Finding beauty & peace

Finding beauty & peace

Under the Trees

Road trip door de wildernis van Alaska

Travelling the world

In Alaska vind je fjorden vol walvissen, orka’s en zeeotters langs gekraak van smeltende gletsjers. Fiets tussen de beren, bezoek Denali en verlaat The Last Frontier via de Top of the World Highway.

Inhoud

Na een jaar in Ierland keer ik terug naar België. Toch voor een volle 3 dagen. Tijdens mijn verblijf in Dublin plande ik een road trip van 4 weken door de wildernis van Alaska en Canada.

SLEEPY IN SEATTLE

Vanuit Amsterdam vliegen we op circa 11 uur non-stop naar Seattle. Met piepoogjes gluur ik door het raampje en zie enkele uren voor aankomst onder felle zonnestralen de besneeuwde bergtoppen van Groenland. In Seattle verblijven we in het earth friendly historische Moore Hotel waar we vanop het 7de verdiep zicht op zee hebben.

Vlakbij ligt Pike Place Market waar de geuren en kleuren van ruim 200 kraampjes vol seizoenfruit, bloemen en handgemaakte sieraden en kunstwerken ons tegemoet komen. De kleur die eruit springt in Seattle is echter groen.

Seattle wordt daarom ook wel eens de Emerald City genoemd. De omgeving is hier immers het hele jaar door groen door wintergroene boomsoorten, planten en wilde bloemen. Zelfs middenin de stad zien we groenaccenten op en tussen de vele gebouwen. Een kleine wandeling oostwaarts brengt ons in Capitol Hill, een kleurrijke residentiële wijk met een bruisend stadsgevoel en een zeer grote LGBT gemeenschap. Hier zien we niet zozeer groen, maar alle kleuren van de regenboog in de voetpaden die deze wijk sieren.

KOFFIE EN GRUNGE

Seattle is ook bekend als de ‘coffee capital’ bij uitstek. Om de paar meter passeren we een coffee corner. Iedereen loopt rond met bekers koffie in de hand. Dat is niet zo verwonderlijk. Starbucks heeft hier haar hoofdvestiging en is massaal aanwezig in het straatbeeld. Koffie komt op onze eerste dag alvast goed van pas. Na mijn eerste cafeïne shot, krijg ik plots Seattle’s space needle in het oog.

De Space Needle is niet alleen een icoon in de stad maar ook een handig oriëntatiepunt. Vanop het observatiedek op de 43ste verdieping bewonderen we het zicht over  Elliott Bay, de Cascade Mountains en zelfs Mount Rainier. We volgen niet de route van ‘de bezienswaardigheden die we gezien moeten hebben’ maar kuieren doelloos door de straten wat ons langs gezellige pleintjes en parkjes brengt. In zo’n parkje worden net opnames gemaakt voor een Nirvana movie. Alsof we zouden vergeten dat we ons in de geboortestad van de grunge bevinden! Cafeïne en gitaargeweld. We zijn wakker! Maar niet voor lang…

Het is onmogelijk om in Amerika de 4th of July gekte te ontlopen. De geur van vettige curly fries vult het Myrtel Edwards Park waar een uitgelaten festivalsfeer heerst. Terwijl buiten een gigantisch vuurwerk de festiviteiten afsluit, heeft de slaap na een lange vlucht ons al goed in haar greep. Morgen vliegen we naar Anchorage.

ALASKA ‘THE LAST FRONTIER’

Het grootste deel van de bevolking (30% van de 800.000 inwoners) leeft in en rond Anchorage.

In de jaren ‘50 werd hier olie gevonden. Sindsdien is de bevolking van de stad verviervoudigd. Oliemaatschappijen zorgden echter ook voor een scherp contrast tussen een moderne levensstijl in Anchorage en de armere gehuchtjes in het binnenland. Net als de meeste Amerikaanse steden is het stratenplan gestructureerd met nummers en letters zodat je er moeilijk kan verdwalen. Op de achtergrond pronken besneeuwde profielen van een grillige bergketen. De wildernis lonkt!

