Een roadtrip van Dawson City tot Hyder door de ruige Yukon. Dat is kamperen tussen beren en bosbranden, op zoek gaan naar zalm en goud en een gok wagen in een authentiek goudmijndorp.
‘Welcome to the Yukon – larger than life’ belooft het grensbord voorbij de grens van Alaska als we Canada binnen rijden voor het tweede deel van een roadtrip door Alaska en Canada.
GOLD RUSH VILLAGE DAWSON CITY
De Top of the World Highway was een avontuurlijke rit met links en rechts van ons bosbranden, harde schaduwen en paarse tinten in het landschap. We hielden het surrëele landschap en de brandlucht nauwlettend in de gaten…
We hebben het gehaald! Na een rit vol adrenaline komen we heelhuids aan in de Yukon. Dawson City ligt onderaan de heuvel aan de overkant van de rivier vredig op ons te wachten.
De gratis George Black ferry brengt ons in 10 minuten naar ‘het gold rush dorp bij uitstek’. Dawson City doet die naam echt alle eer aan.
De typische saloons met geweren en geweien aan kleurrijke gevels langs houten voetpaden én een oude stoomboot op de rivier doen je zonder problemen terug in de tijd van de goudzoekers stappen.
De goudzoekerskoorts van 1898 zette deze afgelegen plaats in de wildernis op de kaart als hoofdstad van het Yukon-gebied, een titel die in 1952 werd afgestaan aan Whitehorse. Het voormalige visserskamp telde op haar hoogtepunt zo’n 27.000 inwoners, allemaal op zoek naar goud. Intussen vermaakten de goudzoekers zich in bars en bordelen. De goudkoorts verdween even snel als ze kwam. Veel teleurgestelde goudzoekers verlieten de stad.
De tijd lijkt er sindsdien stil te staan. Het roemrijke verleden van Dawson City herleeft dankzij de vele historische gebouwen zoals de General Store, het Tooth Gerties Saloon, het Post Office en het Grand Theatre.
Tijdens de zomermaanden lijkt het met gekostumeerde gidsen alsof je op een filmset bent beland.
logement en vertier
Als je niet met de camper bent, zijn de The Aurora Inn en The Bunk House aanraders. Je vindt deze logeeradresjes allebei op wandelafstand van het Diamond Tooth Gerties Gambling Casino. Ook Alchemy B&B is centraal gelegen en heeft heel goede reviews.
Dawson City heeft behalve authentieke saloons waar je ’s avonds voldoende vertier vindt, overdag vooral onweerstaanbaar natuurschoon waar je eindeloos in kan wandelen. Op een aantal plaatsen heb je immense vergezichten over het dorp en de wildernis. Het uitzicht op de heuveltop van de Midnight Dome spant de kroon. Zeg nu zelf!
Neem deel aan de Parks Canada Walking Tours en laat je rondleiden door een Dawson inwoner met een schat aan informatie over dit unieke stadje.
kamperen tussen de beren
Op een kampeerplek bij de Klondike rivier draaien we onze klok een uurtje verder naar Pacific Time. Het is hier in de zomer 9 uur later dan in België.
Deze nacht hoorden we bedrijvigheid rond de camper. Beren? Dat zou wel eens goed kunnen. De rivieren zitten hier vanaf juli vol zalm. Het was niet zo’n bijster slim plan om hier vlakbij de rivier te parkeren. Ik stel mezelf gerust dat ik alle zoetigheden goed heb weggeborgen. Die beren kunnen immers verduiveld goed ruiken! Het valse veiligheidsgevoel dat we in een camper zitten, wordt al snel ontkracht door Tom die zich geen illusies maakt dat beren met een krachtige mep zo doorheen de wand zitten. Oeps, niet aan denken en heel hard hopen dat ze verderop hun buik vol eten met vis.
