiste natuurspektakel dat er is. Gedurende 2 uur wordt de baai uitgelicht door hemellicht en opgeluisterd door dondergeroffel.
Met een brede glimlach geniet ik van de kracht van de natuur tot we het terrasje moeten verlaten. Nog 50 meter tot aan ons balkon. En dan gaan de hemelsluizen wagenwijd open. Als een verzopen kat zet ik me op de houten vloer naast Elisabeth, één van de huiskatten die tijdig een droog plekje had opgezocht. Na de stortregen steekt de wind op die aan alles rukt wat niet vastzit.
De stroom valt 2 keer uit. Intussen zit ik zelf met een Pattex glimlach op mijn gezicht. Ons verblijf in Zuid-Thailand kan niet meer stuk 🙂
OP DE EERSTE RIJ IN DE PHANG NGA BAY
Tsjirpende krekels kondigen de vroege start van de dag aan. De zon warmt ons balkon op tot een heteluchtoven die we dankbaar verlaten voor een vroeg ontbijt. We gaan vandaag het water op.
Het eiland Koh Yao Noi is zalig voor de rustzoeker. Je krijgt er behalve een prachtige omgeving die je met zo goed als geen andere toeristen moet delen nog een mooie bonus bovenop. Je zit hier op de eerste rij om de drukbezochte Phang Nga Bay in Zuid-Thailand te verkennen. Ons bootje vaart even vroeg uit als de andere bootjes die of op het vasteland of op Phuket vertrekken. Dat betekent meteen een mooie voorsprong.
Onze longtail boot heeft gelukkig een dak. Op het water in deze moordende zon zou niet houdbaar zijn. Het heldere spiegelgladde water van de baai is bezaaid met krijtrotsen vol tropisch groen. Onze kapitein spreekt amper 5 woorden Engels. De omgeving en de idyllische stopplaatsen hebben echter geen uitleg nodig. Je geeft hier je ogen de kost en geniet van de serene omgeving. Sereen omdat we er zijn voor de horde andere bezoekers.
ISLAND HOPPING IN DE PHANG NGA BAY
Koh Hong Nationaal park is een eiland met een verborgen strandje met helder water vol geel-wit-zwart gestreepte vissen waar je middenin staat. De temperatuur van het water is ideaal. Het uitzicht rond ons gewoonweg paradijselijk mooi. Dat paradijs wordt een uur later opgeschrikt door catamarans met luide toeristen. Gelukkig zijn we hen steeds voor zodat wij er in alle rust van kunnen genieten.
De lagoon Koh Lading in het hart van het eiland is omgeven door begroeide rotswanden en mangrove met kleurrijke krabben. Ik duik het water in om te genieten van deze bijzondere plek. Zo chill…
Aan de buitenkant van deze lagune kan je voor een extra bijdrage aanmeren om met vele anderen op het strand te liggen. Not our cup of tea.
In Koh Phak Bia, een zandstrookje verbonden met een andere rotsformatie wordt het anker uitgegooid. Het is fijn dobberen in het warme water tussen kleurrijke vissen. En dan zetten we koers naar Koh Nok, een volgend Robinson Crusoe eilandje.
Het gele koraalstrand van Koh Nok ligt helaas bezaaid met afval van drankflesjes en snacks. En dat rukt je meteen even terug naar de realiteit. De impact van toeristen op deze stukjes natuurschoon in Zuid-Thailand is triest om zien. We wandelen onder de bomen op zoek naar wat schaduw en dieren.
Voor de volgende feestboot eraan komt, genieten we nog even van de zon, de stilte en het uitzicht. En dat uitzicht wil je echt op het netvlies branden.
In de verte schuiven regenbuien van eiland tot eiland. Onze boatsman heeft het in de mot en vaart ons mooi op tijd voor de buienlijn terug naar Koh Yao Noi.
Daar komt Alisabat, een knuffelkat, op het balkon erbij liggen. Pura Vida in Zuid-Thailand.
laid-back KOH YAO NOI
Na de tropische bui is de temperatuur aangenamer. Er zit ook meer zuurstof in de lucht. Ideaal voor een ritje met de scooter rond het eiland.
