Doorkruis de golden outback met haar unieke rotsformaties en mijndorpjes langs uitgestrekte wegen en bermen vol wilde bloemen en reuzenvaranen.
Onze rondreis door Western Australia startte in de stad Perth. Het eerste deel van de road trip bracht ons in de Wheatbelt, de graanschuur ten oosten van Perth. Na het bewonderen van de Wave Rock en het sprookjesachtige Magic Lake volgen we de Great Northern Highway vanuit Wubin, ‘Gateway to the North’ dwars door de Golden Outback.
ROAD TRIP IN DE GOLDEN OUTBACK.
De Golden Outback omvat 54% van Western Australia. Het gebied strekt zich uit van de ruige rode outback van Mount Augustus en de Kenndy Ranges in het noorden tot de uitgestrekte witte stranden van Esperance en de zuidkust.
In het hart van de Golden Outback ligt het moderne mijncentrum van Kalgoorlie en de Goldfields. In de Wheatbelt in het westen zagen we glooiende landbouwgronden bezaaid met kleurrijke landelijke townships, boerderijen én de indrukwekkende Wave Rock.
Het natuurlijke landschap in de Golden Outback is een diverse aaneenschakeling van woestijnlandschap, zoutmeren, rotspartijen, wilde bossen en enkele van de witste stranden ter wereld. De lente verandert de hele regio van juli tot oktober in een regenboog van wilde bloemen.
De Wheatbelt gaat in Wubin over in de Golden Outback. De rit gaat noordwaarts dwars door de regio Gascoyne en Murchison naar Karijini Nationaal Park. Rode aarde, ruige rotsformaties, uitgestrekte veebedrijven en mijnstadjes domineren het landschap.
van wubin naar paynes find
De dag start met zacht gekwetter van galahs of roze kaketoes in een boom naast de ontbijttafel. Het is behalve dat natuurlijke geluid stil. Zo vredig stil. Met een dampende koffie in mijn handen staar ik naar het serene landschap rond ons dat langzaam ontwaakt.
We ruilen de serene aanblik in voor een grimmiger beeld in Wubin, dat van armoede en werkloosheid bij Aboriginals. Net zoals we ooit in Darwin City in het Northern Territory zo duidelijk zagen, verloopt ook hier de integratie op de arbeidsmarkt niet zoals het moet.
In Wubin komen 3 wegen samen. Het kleine gehucht ziet daardoor haar leeuwenaandeel aan road trains passeren. Onze route gaat noordwaarts richting Paynes Find.
De route naar Paynes Find bestaat uit slechts enkele naftstations en wat basics. That’s it. De regio trok sinds 1878 goudzoekers aan die hier hun geluk kwamen beproeven. Paynes Find ontstond uiteindelijk pas in 1911 samen met de installatie van een goudgraafmachine.
Wie interesse heeft in de geschiedenis van de goudkoorts van Murchison maakt een reis terug in de tijd via de 970 km lange Miners Pathway. De self drive brengt je langs verlaten mijnspookdorpjes en historische gebouwen. Relikwieën brengen de geschiedenis in kaart van de goudmijnpioniers die in de 19e eeuw naar de regio trokken op zoek naar hun fortuin.
Via het Miners Pathway rij je vanuit Paynes Find 340 km verder naar Meekatharra. Dat is ook onze route.
Paynes Find is niet meer dan een benzinestation en een roadhouse. De enige nog werkende goudgraafmachine kan je iets verderop bezichtigen.
ROOD STOF EN BUSH FLIES
De Golden Outback bestaat niet uit goudgeel zand maar uit rood stof. Veel stof. Terwijl ik aan een ijsje lik, raast een road train voorbij. Een gigantische rode stofwolk bedekt mij en mijn ijsje. Great! Voor wie het nog niet wist: het is hier erg droog en héél stoffig…
Rood stof kleurt alles in de bekende ‘outback pinda tint’. Let op met ijsjes langs de weg en laat je witte t-shirts thuis.
Behalve veel stof heb je hier ook veel bush flies. Ze zijn verzot op droge hitte. De bush fly is een mestvlieg die bij grote zoogdieren op zoek gaat naar vocht voor voeding en naar uitwerpselen voor hun eitjes. Bush flies kruipen daarom liefst van al op het aangezicht van mens en dier om zich te voeden met het vocht op huid, ogen, mond en neus. Een muskietennet voor het hoofd is hier geen luxe.
Ondanks het vele rode stof en de vervelende bush flies loop ik hier met een grote glimlach rond. De omgeving is zo overweldigend mooi en puur. Je neemt er de outback ongemakken gewoon bij.
MOUNT MAGNET
De weg snijdt de Golden Outback doormidden. 160 km later rijden we het mijnstadje Mount Magnet binnen dat amper 700 inwoners telt.
De regio werd voor de Europese kolonisatie bewoond door de Barimaja Aboriginals. Zij noemen de plek Warramboo. Een landmeter gaf er in 1854 de naam Mount Magnet aan omwille van de invloed van de rotsen op zijn kompas. Volgens landmeter Robert Austin was de plek geschikt om goud te vinden.