Het wordt een korte nacht en deze keer lag het niet aan de midzomerzon die amper ondergaat… Dit was gewoon net iets te dicht bij het wildlife dat we zo fascinerend vinden. Ons goede voornemen: volgende keer iets verder van de rivier kamperen. Ik besluit de infobrochure over beren nog eens goed te lezen…
Aangevallen door een beer. Enkele dagen geleden werd een meisje bij haar tent ernstig verwond door een beer. Ze was overgebracht naar Vancouver voor verzorging. We halen opgelucht adem dat dit verhaal niet ging over Belgjes in een camper bij de rivier. In het cultureel centrum vertelt men ons uitgebreid over de gold rush, de overstromingen en het leven met de beren.
bosbranden en permafrost
Niet alleen beren zorgen voor gevaar. Onze gids vertelt dat Dawson City op dat moment langs 3 kanten door bosbranden wordt bedreigd. De grootste (70 km breed) hebben we gisteren in Alaska op de Top of the World Highway gezien. Met 300 manschappen en helikopters proberen ze verwoed de branden onder controle te krijgen. Bosbranden drijven beren dichter naar het dorp. Zo zijn er deze ochtend vlakbij het centrum een aantal vanuit de lucht gesignaleerd.
We kuieren langs scheefgezakte gebouwen. Door de bevroren ondergrond (permafrost) die in de zomer smelt, zakken oude gebouwen weg. De ‘kissing buildings’ leunen daardoor tegen elkaar aan en zijn de meest gefotografeerde gebouwen in Dawson City.
zalm
De inwoners zijn net als het stadje karakteristiek. Ze hebben een door de zon gebruinde huid, mollige wangen, zwart haar, zijn stevig gebouwd en hebben een ietwat geharde blik in de ogen. Het leven is hier tijdens de wintermaanden immers geen lachertje. Maar nu is het zomer en kijken ze net als de beren uit naar de eerste zalm van het seizoen.
We varen in een gammel vissersbootje op de Klondike tot we het eerste fish wheel tegenkomen. Zou het? En ja, er ligt een king salmon in: de eerste zalm van het seizoen! Onze gids kan zijn enthousiasme niet op. Vermoedelijk is het niet dé allereerste zalm deze ochtend. Beren weten intussen ook waar die vernuftige houten dingen op het water voor dienen. Ze klauteren met hun logge lijf behendig over de houten balken om een gratis zalm uit de bak te scheppen. Handig toch zo’n hapklaar ontbijt. Op topdagen schept zo’n fish wheel gemiddeld 200 zalmen op. Daar kunnen ze er wel een paar van missen aan de beren.
We varen langs Dog Island waar onze gids is opgegroeid. Hij woont nu iets verder op de oever waar we aanmeren. Het geblaf van 30 sledehonden, die opspringen aan hun kettingen, wordt luider. Sledehonden zijn hier duidelijk geen huisdieren maar werkdieren.
De ruwe rommelige blokhut vol dierenhuiden is met het hoogstnoodzakelijke ingericht. Praktisch moeten ze hier wel zijn, want het leven in de winterperiode is hard. Dawson City heeft een (sub)poolklimaat. In de zomer is het circa 23°C (tot 30°C zoals nu dankzij el Niño) maar in de winter kan het tot -40°C vriezen. De rivier wordt dan als snelweg gebruikt.
leven in de wildernis
In de wildernis wonen betekent rekening houden met je buren, de beren. Een houten hok op hoge palen zorgt voor een veilige berging van voedsel, weg van de grond. In een authentieke bakoven buiten wordt brood gebakken. Zelfbedruipend wonen, daar draait het hier om. Sneeuwval en overstromingen kunnen je hier geruime tijd van de buitenwereld afsluiten. Afgeknakte bomen langs de oever zijn getuige van de kracht van het kolkende ijswater.
De zomer in Alaska is aangenaam maar voor de inwoners van afgelegen kleinere dorpen betekent het voorbereiden op 8 wintermaanden die hels zijn. Op tijd voldoende voeding en brandhout inslaan, is topprioriteit. Onze gids biedt ons een kruidenthee en een typisch yukonbroodje met confituur aan en vertelt fier dat zijn moeder onlangs 105 is geworden. Het leven mag hier dan hard zijn, maar het buitenleven weg van welvaartsziekten en de ratrace heeft beslist ook voordelen!
goud zoeken en gokken
Na zalm gaan we op zoek naar goud in Bonanza Creek. Onderweg doemt de gigantische Dredge No.4. op die maar liefst 3000 ton weegt en achttien meter hoog is. Dit industriële monster diepte vroeger goud op uit de rivier en wist de Klondike’s permafrost te doorbreken.