WATERVLIEGTUIGJES EN AARDBEVINGEN IN aNCHORAGE

In juli is het in Anchorage normaal 20 °C. Nu is het dankzij El Niño niet alleen droger maar ook vlot 25°C en meer. De wilde bloemen staan wel mooi in bloei waardoor we de bekende hanging baskets van Anchorage in hun volle glorie zien. Aan Indian crafts shops is hier geen tekort. Al snel kom je in de verleiding om vanaf de eerste dag je budget aan souvenirs te overschrijden. Tom houdt me in de gaten.

Het coastal trail langs een moerassig wad laat ons al even proeven van de overweldigende rust en natuur die deze staat heeft te bieden. Watervliegtuigjes landen hier op een rimpelloos meer. Omwille van het beperkte wegennet in Alaska verloopt het grootste deel van het transport via de lucht. In het binnenland vind je nog vele Indianendorpen die enkel zo te bereiken zijn. Het Alaska Native Heritage centre is alleszins een boeiend vertrekpunt als je meer wilt weten over hun cultuur.

In 1964 werd Alaska getroffen door een van de krachtigste aardbevingen ooit. De beving met een kracht van 9,2 op de Schaal van Richter en de tsunami kostte 131 mensen het leven.  In Anchorage werd het Earthquake park als memorial opgericht. We rijden morgen langs Portage, een verlaten spookstadje dat door deze aardbeving volledig van de kaart werd geveegd.

kENIA lAKE IN cOOPER lANDING

Het is in Alaska 10 uur vroeger dan in België. Ik word wakker en zie dat het buiten licht is. Tijd om op te staan. Tot ik op Tom zijn horloge kijk. Verdorie, het is half 2 ’s nachts! Die zomernachtzon speelt mijn tijdsbesef echt parten. We gaan lange dagen tegemoet.

We verkennen Alaska met een 4×4 camper. Het wordt een one-way trip. Je betaalt hiervoor meer maar je kan daardoor wel Alaska met de Canadese Yukon combineren. En dat gaan wij dus ook doen. We slaan onze eerste voorraad eten in en zijn op weg voor een 6500 km lange road trip.

Het turquoise van Kenia Lake steekt af tegen de besneeuwde bergtoppen met donkergroene flanken. Dit meer in Cooper Landing zit vol gigantische roze zalmen. Terwijl we genieten van het picture perfect landschap zien we ook de lucht achter de bergen donkerroos worden. Storm? Tot we vlammen zien. De aanhoudende droogte en de uitzonderlijk hoge temperaturen door El Niño zorgen voor meer bosbranden. Het zal dus niet onze laatste bosbrand worden in Alaska…

De scenic Seward HighwaY

De scenic Seward Highway is echt zo scenic als ze beweren. Berggeiten maken halsbrekende sprongen tegen steile flanken langs de weg. De zwaartekracht heeft op hen blijkbaar geen invloed. De behendigheid van deze dieren is spectaculair maar de natuur ook. Aan het uitgestrekte Harding Icefield (één van de grootste ijsvelden in de VS) maken we een wandeling naar de Exit Glacier,die aan een recordtempo krimpt.

Het magische spel van blauw en wit in de vele ijskloven tussen diepgroene bossen bij een helderblauwe hemel is verbluffend mooi.  Als we zien hoe snel deze gletsjer zich de voorbije jaren door de opwarming van de aarde heeft teruggetrokken, is het slikken. Naast ons kraakt de gletsjer non-stop. We voelen ons heel klein en nietig naast zo’n indrukwekkend fenomeen.

Langs de smalle paadjes is het tegelijk ook uitkijken voor zwarte beren. Plots beseffen we dat in stilte wandelen geen goed idee is! Beren zijn schuwe dieren en mijden liefst alle contact. We moeten dus onze aanwezigheid duidelijk maken en halen ons beerbelletje boven.

In sommige delen van Alaska leven meer beren dan mensen. Zowat overal staan infoborden met advies en worden flyers uitgedeeld met tips hoe je te gedragen als je een grizzly of zwarte beer tegenkomt. Zelfs postkaarten laten niets aan de verbeelding over. Allemaal heel goed advies. Ik vraag me wel af wie de tips kan toepassen in zo’n situatie? Mezelf kennende grijp ik vermoedelijk naar mijn fotoapparaat :-0

Kenai Fjords National Park

In de Golf van Alaska vertrekken dagelijks meerdere boten naar het Kenai Fjords National Park. De wandeling naar de haven van Seward brengt ons langs de hoofdstraat met primitieve houten woningen en voortuintjes vol verroeste pick-ups. In de haven dobberen een massa bootjes op het appelblauw zeegroene water van de baai waar onze boottocht start.  Ondanks de ochtendmist spotten we al snel bultrugwalvissen, dolfijnen, walrussen en zeeleeuwen luierend op de rotsen.

