Op zoek naar natuur, rust en dieren? Dan mag een bezoek aan Fraser Island niet ontbreken. Haaien, dingo’s, koala’s, goanna’s en nog vele andere kleine beestjes zien we langs de Oostkust van Australië.
van het great barrier reef naar Fraser
We leven nog! De krokodillen in het Northern Territory, de schroeiende hitte in het kurkdroge rode centrum en het diepzeeduiken in het tropische Queensland kregen ons niet klein. Hoewel het kantje boord was met het duiken… We zetten koers naar veiliger oorden, dat denken we toch… De rit gaat alleszins langs de lieflijk klinkende Sunshine Coast met een bezoek aan Fraser Island via de Cooloola Coast en de gold Coast richting Sydney.
Op de interactieve kaart hieronder: de bestemmingen die we bezochten tijden deze en een volgende rondreis in Australië.
Na de Whitsunday Islands een omweg maken langs het Eungella Nationaal Park om vogelbekdieren te zien, was de moeite geweest. Het wordt daardoor wel een lange rit naar het volgende deel van onze rondreis: een bezoek aan Fraser Island vanuit Hervey Bay.
Door de lange rit even uit de zon blijven kan geen kwaad. Snorkelen onder de meedogenloze zon in Australië kleurde onze huid intussen alle tinten rood.
fraser island
Possums probeerden deze nacht in onze camper in te breken. Ze gingen niet bepaald stil te werk. Hun scherpe nageltjes krasten vlijtig langs de vensters. Ze waren met meerdere, druk in overleg hoe ze een doorgang konden vinden. De kleine snoodaards waren er niet in geslaagd. Het enige wat ze konden stelen was mijn nachtrust. Tom sliep uiteraard als een blok en merkte niets van deze georganiseerde misdaad.
Met piepoogjes knipper ik tegen het felle zonlicht als ik de deur van de camper open zwier. Ik stel scherp op de zee aan de overkant van onze camping. Fijn, we trekken vandaag voor 2 dagen naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld.
The Fraser Island Company brengt ons naar de ferry die ons op 50 minuten naar het eiland brengt. We varen langs de westkust waar wit zand fel afsteekt tegen donkergroene struikgewas en een helderblauwe zee. Een robuuste Unimog rijdt met 20 passagiers langs een smal zandpad.
Vegetatie wordt subtropisch regenwoud. De weelderige plantengroei op dit zandeiland is met geen woorden te beschrijven. Ik voel me helemaal in mijn element onder de groene giganten.
Groen betekent vochtig. En die vochtige hitte laat zich goed voelen tijdens een wandeling naar 75 mile beach. Deze ellenlange zandstrook doet behalve strand ook dienst als snelweg en als landingsbaan voor kleine vliegtuigjes. De zee is ook hier niet geschikt om in te zwemmen. Fraser Island is omgeven door een zee vol box jelly fisch én … haaien.
woestijn en afkoeling
In Happy Valley lik ik tijdens de lunch mijn vingers af van zoete maar kleverige ananas. De chauffeur kondigt aan dat we zo weer verder trekken. Er is geen airco in de Unimog. Al snel dommelt de helft van de passagiers in, geveld door de verzengende hitte.
Aan Lake Wabby strompelen we de tropische buitenlucht in langs een smal paadje tussen de bomen naar witte zandduinen. Alsof je 1,5 km door een ovenhete woestijn tsjokt.
Water…
Ik concentreer me op mijn ademhaling en hoop dat er snel een einde komt aan de kurkdroge en snikhete hoge duinen.
Ik zie water… Hopelijk geen fata morgana… Een helderblauw meer omringd met donkergroene bomen middenin de woestijn, hoe maf is dit! Ik gooi mijn stapschoenen aan de kant, kruip uit mijn short en t-shirt en ren naar het zalige water. Grote zwarte nieuwsgierige catfish zwemmen rond me terwijl mijn lichaam kreunt onder de deugddoende afkoeling.
Een bush trail brengt ons naar Beach Park vol gigantische rode eucalpytusbomen met een kunstwerk aan rupsinkervingen op hun stammen.
De nood naar afkoeling blijft groot. De chauffeur hoort onze noodkreet. Eli Creek is een afkoeling van formaat. Het snelstromend water is gewoonweg ijskoud! In plaats van te zwemmen, opteren we om erdoorheen te waden. De kreek eindigt op 75mile beach.