Rubberbomen, rijstvelden, tropische heuvels en palmplantages passeren de revue. Dit niet-toeristische eiland in Zuid-Thailand wordt voornamelijk bewoond door zeenomaden die er hun thuishaven vonden.
In een sober boetiekje koop ik een luchtig kleedje. Met deze hitte plakt zowat alles in een mum van tijd aan je lijf. Well, any excuse will do 🙂
Sabai Corner aan Pa Sai Beach is intussen onze vaste stek geworden. De smoothies zijn dan ook verrukkelijk. Na een heerlijke Pad Thai met tofu keren we terug naar de bungalow. Alweer net op tijd op het balkon voor de regenwolken breken.
Een volgende tropische bui doordrenkt de groene omgeving terwijl ik met een koffie geniet van de relaxe sfeer en de stilte – op het rustgevende gekletter van de regen na.
De bonus van de dag: een oogverblindende zonsondergang.
Tijd om Koh Yao Noi te verlaten. De ochtendzon brandt heel vroeg op de ochtend door de filterdunne gordijnen. De gefrituurde banaan en de pancakes als ontbijt smaken. Een uurtje later installeren we ons op de bankjes in de laadbak van de taxi pick-up.
Wie nog honger heeft, kan op de pier nog een hapje kopen voor in de watertaxi terug naar Phuket.
Excursies vanuit Koh Yao Noi
KHAO LAK TSUNAMI
Terug op het eiland Phuket. Onze transfer staat ons mooi op tijd op te wachten aan de Bang Rong Pier. Ook nu weer is het communiceren met gebaren en het tonen van een adres.
De rit eindigt 70 km verder in het Baan Krating Resort. Dit logement ligt hoog op de heuvel aan de rand van de baai van Khao Lak.
Khao Lak ligt in de zone van Zuid-Thailand die het hardst werd getroffen door de tsunami in 2004. Vanop de heuvel van Baan Krating hadden gasten zicht op een immens drama dat zich onder hen afspeelde.
De tsunami die in totaal aan 240 000 mensen het leven kostte, eiste in Zuid-Thailand een zeer hoge dodentol. En dat drama is Khao Lak – met 6000 slachtoffers – niet vergeten.
In het Tusnami Memorial Park ligt een politieboot die destijds door de kracht van het water 2 km landinwaarts werd gegooid. In het kleine maar aangrijpende museum laten filmpjes en getuigenissen je de gruwel beleven van de horrortsunami op 26 december 2004.
Ontzet staar je naar de ramp die zich hier heeft afgespeeld. Het bezorgt ons koude rillingen. De tsunami heeft in deze regio haar sporen nagelaten. Dat is duidelijk. Toch heeft de gemeenschap zich herpakt en werd alles zo goed mogelijk heropgebouwd. Enkele ruïnes blijven stille getuigen van het drama.
KHAO LAK BEACH
Trapjes aan Baan Krating brengen ons omlaag tot het strand. Onderweg huppelt een mager kitten achter een grote tor aan en klautert de rest van de familie over de rand van het pad. De meesten zijn goed gevoed, maar de kittens moeten hard knokken voor hun kostje.
Terwijl ik het helderblauwe water in ga, zie ik de beelden voor mijn ogen die we in het museum zagen. Op dit strand werden honderden mensen door 15 meter hoge golven de zee in gesleurd. Voor wie op het strand van Khao Lak strand liep, kwam alle hulp te laat. Onbewust hou je de horizon in de gaten…
Achter ons kruipt intussen een onweerswolk dichterbij die plaatsmaakt voor een prachtige zonsondergang.
LOGEREN IN ELEPHANT HILLS
Het ontbijt is overal in Thailand steeds verzorgd, uitgebreid en oh zo lekker. Als toetje krijg ik er vandaag een kruidenmuffin bij. Katjes op het balkon boven ons hoofd scannen of er voor hen een potentieel hapje bij is.