Orka’s flitsen met een topsnelheid langs de boot. Het zijn echter de zeeotters die de show stelen. Ze zijn best groot (1 meter lang) maar tegelijk ook heel vertederend. Ze kraken al dobberend op hun rug vlijtig mosselen en andere schelpdieren op hun buikje.

Boven ons vliegen papegaaiduikers (puffins) en langs de oevers zien we bald eagles (zeearenden). Het wildlife is hier alom aanwezig. Dit is genieten!

Gekraak in de Colgate Glacier

Na 3 uur varen in de Colgate Bay duikt de imposante Colgate Glacier voor ons op. De boot blijft op een veilige afstand en dat blijkt geen luxe. We horen een oorverdovend hol geluid en zien een groot stuk van de gletsjer het water in storten. Het veroorzaakt grote golven waar we met ontzag naar staren. Aandringen om iets dichter te varen voor betere foto’s is hier geen optie. De vele vogels op de rotseilandjes kijken al lang niet meer op van het toenemende ice berg calving. Wij zijn echter diep onder de indruk en beseffen dat dit slechts een fractie is van de dramatische impact van de klimaatopwarming.

Onderweg naar de camping zien we langs de snelweg een imposante eland. OMG, zo dicht tegen het drukke verkeer! Borden waarschuwen om de snelheid aan te passen. Het cijfer met het aantal verkeersslachtoffers ziet er helaas niet vrolijk uit. Op de camping worden we attent gemaakt op de aanwezigheid van beren. Goed opletten dus met etensresten.

We worden wakker met het ritmische gekliklak van een trein op de brug en het ruizen van het snelstromende water van de ijskoude Talkeetna rivier. Op de brug zelf heb je een surreëel uitzicht op een lichtblauwe kolkende rivier vol zandbanken met wit drifthout. Het gletsjerwater steekt scherp af tegen het donkergroen van de naaldbossen langs de oever. Het enige wat hier nog lijkt te ontbreken is een Indiaan die op zijn paard door de rivier galoppeert. 

FIETSEN TUSSEN DE BEREN in Talkeetna

In Talkeetna vind je met bloemen en elandgewelven versierde craft shops in een wilde omgeving. Die ruwe wildernis gaan we verkennen met de mountainbike.

We fietsen langs een smal pad met langs beide kanten struiken vol bessen. En dat betekent… Yep beren, heel veel beren. Zo’n beer wil je tijdens zijn braspartij niet verrassen. We hebben ons berenbelletje al in aanslag.  Alleen rijdt Tom als volleerde mountainbiker in een rotvaart de helling af langs het steile grindpad en blijf ik achter … zonder berenbelletje! Ik duim heel hard dat ik onderweg niet op zo’n zwarte homp beer bots terwijl ik uit alle macht de controle over mijn stuur probeer te behouden! Ik zie geen beer en kom heelhuids aan in Talkeetna waar ik meteen het berenbelletje in beslag neem.

Na een hartige snack op een houten terras met schommelstoel en gezellige country muziek op de achtergrond zijn we terug onderweg. De eindeloze Parks Highway kronkelt door adembenemende landschappen, drassige grasvelden en taiga en toendra met ontelbare riviertjes.

Fireweed kleurt het landschap fuchsia langs de groenblauwe Nenana River die ons tot Grizzly Bear Camp brengt waar ik meteen de douche induik. Een eekhoorntje balanceert gevaarlijk op de rand van de douchecabine. Privacy zit er niet in. 

INTO THE WILD IN DENALI nationaal park

De adembenemende wildernis van het Denali Nationaal Park lokt reizigers van over de hele wereld. De enige weg naar het hart van het uitgestrekte park mag je niet met de eigen wagen rijden (tenzij met een speciale vergunning). De weg en is ook enkel open tijdens de zomer van 20 mei tot half september.

