Galway is het ideale vertrekpunt om het ruige westen te verkennen. Stilte en lokale folklore vind je in overvloed in het verlaten Connemara, in de barre Burren en in het vergeten land van Donegal.
Van Dublin naar Galway snij je Ierland dwars doormidden langs veengebied en groene heuvels vol wollige schapen. Je bent onderweg naar een regio met ruige natuur en uitgestrekte landschappen waar je helemaal tot rust kan komen.
Met de auto en met de trein rij je op 2,5 uur van Dublin door de Ierse boglands naar Galway. De goedkopere rit met de bus brengt je op 3 uur in Galway.
IERse BOGLANDS
Ierland bestaat uit 5% veengebied, de boglands. Ondiepe dekenmoerassen bevinden zich op berghellingen en in gebieden met hevige regenval zoals in het westen van Ierland en in de Wicklow Mountains. Midlandmoerassen in Centraal-Ierland hebben een gemiddelde diepte van 8 meter wat hen ideaal maakte voor commerciële turfwinning.
Het ontginnen en verbranden van turf zorgt echter voor een hoge CO² uitstoot. Een uitdoofscenario streeft er dan ook naar om turf tegen 2030 te vervangen door hernieuwbare energie.
Turf zelf is onschadelijk en zelfs goed voor het klimaat omdat het veel koolstof opslaat. Het bestaat uit aarde en gedeeltelijk ontbonden resten van dode planten. Gedurende duizenden jaren hebben deze planten zich op waterrijke plaatsen boven elkaar verzameld. Aan het einde van de laatste ijstijd was een groot deel van Centraal-Ierland bedekt met ondiepe meren van smeltende ijs. Slechte drainage en een opeenhoping van dode planten lieten een laag veen achter als waardevol habitat voor veel diersoorten. Je rijdt geruime tijd door veengebied tot je in Galway aankomt.
GALWAY good vibes
Galway is een ideaal vertrekpunt om de westkust te verkennen. Ik verken het ruige westen tijdens 2 rondreizen. Een eerste keer trek ik vanuit Noord-Ierland via Dublin naar het westen om Connemara en het noordwesten (County Mayo, Sligo en Donegal) van Ierland te verkennen.
Tijdens een volgend bezoek staan de Burren in het zuidwesten (County Clare) op het programma. Welke richting je ook uitgaat, je zal altijd via Galway starten. Deze stad is niet te vergelijken met Dublin en haar vele hotspots. Toch is Galway in 2020 de culturele hoofdstad van Europa.
Wat Galway ontbreekt in bezienswaardigheden maakt ze ruimschoots goed in charme. Het is gezellig kuieren langs middeleeuwse straatjes zoals Kirwans Lane met gevels in vrolijke kleuren en waterresistente straatartiesten.
Na een bezoek aan de Cathedral of Our Lady Assumed into Heaven and St Nicholas wandelen we terug richting Snoozles Quay Street Tourist Hostel. Het is grijs, winderig en nat. We besluiten onderweg even op te warmen in een gezellige pub. En daar zit de sfeer er meteen goed in want Galway is all about good vibes en Irish music!
galway sounds
Na de regen wandelen we op circa 15 minuutjes naar de promenade van Salthill Beach met zicht op de baai van Galway en de Aran eilanden. De wind valt weg. Het enige wat we nog horen is het zachte geklots van het zeewater en de zeemeeuwen.
In Quay Street komen theaters en pubs ’s avonds tot leven met nog meer traditionele muziek. We tappen mee met de vrolijke tonen en drinken wat lekkers. Als ik naar het toilet vraag, krijg ik van de barman te horen dat ‘Lizzy to the Jacks is’. Ik frons even. Lizzy? Jacks? OK, iemand anders zat dus op het toilet.
Het Ierse dialect heeft trouwens nog andere leuke uitdrukkingen. Als iemand aangeeft dat ‘a place full of mots’ zit, ga dan niet op zoek naar een zwerm motten. Met ‘mots’ verwijst men naar een groepje vrouwen. En wie op zoek is naar een fish & chips shop wordt de weg gewezen naar de ‘chipper’. Handig om weten 😉
CLIFDEN GATEWAY TO CONNEMARA
Ten oosten van Galway ligt Connemara, een van de armste regio’s van Ierland. Dit verlaten gebied wordt geteisterd door de meeste regenval per jaar maar ademt pure magie uit.