De natuur trakteert ons die avond ook nog op een afkoeling uit de hemel. Terwijl het lekkers van de BBQ op tafel wordt gezet, breekt een felle tropische bui los. Met donder en bliksem op de achtergrond genieten we van een uitgebreid avondmaal.
We kruipen moe maar voldaan bij een onwezenlijk heldere sterrenhemel onder een dun lakentje in onze sobere vissershut.
eiland vol bezienswaardigheden
Hier is zoveel te zien. Na een ontbijt met grote stukken watermeloen, ananas, ontbijtgranen en getoast brood rijden we via 75mile beach vandaag noordwaarts. Het Maheno scheepswrak dat bijna 100 jaar geleden hier vastliep, ligt als een leeg karkas verzakt in het zand. Bij hoogtij beuken golven keihard tegen de romp. Het holle geluid en hoog spetterend water is prachtig om te zien en te horen.
Iets verderop flankeren de steile gekleurde zandrotsen van Red Valley de duinen langs het uitgestrekte strand. Ook hier zorgt de natuur voor een prachtig kleurenpalet.
Voorbij Indian Head liggen de Champagne Pools. Een houten padje brengt je naar zwarte rotsen die in een halve cirkel natuurlijke zwembaadjes vormen. Tegen de rand spatten woeste witte golven hoog op. Dat zorgt voor bruis en bubbels in de zwemgaten. Vandaar dus de naam Champagne Pools. Het fijne is ook dat door de enorme stroming kwallen en haaien zich hier niet wagen.
Tijdens het dagdromen krijg ik plots een koude douche zeewater met volle kracht in mijn gezicht. OK, ik ben wakker!
In de verte zien we een kleine kudde brumbies (wilde paarden) op de heuvel staan. Deze paarden werden vroeger ingezet als werkpaard in de houtindustrie op het eiland. Een klein aantal leeft er nog steeds in het wild.
Via een steil pad over grillige rotsen en mulle zandwegjes klauteren we tot de top van Indian Head. Indian Head is één van de drie rotsformaties op het eiland. De punt steekt dramatisch hoog uit boven de zee.
Het pad langs de steile kliffen doet een aantal aarzelen om verder te gaan. Wij klimmen moedig verder en genieten van een adembenemend uitzicht op een oceaan waar dolfijnen de gekste buitelingen maken. Een gratis show van moeder natuur!
insecten, reptielen en dingo’s
Op Cathedral Beach krijgen we een maïskoek die we vullen met groentjes, kaas en sausjes. Terwijl ik met smaak van mijn broodje bijt, zie ik in de struiken naast me een enorme spin met gele vlekken op haar poten. Ik staar er gefascineerd naar tot enkele dames achter me beginnen te gillen. De gids kan de decibels dimmen door snel op te merken dat ze niet giftig is.
De rit brengt ons landinwaarts bij Lake Allom. Het water in dit meer heeft een theekleur en zou erg zacht zijn voor de huid. Erg aanlokkelijk is de kleur niet, maar ik waag me er toch even in. Intussen scan ik het water voor de kreft turtles. Geen schildpad maar een slang kruipt voor ons op het zandpad naar de overkant. En op het strand zien we talrijke krabben.
In het subtropische overgangsregenwoud is het uitkijken naar dingo’s. Aangezien ze op het eiland geen contact hebben met honden leven hier nog raszuivere dingo’s. Ze zijn mager, huilen als wolven en mogen beslist niet gevoederd worden aangezien dit hen agressief maakt. Een roedel dingo’s durft mensen aanvallen, al zeker als je het op een lopen zet. Let dus goed op als je hier ergens alleen wandelt.
aboriginal heritage
De Butchulla people zijn de traditionele bewoners van K’gari (Fraser Island). Onze gids vertelt honderduit over de boomsoorten en hoe deze Aboriginals bomen en planten gebruikten als voeding. Zelfs giftige vruchten werden gebruikt voor brood. De zaden werden uit de vrucht gehaald en 3 weken in een kreek gelegd tot het gif eruit was.
Ik ben vooral geïnteresseerd in de paperback tree waar de droge bladeren insectenwerend zouden werken. Zoveel nuttige gebruiken die door de bezetter destijds nooit werden overgenomen… Ze brachten wel tal van ziekten, alcoholisme, drugs en armoede waar de Aboriginals helaas aan bezweken.