Wie in dit barre toendragebied te voet de wildernis intrekt, kan maar beter goed voorbereid zijn of een engelbewaarder hebben. Het is niet alleen de speeltuin van grizzlyberen, kariboes, vossen en wolven. Ook het weer kan er zeer onvoorspelbaar en genadeloos omslaan.

De Mount Denali (the Great One) is met 6194 m de hoogste berg in Noord-Amerika en tegelijk ook de meest geduchte. Informeer je vooraf goed. Je wilt niet eindigen zoals Chris McCandless wiens ontbering verfilmd werd in ‘Into the wild’. De ‘magic bus’ waarin hij 4 maanden leefde kan je bereiken vanuit het dorpje Healy.

TEDDYBEER IN DE TOENDRA

We scannen de horizon op wildlife en zien het landschap van taiga in toendra veranderen met daarachter hoge bergen. Gegarandeerd schat je hier afstanden fout in. Wat 3 km lijkt, is in werkelijkheid 30 km. Als je denkt dat je er bijna bent, zit je dus goed mis! Plots zien we een grizzly langzaam rechtop staan. Hoe mooi, zo’n wild dier zo sereen in zijn natuurlijke omgeving. Vanaf de weg lijkt de grizzly op een reuze teddybeer. We twijfelen geen seconde dat schijn wel heel erg bedriegt in dit geval. 

POLYCHROME VALLEI

Het transport in het park is streng gereguleerd. De bus legt de motor stil telkens een dier in de buurt van de weg komt. Een kariboe kuiert loom langs de bus. In een scherpe haarspeldbocht stoppen we opnieuw voor een rendier dat de weg blokkeert. Een jeep achter ons wilt alsnog voorbij, maar het rendier maakt al snel duidelijk dat dat geen optie is. Het chargeert heel zelfzeker naar de jeep die nederig achteruit moest rijden. De dieren zijn hier baas zoals het hoort.

En dan komen we aan in de Polychrome vallei en Toklat. Wow! Maar echt wow! Wat een uitzicht. De pastelkleuren van de glooiende heuvels lijken zo uit een sprookje te komen.

Rendieren slenteren langs de oevers van de ijskoude riviertjes. Het uitzicht krijgt zelfs de meest luidruchtige Amerikaan in de bus stil, dus dat telt! In Toklat mogen we 30 minuten de benen strekken. We staan middenin enorme velden fireweed en waden even door de ondiepe stroompjes terwijl we de pracht van deze adembenemend wilde omgeving in ons opnemen.

Fairbanks en North POle

We komen ’s nachts aan in Fairbanks als het nog klaarlicht is. We zitten op amper 250 km van de Poolcirkel. Boven deze cirkel lig het gebied waar de middernachtzon gedurende een aantal nachten rond 21 juni niet onder gaat. De rit heen en terug naar de Noordpoolcirkel neemt een volle dag in de auto in beslag. Dat gaan we niet doen. Ik ben ’s morgens uiteraard weer vroeg wakker.

Het is amper 3 uurtjes duister geweest deze nacht. Tom lijkt er niets van te merken en slaapt rustig door. Erg gezellig is Fairbanks trouwens niet, wel praktisch als je op doorreis bent om voorraad in te slaan en je sceptische tank te ledigen. Al snel zien we terug meer blokhutten dan moderne gebouwen.

De Kerstman woont in North Pole. Op elke hoek in dit dorp word je met kerstmerchandising om de oren geslagen. De kindervriend weet wel hoe hij aan zijn centen moet geraken. Vlak voor kerst ontvangt het postkantoor in North Pole honderdduizenden brieven gericht aan de Kerstman die ook echt beantwoord worden. Het hele dorpje is in de ban van het kerstthema. Straten zoals Santa Claus Lane, St. Nicholas Drive en Snowman Lane hebben straatverlichting beschilderd met candy cane motief. Wie op zoek is naar het juiste adres van de Kerstman kan dat vinden op zowat elke postkaart.