In 1888 werd het eerste goud gevonden. In 1894 werd het dorp Mount Magnet gesticht. Tegen 1902 waren 30 goudmijnen actief met Hill 50 als de belangrijkste. Het was de enige mijn die na WOII operationeel bleef en enkele jaren erna de hoofdader goud vond.
Behalve een administratief centrum heeft de streek ook enkele bezienswaardigheden die je via wandel trails en self drives kan bereiken zoals o.a.:
- Het Mount Magnet Tourist Trail: scenic autoroute door de streek (37 km)
- De Heritage Walk: een wandeling langs het erfgoed van Mount Magnet
- The Granites: rotsformaties, grotten en een geheime waterbron (‘Gnamma’ Hole) en het Amphitheatre, een natuurlijk amfitheater
- Lennonville, een spookdorp uit de tijd van de goldrush
- De Gascoyne Murchison Miners Pathway, een 970 km scenic autoroute langs de historische mijngebieden
- De Warramboor Hill Lookout, een uitkijkpunt met panoramisch uitzicht over de streek en de dagbouwgoudmijnen
mijnsites en spookdorpen
Het Mount Magnet visitor center is een heel nuttige stop voor lokale tips. We vernemen er dat het scenic trail ons langs mijnsites brengt die nog operationeel zijn.
DE GRANITES
The Granites bevinden zich 8 km ten noorden van Mount Magnet. De rotsformaties hebben een belangrijke culturele betekenis voor de Aboriginal Bdimia stam. Op de rots zijn rotstekeningen teruggevonden die meer dan 9000 jaar oud zijn. De rotsformatie is circa 15 m hoog en ligt verspreid over meerdere hectaren.
In het zachte witte graniet hebben zich spectaculaire grotten gevormd langs gebogen kwartsaders in het graniet. Het is hier sereen, stil en toch bulkt het hier van natuurlijke energie.
Het kleurenpalet van het landschap is subliem. Oranje zand, spierwitte veldbloemen, groene bush en rode granieten rotsen tegen een helderblauwe hemel met toefjes witte wolken. “Oh wow” blijf ik maar herhalen terwijl ik in overdrive ga wat foto’s betreft.
Het amfitheater van The Granites is zo picture perfect als je het maar kan bedenken. Als kers op de taart hopt een grote kangoeroe langs ons heen. Hoe mooi is dit? Deze unieke omgeving met hen kunnen delen. Rotverwend word je hier als natuur- en dierenliefhebber.
Bij 35°C en een hete wind stap ik glunderend de camper in. Toch is het altijd even schrikken als we de airco instappen. Om mijn nekspieren niet te doen verkrampen, doe ik telkens meteen mijn sjaaltje aan. Ja, een sjaal in de hete outback en die is me goud waard 🙂
REPTIELEN IN DE golden OUTBACK
In de Golden Outback scan je de bermen op wildlife. Die kunnen immers plots de weg over rennen. Tom zijn reflexen zijn goed. Hij ziet net op tijd een reuzenvaraan de asfaltweg oversteken.
De reuzenvaraan is een iconisch dier in de outback, eentje waar je best niet mee solt. Zijn klauwen fungeren als vlijmscherpe dolken. Zijn lange stevige staart kan je met een keiharde zweepslag verwonden. Aangezien hij geen natuurlijke vijanden heeft in deze barre omgeving, gedijt hij hier als getrainde jager met zeer scherp gehoor en reukzin heel goed.
In tegenstelling tot hagedissen kan de reuzenvaraan rennen en ademhalen tegelijk. Op kruissnelheid bereikt hij 40 km/u, sneller dan een konijn, wat hem tot een van de snelste reptielen ter wereld maakt. Een reuzenvaraan jaagt ook op kleine kangoeroes die ze na heftig heen en weer schudden in een keer binnen slikken. We staren vol ontzag naar deze indrukwekkende zanddraak.
Iets verderop rent een bergduivel of thorny devil vliegensvlug de struiken in. Ondanks de naam heb je van dit beestje niet echt te vrezen. Hij is daarentegen heel fotogeniek.
In de Golden Outback zal je veel reptielen zien maar geen zoutwaterkrokodillen aangezien er geen connectie is met waterwegen die naar de kust leiden.
MOUNT MAGNET TOT NEWMAN
Deze weg door de Golden Outback wordt slechts door een handvol afgelegen mijndorpjes onderbroken. In Meekatharra onderneem ik een tweede poging om een ijsje te eten. Deze keer neem ik het veilig mee de camper in. Een ijsje zonder outback zand, mmmm …
Een aanrader: overnacht in het educatief centrum in Karalundi waarvan de inkomsten naar de Aboriginal community gaan. Ons plekje onder een boom vol kaketoes geeft zicht op de rode outback.
Ook hier is het muisstil. Ons zicht: uitgestrekte ongerepte natuur. Afgelegen plekken als deze geven zoveel energie. Helemaal in mijn element in de outback.