De inheemse bevolking werd verdreven en in reservaten gestopt. Tot zover de moderne beschaving die onder het mom van vooruitgang inheemse culturen kapot maakt.
Door de rust en natuur die we er vinden, haalt Fraser Island mijn top 3 van favoriete plaatsen in Australië. De zonsondergang bij vertrek maakt het helemaal compleet.
noosa nationaal park
We rijden die avond tot Tin Can Bay. Een legendarische dolfijn bezoekt deze baai regelmatig nadat ze ooit bevrijd werd door vissersnetten. Haar zoon bleef het contact met de vissers verderzetten en is sindsdien een graag geziene gast. Uiteraard werkt een wilde dolfijn niet op afspraak. We wandelen tevergeefs langs de oever. Maakt niet uit. De imposante pelikanen die langs het water patrouilleren, stelen de show met hun lome blik en enorme snavels.
Het mondaine badplaatsje Noosa Heads lijkt wel het Saint Tropez van de Oostkust. Elegante plezierjachtjes dobberen op het water langs elegante woningen. Uiteraard zijn we ook hier op zoek naar natuur. Onze wandeling start in Hasting Street op een plankenpad langs de kust tot het Noosa National Park. We wandelen traag en in stilte. Hier zouden erg veel koala’s zitten. En dan zien we er eentje pal boven ons hoofd in een hoge eucalyptusboom.
Intussen hebben we al zoveel moois gezien maar de schilderachtige baaien met wit zandstrand blijven bewonderende kreten uitlokken.
brisbane voorbij
De chique winkelboulevard van Noosa Head en het drukke Brisbane kan ons niet charmeren. De monotone wegen van de Sunshine Coast glooien in groen landschap met her en der vulkanische rotsen.
Een kanjer van een goanna kruipt loom over de weg. Het beest is enorm! Intussen begint het te schemeren. De lichtblauwe lucht kleurt langzaam maar zeker alle tinten roos tot donkerblauw. Op de camping zak ik moe onderuit in de stoelen in de kampeerkeuken. Het wandelen in de hitte en de zon op de voorruit eisen hun tol.
We verblijven op de Lorikeet Camping. Deze doet haar naam alle eer aan. Het krioelt hier van de kleurrijke regenboogparkieten. Plots zien we een kookaburra met iets in de snavel voorbij vliegen. Hij strijkt neer op de grond, slaat een slangetje een paar keer flink tegen de harde ondergrond en peuzelt het dan gretig op. Wow, smakelijk, de natuur in actie!
koala hospitaal
In Port Maguirre bezoeken we het Koala Hospital. Hier worden koala’s opgevangen en verzorgd als ze ziek of gekwetst zijn. Ontstoken oogjes, chlamydia en brandwonden door bush fires komen het vaakst voor. Ook aangereden koala’s of die verwond werden door een hond worden binnengebracht. Van zodra terug in orde, krijgen ze hun vrijheid terug. De opzet is een enorm contrast van het Billabong sanctuary. Hier staan niet de toeristen maar de dieren op de eerste plaats.
Een verzorger vertelt het trieste verhaal van koala’s die al even aan het revalideren zijn na heftige brandwonden en verminkte klauwen. Ook een blinde koala heeft er al een aantal jaren haar vaste plekje waar ze zich goed kon redden. Je merkt meteen hoe men zich hier met hart en ziel inzet voor wilde dieren die hulp nodig hebben. We besluiten als donatie koala ‘Cloud’ te adopteren wiens zorg erg intensief is.
De vreselijke bosbranden in november 2019 halveerden triest genoeg de populatie koala’s in Port Maguire. Daardoor kreeg dit opvangcentrum een recordaantal patiënten onder haar hoede. De tragedie bracht ook veel steun op gang die positief wordt voor waterstations en het planten van bomen die de koala’s nodig hebben.
Met een goed gevoel dat er ook hier echte dierenvrienden actief zijn, zetten we de laatste etappe van onze road trip in. Die avond logeren we alweer 250 km verder in het Koala Shores Tourist Park. Hoog in de bomen in het koala reservaat op slechts 20 m van onze camper zien we een grijze harige kont hangen. Ook hier hangen onze koalavriendjes. Hun aantal slinkt helaas zienderogen door steeds minder habitat dat te versnipperd wordt om veilig te kunnen overleven.