We logeren in Clifden in een hotel met zicht op de river Owenglin. Het stadje is perfect als start voor fietstochten of wandelingen in het omringende natuurschoon. We opteren voor de fiets en rijden iets later door het ongerepte landschap van Connemara langs verlaten ruïnes en uitgestrekte kale landschappen boordevol stenen muurtjes.
Aan een monument van de oprichter van Clifden heb je het mooiste uitzicht over dit levendige dorp. De puntige kerktorens overheersen de skyline tegen een backdrop van serene bergen.
De Sky Road fietsroute van 11 km slingert zich verder langs de randen van het schiereiland. Op de mislukte aardappeloogst in 1845 volgde de grote hongersnood en een immense emigratiegolf. Je ziet daardoor in deze regio vandaag meer schapen dan mensen op de weg.
CONNEMARA NATIONAL PARK
Onze fietstocht brengt ons tot Letterfrack, de toegangspoort tot het Connemara National Park. Het is onderweg rustig met weinig verkeer. Als je absolute rust en stilte zoekt, is een overnachting op het ruige en verlaten Renvyle schiereiland een aanrader.
Connemara Nationaal Park heeft 4 wandelroutes. Met wat geluk zie je hier een kudde raszuivere Connemara pony’s. Hou bij een wandeling wel rekening met een flinke wind, lage wolken of regen. Het kaartje van het park met blauwe lucht en schapenwolkjes kan verkeerde verwachtingen creëren 😉
Voorbij het Nationaal park fietsen we langs het statische Kylemore Abbey dat mysterieus naast het Pollacapall Lough ligt. In 1920 werd deze fotogenieke abdij gekocht als verblijf voor nonnen uit het Vlaamse Ieper. Deze waren gevlucht na een bombardement op hun klooster. Tot 2010 hebben ze in de abdij een internationale katholieke kostschool uitgebaat. Je kan er vandaag terecht om de Gotische kerk en ommuurde Victoriaanse tuin te bezoeken of deel te nemen aan een begeleide wandeling in de heuvels van Connemara.
Rij je de Wild Atlantic Way met de wagen? Rij zeker verder naar het noorden langs de verlaten Doo Lough Valley met het Doo Lough Valley Famine Memorial via een weg die getuige is van de tragische periode van de Ierse hongersnood.
VAN GALWAY NAAR YEATS COUNTRY
We keren terug naar Galway en zetten koers naar het noorden via Sligo. Het groene glooiende County Sligo is niet meteen bijzonder. De imposante tafelberg Benbulben springt er dan ook heel demonstratief uit. Na een beklimming van deze tafelberg heb je een spectaculair uitzicht over Donegal Bay. Bij helder weer kan je zelfs de hoge Slieve League kliffen zien.
Sligo is naast een opmerkelijke berg ook bekend om Ierland’s meest bekende literaire zoon W.B. Yeats. Deze dichter en toneelschrijver won in 1923 de Nobelprijs voor literatuur. Yeats putte zijn inspiratie uit Ierse legendes en folklore.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world’s more full of weeping
than you can understand.
The Stolen Child
by W.B. Yeats
Na een korte stop in Sligo nemen we de bus naar Donegal Town. Het is intussen buiten pijpenstelen aan het regenen wat in het ruige westen van Ierland niet zo uitzonderlijk is.
DUNBEVOLKT DONEGAL
Het zuidwesten van Donegal is één van de mooiste en meest relaxte regio’s in het land. Donegal is bekend voor haar tweed en knitwear én voor de 600 m hoge kliffen van Slieve League. We logeren in Kilcar Lodge onderweg naar de hoogste zeekliffen van Europa die we de volgende dag zullen zien. De achterkant van de kliffen is al indrukwekkend. Een dik wolkendek en een donkere schaduw langs de flanken geeft de enorme rotsmassa iets dramatisch.
Eens je op de top staat en je uitzicht hebt op de zee, zie je de kliffen in volle glorie. Eigenlijk kan je pas de immense omvang goed inschatten als je in een nietig bootje de gigantisch muur van kliffen naast je ziet. Wij bezoeken ze van bovenaf bij een enorm kille wind. De witte stipjes die we onderaan zien, blijken bootjes te zijn. OK, we staan dus echt wel heel hoog boven de wilde oceaan.