“Your shuttle has arrived”, laat de gastheer ons een uurtje later weten. En dan zijn we onderweg naar Elephant Hills in Khao Sok. Na 1,5 uur rijden door tropische begroeide bergen komen we aan in deze omgeving. Wow….
De grillige groene bergtoppen en de tropische bloemen en planten vormen een adembenemend exotisch decor. We wandelen in de tuin, geven onze ogen de kost en genieten van de omgeving.
Glamping in de tropen, ik ben fan. Zuid-Thailand is me helemaal aan het inpalmen en laat me in stilte wegdromen. Het relaxe zeteltje en de hangmat aan onze luxueuze safaritent worden intensief gebruikt. Gezelligheid en comfort: check.
Verrassende decorstukken fleuren de omgeving op. Maar de natuur zorgt voor de mooiste accenten. Een gigantische spin hangt boven het wandelpad. OMG, dat beestje haar voorpoten alleen al zijn 10 cm lang! Ik zit vol bewondering met mijn neus op het web en neem enkele foto’s om naar een niet zo spinliefhebbende vriendin te sturen. Sorry Peggy, het is sterker dan mezelf.
Tot de gong slaat. Het buffet staat klaar. Met honger ga je hier nooit van tafel. Als vegetariër krijg ik enkele extra schotels met tofu. Lieve deugd! Dit is eten voor een hele week. En zo lekker, alweer.
WILDLIFE IN ELEPHANT HILLS
Met de kano peddelen we in de rivier door een jungle langs dichtbegroeide oevers. We zijn op zoek naar slangen, kikkers, vogels en andere dieren.
De backdrop van de grillige lime stone rotsen maakt de natuurervaring compleet. Ik ben mijn mening over Thailand grondig aan het herzien.
Elephant Hills heeft ook een olifantenprogramma verderop. Tijdens de interactie met de bezoekers probeer ik in te schatten hoe ze hier met de dieren omgaan. Op dat moment legt een olifant zijn slurf op mijn schouder. Later lees ik dat het centrum een strenge audit – door een Britse organisatie die toeristische activiteiten screent op dierenwelzijn- glansrijk heeft doorstaan. Zou het echt?
We hakken ananas, suikerriet en rollen een tamarindo met zout en zaadjes als vitaminebal die in een bananenblad wordt gewikkeld. TomPhoo is hongerig. Hij komt een stuk halen terwijl zijn grote mond nog bomvol ander eten zit. Schoefeltje. Na het eten is het tijd om te baden. Hier mogen geen toeristen mee in het water. De dieren gaan alleen de poel in. Dat is een goed teken. Twee jonge olifanten spelen vrolijk in de modderpoel onder ons.
De zusjes duwen elkaar als kleine kinderen kopje onder. Als het tijd is om eruit te komen, doen ze alsof ze doof zijn. De begeleider probeert hen met suikerriet eruit te lokken maar ze blijven vrolijk in en onder het bruine water plonzen 🙂
Die avond op het grote tropische terras van Elephant Hills krijgen we een informatief gedeelte over de olifanten te zien, een traditionele dans door Thaise kindjes en wordt ons alweer een rijkelijk gevuld voorgeschoteld.
Noedels knisperen in wokken terwijl de nachtelijke jungle rond ons tot leven komt. Natuur en dieren in het Zuid-Thailand: check. Meer hebben we niet nodig. Dit logement is een toppertje van formaat!
Excursies vanuit Khao Lak
LOGEREN OP HET MEER IN KHAO SOK NATIONAL PARK
De dag start met het luide getsjirp van krekels. De hele jungle rond ons zoemt dat het een lieve lust is. De nevel rond de krijtrotsen hult de omgeving in een mysterieuze sfeer. Op ons bord: weer veel lekkers zoals Dim Sum – gestoomde hapjes met groenten in. Op mijn schoot: een kitten dat even een kijkje komt nemen. Helaas geen vlees voor haar op mijn bord.
De nevel maakt onopgemerkt plaats voor een helderblauwe hemel met enkele witte toefjes wolk.