Koala betekent ‘klein sipje’ verwijzend naar het beetje vocht dat ze uit de dauw op de eucalyptusbladeren halen en nooit echt drinken.
The gold coast
Na een ochtendwandeling op Stockton Beach rijden we naar Fingal Bay. De ruw golvende zee is wat fris om in te zwemmen. Intussen is de temperatuur ook een aantal graden koeler. Geen tropische hitte meer. Deze ochtend trek ik sinds heel lang nog eens truitje met mouwen aan. Op het terras worden we intussen vergezeld door hongerige groene honingeters.
We naderen Sydney. De drukte op de weg neemt met de minuut toe en we rijden plots in een drukke file tot we in Botany onze camper bij Apollo inleveren. Het is mooi geweest. Heel mooi. Het is weer wennen aan de drukte van een stad. We logeren gelukkig in de charmante Wildlife Concept B&B. Deze is perfect gelegen om morgenvroeg onze vlucht naar Nieuw-Zeeland te nemen. Het tweede deel van onze lange rondreis zit erop.
Ik ben razend benieuwd wat Nieuw-Zeeland zal worden na intussen 4 waanzinnig mooie weken in Australië.
Na 3 weken Nieuw-Zeeland keren we terug naar Sydney om de stad te bezoeken en op Bondi Beach de laatste dag te spenderen.
sydney
Terug op Australische bodem na een rondreis in Nieuw-Zeeland. De eindejaarsdrukte laat zich goed voelen op de luchthaven. Ook het humeur van de stewards en van buschauffeurs lijdt er onder. We proppen onze rugzakken in de lockers en halen er handbagage voor 2 dagen uit.
Het centrum van Sydney zit overladen vol met winkelende mensen. We zetten koers naar Circular Quay en Sydney Harbour waar het lawaai van auto’s en stadsdrukte verstomt. Fijn. Het impostante Opera house en de Sydney Harbour bridge steken mooi af tegen de helderblauwe lucht.
We wandelen langs de Botanical Gardens met prachtig uitzicht over de baai. Kleurrijke ferries en jetset boten zorgen voor een levendig tafereel. The Rocks in het oude stadsgedeelte met pubs en artistieke winkeltjes zijn voor wie rust zoekt een verademing. Deze plek onder de bomen aan rustiek houten tafels was getuige van de Old Days in de harbour onder de imposante poten van de brug. Nu vind je er kleine artisanale winkeltjes met lekkers.
Na een ontspannen wandeling in de Harbour trekken we toch naar het modern centrum van de stad. Ah, dat was geen goed idee. Ik kan me echt niet vinden in een omgeving vol flatgebouwen, lawaai van auto’s en een massa gehaast volk. Boven ons hoofd zoeft de monorail voorbij.
Na een bezoek aan Haymarket besluiten we de stad te verlaten en naar Bondi Beach te trekken. Mijn lijf kreunt dankbaar. De crashlanding met het deltavliegen in Nieuw-Zeeland een aantal dagen geleden heeft blijkbaar toch gezorgd voor een paar lijflijke souvenirs. Mijn knie staat dik en mijn schouder en ellenboog voelen erg stram en gekneusd aan. Dat heb ik weer goed gedaan…
bondi beach
Het surfstrand bij uitstek is een vaste stek voor heel wat rare snuiters. Op de dijk lopen gebruinde jonge surfers maar ook overjaarse heren in baard die de surfplank nog niet aan de haak willen hangen. De sfeer is er relax en kleurrijk.
De zee is ruw bij een hevige wind. Onderschat de stroming niet. Al snel sta je tot de knieën in de wit schuimende zee. Het zand doet je dieper zakken terwijl de stroming je in zee wilt sleuren. Niet te verwonderen dat redders hier hun werk hebben! iets verderop kan je veiliger zwemmen in een zwembad in zee.
De drukte van Sydney omruilen voor deze laatste rustige dag aan zee was een goed idee. We hebben er heel bewust voor gekozen om oudejaar niet te vieren in Sydney. De massa bereikt haar hoogtepunt met het wereldberoemde vuurwerk. Iets waar we allebei geen fan van zijn. In een beklemmende massa staan toekijken hoe geld de lucht wordt ingeschoten met zoveel stress voor dieren die niet om kunnen met de luide knallen, is niet iets waar we van genieten.