Op het land lijken de huizen ook witte stippen in het uitgestrekte groene landschap. Donegal wordt wel eens ‘het vergeten land’ genoemd. Het is dunbevolkt en heeft niet de stroom aan toeristen zoals het zuidwesten. De komst van de Wild Atlantic Way brengt langzaam maar zeker wel steeds meer rust- en natuurzoekers naar het noordwesten van Ierland. En terecht.
THE ROSSES EN BLOODY FORELAND
Verder naar het noorden tot Dungloe. In deze regio is het Gaelic de officiële taal. Het kleine stadje Dungloe staat hier dan ook aangeduid als An Clochán Liath. Je krijgt meteen het gevoel dat je nu echt wel in het authentieke Ierland bent terechtgekomen. Een woordenboekje bij de hand is beslist handig want met Engels alleen kom je er niet. Zelfs niet met de grappige ‘slang’ termen die we in Galway oppikten. We logeren in het gezellige River House waar ze ons gelukkig wel verstaan en waar je fietsen kan huren.
Dungloe ligt in ‘the Rosses’. Deze regio met grillige kustlijn en diepe inhammen is bezaaid met dorpjes vol boerderijen en een 100-tal meertjes. Wie tijd heeft om de prachtige natuur van deze streek te verkennen, kan vanuit Burtonport met de ferry naar het eiland Arranmore waar je mooie wandelingen kan maken. Op de fiets beleef je de omgeving nog intenser. Het is immers goed op de pedalen trappen tegen een flinke zeewind.
Voorbij Dungloe wordt het landschap alsnog ruiger en desolater. De Atlantische Oceaan lijkt hier woester, de wind feller en het landschap meer verlaten dan wat we tot nu toe zagen.
Aangekomen in het Bloody Foreland. De naam heeft niets te maken met een bloederig verleden. De zonsondergang werpt hier een rode gloed over het land wat zorgde voor de bloody woordspeling. Veel rode gloed zien we ’s avonds echter niet, wel een mooi palet aan grijstinten en natte regendruppels.
POISENED GLEN & GLENVEAGH NATIONAL PARK
In het rustige dorpje Dunlewy (Dún Lúiche) logeren we in het Errigal Hostel met prachtig uitzicht op de Mount Errigal. De fotogenieke ‘poisoned Glen’ bij het Dunlewy meer heeft een misleidende naam. De naam zou fout vertaald zijn vanuit het Iers en eigenlijk ‘heavenly Glen’ betekenen. Het zou Ierland niet zijn als een andere versie geen legende was waarbij een schone jonkvrouwe, een ontvoerder en een giftige vader in het spel zijn.
Glenveagh National Park is de trots van County Donegal. De dag begint bewolkt met sporadisch een streepje blauwe lucht. We melden ons aan in het bezoekerscentrum waar je kan kiezen uit verschillende wandelroutes.
In dit park pronkt een kasteel in Schotse stijl omringd door een van de mooiste tuinen van Ierland die contrasteren met de ruige omgeving vol glinsterende meren en bosrijke bergen. Het nationaal park is niet alleen een toevluchtsoord voor de grootste kudde edelherten van Ierland, maar ook voor moerasinsecten, vele vogels en uiteraard ook voor rust- en natuurzoekers.
LETTERKENNY
Vanuit Dunlewy is het 45 minuten rijden tot Letterkenny. In 1611 bracht Sir Thomas Crawford meer dan 100 Schotse families naar dit klein vissersdorp in de noordelijkste uithoek van Ierland. Intussen is Letterkenny de grootste en populairste stad in County Donegal. Je vindt in deze regio vele overblijfselen van prehistorische grafkamers en ruïnes van kerken en forten van stamhoofden. Na de vele charmante dorpjes stelt Letterkenny wat teleur. We reizen daarom meteen verder naar onze eindbestemming.
Je zit in Letterkenny vlakbij Noord-Ierland waar we onze rondrit zijn gestart. Via Londonderry keren we terug naar Portstewart in het prachtige noorden van Noord-Ierland waar ik 5 maanden woonde.
De reisroute
3 jaar later …
VAN GALWAY NAAR HET ZUIDEN
Tijdens mijn jaar in Ierland staan The Burren op het programma.