We reizen verder naar het Rainforest Camp op het meer van het Khao Sok Nationaal Park. Onderweg stoppen we aan een markt met een grote verscheidenheid aan herkenbare groenten, minder herkenbare snacks en een massa aan mierzoete snacks en pikante pepers.
het meer van khao sok nationaal park
We rijden langs de grootste dam van Zuid-Thailand. Het overstromingsgebied verbergt op de bodem raar maar waar een volledig dorp met tempel.
Via het Lan Lake trekken we dieper in het Khao Sok National Park. Na een uur en half varen in een omgeving die doet denken aan Jurrasic Parc, arriveren we in het Rainforest Camp.
Rainforest Camp bestaat uit enkele tenten en een centraal vlot op het water waar maaltijden worden geserveerd. Na een pittig groentensoepje checken we in onze hut Kingfisher in. We liggen aan het uiteinde van het drijvende logement met een waanzinnig mooi zicht op het meer.
Het ritselt in de bomen langs de oever. Een gibbon slingert zich van de ene naar de andere boom waar nog andere aapjes zich in schuil houden. Onder ons zwemmen joekels van vissen in het kraakheldere water. De omgeving gonst door een oorverdovend concert van cicaden. Alsof een brandalarm afgaat. Beestjes alom in deze omgeving!
Het zoetwatermeer is ruim 30 meter diep is. Dobberen zit er niet echt in, maar de afkoeling is wel mooi meegenomen.
JUNGLE WALK IN KHAO SOK NATIONAL PARK
Met de stapschoenen aan en onze muggenspray op zak stappen we de longtailboot op. Deze dropt ons een kwartiertje later aan de start van een nature trail. Een smal pad slingert zich steil omhoog de begroeide helling op. Klauterend over boomwortels en rotsblokken wordt mijn aandacht getrokken door een vliegende gecko. Chique!
Onze gids maakt ons attent op sporen van een katachtige en op het werk van de sun bear. Deze kleine maar uiterst agressieve beer is ’s nachts op zoek naar honing. Aan de ravage te zien heeft het beestje best veel power.
Na 50 minuten stijgen, dalen we 200 meter lager in een grot af. We knippen de petzellamp aan en steunen op een bamboestok om het evenwicht te bewaren. Indrukwekkende stalagtieten decoreren het plafond. Catfish zwemmen in het ondergrondse meertje. Tegen de wanden kruipen grote spinnen.
Op de rode glibberige ondergrond springen duizenden kleine sprinkhanen terwijl boven ons hoofd duizenden vleermuizen krijsen van jewelste. Het krioelt hier van het leven en de omgeving barst van de natuurlijke energie. Via een ander pad klimmen we terug uit de grot over wortels en rotsen, onder en over omgevallen boomstammen.
De bomen zijn hier gigantisch. Enkele exemplaren torenen zo hoog als rode ceders wel 100 meter de hoogte in. De strijd om licht is hier meedogenloos. Fig trees draperen hun immense wortels langs rotsen als houvast. We kijken vol ontzag hoe de natuur hier een strijd uitvecht om te kunnen overleven. Een dikke kikker loert langs de oever en boven ons hoofd vliegt de vreemd uitziende helmeted hornbill.
Natuur en dieren, check again!
rust op het water in Khao Sok
Ik dobber na de wandeling in het zalige water van het meer. De avondstilte is sereen en wordt slechts even gebroken door het gekraak van toekans en het ge-iek van arenden. En dan zetten de cicaden hun nachtlied in.
Zo sereen als de dag eindigt, zo sereen start hij met een spiegelglad meer met de reflectie van bergen en jungle. Licht gekabbel van water, ritmische getsjirp van krekels en gekwetter van vogels in ritselende blaadjes. Dit is genieten…
Na een heerlijk ontbijt met rijsttoasties en dragon fruit stappen we in de kayak. We verdelen de taken eerlijk: Tom roeit, ik scan de omgeving voor dieren. Dankbaar voor enkele wolkjes die de brandende zon temperen, glunder ik bij het zien van kleurrijke vogels en dieren langs de oever.
Met spijt in het hart verlaten we deze serene plek, terug naar de beschaving in Khao Lak waar we opnieuw in Baan Krating inchecken.