Langs de cliff walk wandelen we langs ruwe zee en rustiger baaikes onder bomen vol bonte regenboogparkieten. Ahh, rust, natuur en dieren. We konden geen mooier einde van onze rondreis wensen.
we’ll be back
En dan is het tijd om Australië te verlaten. Het landschap onder ons gaat over van groene heuvels in bruine heuvels in rode heuvels en uiteindelijke in lege rode outback. Op de vlucht raak ik aan de praat met iemand die amper 4 dagen geleden de tsunami in Thailand meemaakte. Haar zus en vriend kwamen er om. Ze is onderweg naar huis en vat nog steeds niet wat er gebeurd is. De natuurramp die we op tv zagen, voelt akelig dichtbij.
Wij landen heelhuids en ongedeerd in België na 7 weken rondreis in Australië en Nieuw-Zeeland. De volgende? Eerst even sparen. En dan trekken we naar de Sinaai woestijn.
Australië blijft door haar immense uitgestrektheid en haar ruwe natuur me jarenlang prikkelen om er terug naartoe te keren. En dat doen we in 2016 tijdens een rondreis door Western Australia.
finding beauty & peace
- National Parken in Queensland and South Wales
- Nationaal Park Daintree
- Nationaal Park Eungalla
- Informatie en kaart Fraser Island
- Nationaal Park Whitsunday Islands
Alles is groot, prikt of bijt of is net heel klein en dodelijk wat dieren in Australië betreft. Ook planten en bomen kunnen gevaarlijk zijn. Genieten van de natuur betekent ook beseffen wat de gevaren zijn. Zowel Cairns als Fraser Island staan in de top 3 van gevaarlijkste stranden ter wereld omwille van de haaien, krokodillen en kubuskwallen.
Gevaarlijk wildlife
Krokodillen. Neem veiligheidsvoorschriften in acht.
Kasuarissen. Deze grote zeldzame vogels kunnen ernstig verwonden als ze zich bedreigd voelen.
- Blijf op een veilige afstand
- Benader geen kuiken. Hun vader zal hen meedogenloos verdedigen.
- Het is gevaarlijk en verboden om kasuaries te voederen
- Let op de weg en rij voorzichtig als je door hun territorium rijdt
Meer tips in deze flyer.
Kwallen.De tropische wateren worden bewoond door een aantal van de meest gevaarlijke kwallen op onze planeet. Hun gif kan ernstig ziek maken en in sommige gevallen zelfs dodelijk zijn. Zwem enkel op bewaakte stranden tussen de roodgele vlaggen binnen de stingernetten. Draag een wet suits met lange mouwen en lange pijpen tijdens het kwallenseizoen (november tot maart). Toch in contact geweest met een kwal? Bel 000, behandel de beet door er azijn over te gieten en zoek meteen medische hulp.
Dingoes. kunnen zich agressief gedragen aangezien ze mensen vaak associëren met voedselbronnen
- Voeder geen dingoes!
- Wandel nooit alleen
- Ga niet joggen of lopen
- Kampeer enkel in omheinde gebieden
- Berg alle voedsel(resten) goed weg
Kom je in contact met de dingo?
- Sta volledig rechtop, hou je handen gekruist en kijk hem aan
- Ga langzaam achteruit terwijl je er naar blijft kijken
- Ga niet lopen of met je armen zwaaien
Meer tips in deze flyer.
Slangen.Ga langzaam achteruit en geef de slang de kans om weg te gaan. Wat bij een slangenbeet?
helping animals
Queensland heeft een uitgebreid network aan rescue centers
Wil je een opvangcentrum bezoeken en weet je niet hoe het kaf van het koren te scheiden. Als het centrum promoot om met een wild dier in je armen op foto te gaan, ga er als dierenliefhebber in een grote bocht om heen!
- Animal rescue en dierenartsen
utt score
Fraser Island spant de kroon in deze etappe wat natuurschoon en dieren betreft. Hoe zuidelijker je rijdt en dichter bij Sydney je komt, hoe moeilijker het wordt om de massa te vermijden.
Laatste update: 2 mei 2020