Een warme wind raast door de camper. En net nu geeft de airco forfait. Uiteraard. Gelukkig koelt het s’ nachts enorm af. Dat helpt.
De volgende etappe is 360 km lang. Je zou denken dat het landschap in de Golden Outback gaat vervelen. Integendeel. Het landschap en de wisselende vegetatie stellen op geen enkel moment teleur. Rode woestijn, toefjes bush, kranige boompjes en zoveel bonte veldbloemen,… Ik krijg er niet genoeg van.
50 TINTEN GRIJS IN DE OUTBACK
Zo lang onderweg betekent een onvermijdelijke plaspauze in de bush. Kijk waar je stapt als je een geschikt plekje zoekt. Ook hier zitten giftige spinnen, slangen en andere creepy crawlers die beschutting zoeken tegen de hitte. Opgelucht stap ik terug de camper in om kilometers verder te beseffen dat mijn favoriete sjaal bij het openen van de deur er vermoedelijk is uitgevallen. Dit mag voor de lezer geen drama lijken. Deze sjaal heeft echter zoveel reizen meegemaakt dat hij de naam ‘travelling scarf’ waardig is. Behalve de warmte voor mijn nek in de airco ben ik nog niet klaar om afscheid te nemen. Tom begrijpt de ‘ernst’ van de situatie en beseft dat de rit wel heel lang is als ik over de sjaal zou blijven doorgaan 😉
We keren terug en scannen de berm deze keer niet op wildlife maar op een grijze sjaal in juist ja… 50 tinten grijze bush. Plots lijkt het landschap overal hetzelfde. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Tom remt na 20 km terugrijden plots bruusk in de berm, maakt een U-turn, stapt uit, haalt iets uit de struiken en gooit het op mijn schoot. Missie geslaagd. Everybody happy!
dieren langs de weg
Het scannen van de berm stopt niet. We scannen terug op wildlife, much more fun!
We zien wilde koeien, dingo pups, nog een reuzenvaraan en een arend.
Tussen het droge struikgewas hoppen kangoeroes. ’s Nachts gebruiken ze de warmte van het asfalt als de temperaturen drastisch dalen. Helaas voor het vele wildlife is de remafstand van road trains te groot. Zij doen ook geen moeite om te stoppen. De bull bar beschermt hen van wildlife of vee dat onfortuinlijk hun pad kruist. Kadavers, slachtoffers van 53 meter lange gevaarten op wielen, liggen zielloos langs de weg.
We steken de steenbokskeerkring over en komen 15 km verder aan in Newman.
newman
Newman lijkt wel een fata morgana. Ik wrijf me even goed in de ogen. We rijden zowaar in een bedrijvige stad met een Woolworths en Subway. Middenin de outback. Maf. De outback laat je nietig voelen, maar de voertuigen zijn hier beslist ook van een indrukwekkend kaliber.
Newman is een bedrijvige stad met alle comfort voor de vele arbeiders die er wonen en werken. De residentiële wijken zien er verzorgd uit met deftige chalets. Het doet vreemd aan om plots terug in de beschaving te rijden. Gelukkig is dat niet voor lang. We verlaten Newman en zetten door naar onze volgende bestemming: het Karajini Nationaal park.
WILDE BLOEMEN IN DE GOLDEN OUTBACK
Het seizoen van de veldbloemen begint eind juli in het noorden van de regio en eindigt eind oktober in het zuiden. We zijn hier half oktober op het hoogtepunt van het seizoen in het midden van deze regio.
Wil je er meer zien van kortbij? Wandel dan zeker langs één van de wild flower trails. De Golden Outback wild flower trails leiden je door enkele van de meest adembenemende displays van West-Australische wilde bloemen in de staat. Onder de meer dan 12.000 wilde bloemsoorten verspreid over de Golden Outback vind je tapijten van roze, gele en witte bloemenvelden die zich uitstrekken zover het oog reikt.
- Bekijk de Wildflower tracker om na te gaan waar je welke veldbloemen vindt.
- Lees de gids met informatie over de trails.
- Meer info over de Gascoyne en Murchison regio in de Golden Outback vind je in deze online brochure
- Zoek in de uitgebreide brochure welke road trip in de Golden Oubtback je verkiest.
De Golden Outback verlaten we in het Pilabara graafschap om enkele dagen in het Karijini Nationaal Park te verblijven.
LEESTIP
In ‘Down Under’ beschrijft Bill Bryson de Australische gastvrijheid en no worries mentaliteit op een heel sappige en grappige manier. De originele versie in het Engels is een echte must als je naar Australië op reis gaat. Toch liever in het Nederlands? Lees dan ‘Tegenvoeters’.
AUSTRALIE OP KAART
utt score
In de extreme omgeving van de golden outback vind je opmerkelijk veel kleurrijke veldbloemen en laat wildlife zich vlot zien. Weg van de massa blijven, is een koud kunstje in de hete outback 🙂
Laatste update: 2 mei 2020