Na onze fietstocht in Dingle en Kerry was het transportmiddel snel gekozen. We fietsen door een uniek kalksteenplateau dat zich uitstrekt tot zover het oog reikt. De stilte is overweldigend. Rondom ons ligt een maanlandschap dat miljoenen jaren geleden gevormd werd toen Ierland een ondiepe tropische zee was. De rotsige ondergrond vol diepe spleten en spelonken verbergt duizenden grotten.
Het gebied lijkt kaal en onvruchtbaar maar vee graast hier het stugge gras uit de grond waardoor plaats wordt vrijgemaakt voor tal van kwetsbare planten.
The Burren is ook een waar openluchtmuseum. Meer dan 80 graven uit het Neolithicum liggen in het kalksteengebied verspreid. Vooral het hunebed Poulnabrone Dolmen trekt veel bezoekers.
GO SLOW GO BY BIKE!
Go slow is het advies in de Burren. Wandel, fiets en ervaar de stilte en rijke geschiedenis van de omgeving. Een rit langs de Burren en logeren in het afgelegen maar oh zo charmante dorpje Doolin mag je niet missen. We fietsen een lus rond dit dorp langs verlaten velden vol typische stenen muurtjes.
In de pub maken muzikanten Ierse muziek begeleid door lepels als instrument. En het klinkt nog goed ook! Onder een fonkelende sterrenhemel wandelen we na een gezellige avond in de pub met enkel het zachte geblaat van schapen op de achtergrond terug naar het Rainbow Hostel.
Serene maar zeer afgelegen plekken als deze zijn niet voor iedereen weggelegd en gelukkig maar. Een overrompeling aan bezoekers zou de ervaring hier echt verknoeien. De stilte en lokale folklore hebben hun eigen ritme, eentje waar je tijd voor moet nemen.
Vlakbij Doolin liggen de Cliffs Of Moher. Deze kalkstenen kliffen strekken zich uit over een lengte van 8 km tussen de dorpen Doolin en Liscannor en behoren tot de hoogste kustkliffen ter wereld met het hoogste punt dat op 214 meter boven de Atlantische Oceaan rijst. Je kan duizenden jaren aan sedimentaire lagen tellen in de kliffen. Ze zijn niet zo hoog als de Slieve League in Donegal maar beslist spectaculairder om zien.
We verlaten het ruige westen en keren terug naar Dublin en de oostkust.
IERLAND VOOR ELK WAT WILS
Ierland is geschikt voor elke manier van reizen. Of je nu van wandelen of fietsen in de natuur houdt, liever actief op het water bent of verzot op road trips. Het lijkt misschien niet groot maar het eiland heeft een erg gevarieerd landschap. Ook het klimaat aan de westkust of oostkust is niet vergelijkbaar. Eigenlijk moet je het eiland in een aantal keren bezoeken tenzij je weken de tijd hebt om rond te trekken. Dat is nog beter. De regio’s hebben elk een apart karakter. Kijk wat jou het meest aanspreekt en focus je op die regio.
Het Ierse eiland heeft alleszins mijn hart gestolen. De natuur, het harde leven maar de positieve ingesteldheid van de Ieren bevalt me echt. Een lange afstandsrelatie en er niet kunnen zijn voor elkaar op moeilijke momenten doet me na een jaartje terugkeren naar België. Maar ooit, ooit zou ik in Ierland, Noord-Ierland of Schotland wonen nam ik mezelf voor. Ik zie mezelf echt niet in België blijven wonen…
Ik hou het na mijn terugkeer in België toch wel een volle 3 dagen vol tot we vertrekken op een volgend avontuur: een road trip door Alaska.
Meer lezen over Ierland
- 5 maanden studeren in Noord-Ierland
- Fietstocht in Zuid-Ierland: Kerry & Dingle schiereiland
- 1 jaar wonen en werken in Ierland: Dublin en Oost-Ierland
finding beauty & peace
- Walking trails in Ierland
- Fietsen in Ierland
- Birdwatching in Ierland
- National Parks in Ierland
- Wildlife in Ierland
- Waar wildlife zien?
helping animals
- Wildlife emergency in Ierland
- Injured wildlife in Ierland
- Wildlife rehabilitation in Ierland
- Rescue Shelters cats & dogs
utt score
In het westen van Ierland moet je niet veel moeite doen om iets te doen of te zien weg van de massa. Het westen is dunbevolkt met prachtige ruwe natuur waarin je kan wandelen, fietsen of maak er een road trip van, van dorpje tot dorpje.
Laatste versie: 1 mei 2021