Excursies in Khao Sok Nationaal Park
DE ‘ONVERGETELIJKE’ SIMILAN EILANDEN
De Similan eilanden spreken tot de verbeelding. Echt zo mooi of een tourist trap? Dat zullen we vandaag ontdekken. De boot vaart uit om 9 uur. Terwijl koffie met koekjes binnen smikkelen, krijgen we flippers en een duikbril. De speedboot wordt vervolgens vol gestouwd met toeristen. Drie vierde van de boot is gevuld met Chinezen met een eigen begeleider die heel luid en uitgebreid uitleg roept. Als hij stopt, neemt naast mij een Chinees zijn gsm boven en begint een zeer luidruchtig gesprek te voeren. Intussen zien we steeds meer Chinezen lijkbleek worden en beginnen er een aantal over te geven. Great…
De vaart van 1,5 uur naar de paradijselijke eilanden lijkt eindeloos te duren.
Uiteindelijk worden we gedropt op een strand waar turquoise water tussen afgeronde granietrotsen vredig kabbelt. En dat is ook meteen het enige vredige aan deze plek. Het kleine strand wordt langzaam maar zeker gevuld met de meest luidruchtige toeristen die je je kan inbeelden. We delen dit kleine paradijsje in amper een half uurtje met honderden feestvierders. Euh?
Al snel trekken we weg van het strand en wandelen tot Sail Rock waar we een weg zoeken tussen een massa selfiesticks.
Kranige stokjes ondersteunen hier een rots boven het strand.
Ook deze eilanden bleven trouwens niet gespaard van de tsnunami in 2004.
SNORKELEN in de similan eilanden
De boot dropt ons op een volgend eiland waar we de onderwaterwereld kunnen bewonderen.
Kleurrijke vissen fleuren de grijsgrauwe arme koraalomgeving op. Wat we ooit in het Great Barrier reef zagen, zet een onmogelijke standaard waar niets meer aan kan tippen. Een eiland verder gaat de groep terug het water in.
Ik pas. Terwijl de kabaalmakers onder water broebelen, geniet ik van de rust in de zon op het voorsteven van de boot. Ah, warmte en stilte. En een reusachtige zeeschildpad die naast de boot zwemt! Tot de stilte opnieuw gruwelijk verbroken wordt en we op eiland 4 eruit mogen om te lunchen.
Het buffet wordt opgediend op matjes die als sardienen in een blikje naadloos tegen elkaar liggen op een overvol strandje. Na de lunch – alles smaakt als je honger hebt – trekken we zoveel mogelijk weg in een hoekje van de baai.
Aangenaam verrast stel ik vast dat bij het vertrek alle afval zorgvuldig van het strand is verwijderd. Er gelden hier dan ook strikte regels. De eilanden zijn maar een paar maanden per jaar toegankelijk (van 15 oktober tot 15 mei). Ik kan me niet ontdoen van het feit dat het quotum dat men toelaat gedurende die maanden alsnog te hoog ligt.
Op de terugweg begint het hard te regenen. De slagregen doet onze Chinese medereizigers luid gillen bij elke spat die hen raakt en dat zijn er veel. De kapitein krijgt het er duidelijk van op zijn heupen want de snelheid wordt opgevoerd. Dat zorgt voor keiharde slagen op de golven.
Elk slag davert keihard door mijn reeds overprikkelde fibrolijf. Ik duik in mijn ereader maar de tranen springen me in de ogen van de pijnlijke scheuten die door mijn lichaam schieten. Na een 1,5 uur op zee en nog eens 2 uur in een overvol busje gooi ik me uitgeput en geradbraakt op het bed in onze kamer in Layalina aan Kalama Beach.
WEL OF NIET NAAR DE SIMILAN EILANDEN?