OLIE EN BIZONS in NOrth Delta

In North Delta pronkt een stuk van de 1200 km lange Transalaska pipeline. Via de eenzame Richardson Highway rijden we door landbouwgebied naar Delta Junction waar de Alaska Highway eindigt. In de velden staan uit de kluiten gewassen bizons. Een kudde bizons werd ooit geïmporteerd als wild om op te jagen maar zorgde voor problemen waardoor ze nu op bepaalde stukken land worden gehouden, hoewel ze durven uitbreken. Zo’n kolos wil je niet op je pad tegengekomen!

Brede grindbanen brengen ons tot Tok dat in 1942 als kamp voor de aanleggers van de Alaska Highway werd opgericht. Vandaag is het vooral bekend als de ‘Sledge Dog Capital of Alaska’. Daar zien we in de zomer uiteraard niet veel van. We zien echter wel een eland die vredig graast in een moerassig pond terwijl iets verderop een mastodont van een stekelvarken over de weg wandelt. Het is hier echt wel goed uit de doppen om aanrijdingen te vermijden.

VAN TOK NAAR CHICKEN

Ook de Taylor Highway is niet voor doetjes. Niet zozeer door het loslopende wildlife maar door de roetsjbaan vol onverwachtse putten. Zet zeker door tot Chicken. Na een helse rit kom je in een authentiek westerngehuchtje met amper 20 inwoners. Het is alsof we een eeuw terug in de tijd stappen. Chicken krijgt plots een prachtige dramatische sfeer door de donkere onweerslucht. Het lijkt alsof we op een filmset zijn beland.

Voorbij Chicken begint de pret pas echt met de Top of The World Highway die naar Dawson City leidt. Alle asfalt is verdwenen en de putten worden talrijker wat zorgt voor het nodige geklingel achter in de camper. Intussen bevinden we ons op 1250 m hoogte.

We passeren autowrakken die er al een halve eeuw liggen. Tom besluit op een smal en moeilijk stuk met steile berm het stuur over te nemen. Lijkt me een verstandige beslissing. Met een attitude ‘dat zal wel net lukken zeker’ kom je er hier niet. We komen heelhuids aan in een afgelegen grensdorpje met een handvol huizen. Een Indiaans meisje op blote voeten poseert gretig voor de foto alvorens we het lokale saloon induiken waar een wild west sfeer hangt met uiteraard country muziek op de achtergrond. 

TOP OF THE WORLD HIGHWAY

Door Alaska reizen geeft echt het ultieme gevoel van vrijheid. De ruwe bergen, de ijzige gletsjers en de kleurrijke bermen maken het de perfecte wildernis vol wilde dieren die je nietig laat voelen. De immense uitgestrektheid en vele verrassende wildlife ontmoetingen langs de weg benamen me keer op keer de adem. De energie die je hier uit de natuur haalt, is onbeschrijflijk.

We verlaten Alaska en rijden de Yukon binnen. De border crossing van Alaska naar Canada ligt in de middle of nowhere. De grenspost is vanaf half september trouwens gesloten. Let dus op wanneer je deze route wilt rijden.

Op de Top of The World Highway houden we de lucht in de gaten. Intussen weten we dat die roze kleur wijst op bosbranden. We zien links en rechts rook. De brandgeur is enorm. Onderweg is geen levende ziel te bespeuren. De baan kronkelt eenzaam verder in een onherbergzaam landschap. Deze weg kunnen we niet zomaar verlaten. Het is terug naar Alaska of verder naar Dawson City rijden. We proberen in te schatten waar de brand woedt en besluiten onze tocht verder te zetten in een surreëel landschap vol rook …

En dan komen we aan in de Yukon waar we kamperen tussen de beren vooraleer verder te trekken naar British Columbia en de Rocky Mountains.

reisroute alaska tot yukon

bestemmingen rondreis alaska tot vancouver

Finding beauty & peace

Erg ver hoef je niet te zoeken om rust en natuur te vinden in de wildernis van Alaska.

Bear safety: Hoe reageer je op een grizzlie of op een zwarte beer?

Helping animals

utt score

Behalve de vlucht erheen is Alaske dé bestemming bij uitstek om weg van de massa te genieten van dier en natuur. Met de camper rij je door wildernis waar beren en elanden de plak zwaaien. Hier hanteer je uiteraard meer dan 1,5 meter social distancing met de dieren die je pad kruisen!

Laatste versie: 1 mei 2021