De eilanden zijn beslist heel mooi maar voor mijn persoonlijk omwille van de overprikkeling en drukte onvergetelijk op een negatieve manier. Uiteraard hangt veel af van de andere reizigers die je op de boot vergezellen. Ook de vaart erheen duurt best lang voor de tijd die je maar ter plekke spendeert. Door hun enorme aantrekkingskracht zal het hier vermoedelijk nooit echt heel rustig zijn. Wie op zoek is een relaxte uitstap in natuurschoon in Zuid-Thailand, slaat deze uitstap best over. Wil je ze toch graag zien en kan je best wel met de levendige drukte rond je heen om, boek dan zeker een excursie naar de Similan eilanden.
BEACH TIME OP PHUKET
Onze rondreis door Zuid-Thailand eindigt op het eiland Phuket in Hotel Layalina. Vandaag verwerk ik de weerslag van gisteren en laat het lijf tot rust komen met iets lekkers 🙂
Derde keer goede keer: ik ga nogmaals voor een massage. En deze keer heeft de masseuse begrepen wat het probleem is. De spierspanningen na gisteren worden langzaam maar zeker weg gekneed. Ah, zalig. Nu nog een flinke dosis hitte om de boel terug te laten ontspannen en we kunnen de rondreis heelhuids afronden.
Op het terras van het strandrestaurant Dreams proef ik nog een laatste keer van een groenten tempura met dragon fruit juice.
De laatste nacht spenderen we op een rustige plek vlakbij de luchthaven waar we morgen heel vroeg – om half 5 – moeten zijn. Himaphan Boutique Resort ligt pal aan Nai Yang beach.
Een strandwandeling brengt ons naar een verlaten wit strand met glashelder water in het Sirinath Nationaal Park. Vanop het strand wandel je zo tot een rif.
De rust en de tropische omgeving in het Surinath National Park zijn de ideale afsluiter en een aanrader voor wie een rondreis in Zuid-Thailand heel relax wilt eindigen.
UTT SCORE
De natuur in Zuid-Thailand heeft ons veel meer kunnen bekoren dan het drukke Bangkok, de vele tempels in Ayutthaya en het commerciële Chang Mai. De cultuurliefhebber zal zich vermoedelijk meer tot het Noorden aangetrokken voelen. Ook al is Zuid-Thailand drukker bezocht, toch slaagden we voor dit deel van de rondreis er wel in om weg van de massa te blijven.
DIEREN HELPEN
Elephant Hills in Zuid-Thailand werd door Global Spirit, een onafhankelijk bedrijf uit de UK dat dierenwelzijnsnormen voor de reisindustrie beoordeelt, positief bevonden en kreeg 5 sterren. ElephantsWorld in Kanchanaburi blijkt uit latere getuigenissen van vrijwilligers helaas niet echt te zijn wat we hoopten. Olifanten worden ingezet voor toeristen en niet andersom. Google goed vooraf als je een ‘opvangcentrum’ bezoekt zodat je niet iets mee helpt in standhouden wat ten koste gaat van het welzijn van de dieren.
Mijn oordeel wordt sterk beïnvloed door hoe een land omgaat met haar wildlife. In Thailand werd ik iets te vaak geconfronteerd met de zeer dieronvriendelijke olifantenritten, met wilde dieren die met toeristen op foto moeten (aapjes aan kettingen,…),…
De weerstand tegen dierenmisbruik groeit bij internationale reizigers. Organisaties als Wildlife Friends Foundation Thailand – op 2,5 uur rijden ten zuiden van Bangkok – zetten zich intussen actief in om dierenleed aan te klagen. Zij zorgden er ook voor dat tijgers die gedrogeerd werden om in de beruchte tijgertempel met toeristen op de foto te gaan, in beslag werden genomen. Ook boksende oerang oetans, misbruik met pitbulls,… klagen ze aan. Thaise autoriteiten zijn niet onverdeeld gelukkig met deze publieke terechtstelling. Het blazoen van Thailand wordt immers besmeurd door dierenleed op grote schaal.
We besluiten Azië nog een kans te geven door in 2019 naar Sri Lanka te trekken. Het inzetten van wilde dieren voor entertainment van toeristen zien we ook daar maar niet op de grote schaal zoals we in Thailand zagen. Ook olifantenritten zijn doorgaans niet aan de orde in Sri Lanka.
Laatste update: 24 oktober 2020