We proberen het op de eenvoudige manier. Gehurkt met een goudpan in de rivier zeven we kiezels in de hoop dat… en ja, goud! Ok, goudschilfers, maar toch 🙂 Tom heeft de goudkoorts te pakken en is niet meer van de rivier weg te slaan. Maar dan is het etenstijd en eten wint het duidelijk nog steeds van goud. We keren terug naar het dorp.
Op Bonanza Road slentert een rode vos die plots opschrikt. Deze schuwe dieren laten zich normaal niet zo snel zien, maar de hitte maakt hen duidelijk minder alert.
In de ban van de gold rush sfeer maak je de ervaring compleet door te gokken in Diamond Tooth Gerties met uiteraard een cancan show op de achtergrond. Je waant je hier spontaan in 1890 door de sfeer en de bediening in oude klederdracht.
En dan is het tijd voor een lugubere activiteit. Tom wordt vereeuwigd in de club van zij die een drankje met de gepekelde teen van Kapitein Bill in dronken. Bah! Het is geen prettig zicht.
Intussen zijn er al meer dan 10 gepekelde tenen. Reserves zijn nodig omdat er soms gestolen of ingeslikt worden… Mijn eetlust is compleet weg!
Na het goud en het gokken, is het zoeken naar een veilig kampeerplekje, wat verder weg van de rivier vol zalm. Jaja, lesje geleerd na het gesnuffel rond de camper vorige nacht.
noorderlicht
Het hoge noorden en Dawson City is de ideale plek om het noorderlicht te zien. Van zodra het donker wordt, kan je vanaf eind augustus tot april vroeg in de ochtend dit prachtige natuurfenomeen in de lucht zien. We zijn hier in juli, wat geen goed moment is. Het is gewoonweg veel te lang licht om iets te kunnen waarnemen. Je kan online de aurora-voorspelling voor Dawson te bekijken.
dempster highway en poolcircel
Wie tijd heeft om een uniek stukje aan de roadtrip te breien, kan de 735km lange Dempster Highway nemen. Deze weg door uitgestrekte wildernis brengt je naar het Noordpoolgebied. Op 1 u. rijden van Dawson City start de verlaten Dempster Highway naar onherbergzaam gebied.
In het indrukwekkende Tombstone Territorial Park kan je bij Two Moose Lake elanden en vogels spotten. Het dorpje Eagle Plains is dan weer ideaal om bij te tanken en iets te eten.
Na 300 km rijden door verlaten landschappen vol wilde bloemen, beren, vossen en elanden bereik je op kilometerpaal 405 de poolcirkel.
Het is hier in de zomer 24 uur licht. Dat zorgt ook voor zeer actieve zwermen muggen en zwarte vliegen! Wie de hele rit wilt doen, rijdt vervolgens door het gebied van de eerste volkeren Han, Gwich’in en Inuvialuit. Op het einde van de eenzame Dempster Highway ligt het stadje Inuvik. En dan is het weer de hele rit terug naar Dawson Ciy. In plaats van deze extra kilometervreter, zetten wij koers naar Whitehorse.
hit by a boom truck
De Klondike Highway brengt je van Dawson City naar Whitehorse. De zon staat hoog tegen een helderblauwe hemel. De rit van 575 km lijkt eindeloos in de verlaten wildernis. Om de 100 km wisselen we om te rijden. De weg slingert zich langs dichte bossen en enorme vlakten vol zwartgeblakerde stammen. Bosbranden hebben hier duidelijk veel ravage aangericht. Beneden in het dal zien we in de verte de Five Fingers Rapid waar 4 rotsen de Yukon rivier in 5 banen splitsen.
whitehorse
Alsof we een metropool binnenrijden… Ok, dat is overdreven, maar toch. Na de wildernis in Alaska en het kleinschalige Dawson City voelt Whitehorse aan als een grote stad. Aan de oevers van de Yukon kan je de S.S. Klondike (gerestaureerd zoals in 1937-1940) bewonderen. Dit stoomschip was het grootste exemplaar van de 250 rivierboten die in het begin van de 20e eeuw de Yukon via het water met de buitenwereld verbonden.
Op amper 25 minuten rijden, ligt het Yukon Wildlife Preserve. In dit natuurreservaat worden gewonde wilde dieren opgevangen die na verzorging terug hun vrijheid krijgen. Tijdens een bezoek kan je de 3 km lange ‘kijklus’ wandelen (of in de winter op de skilatten of sneeuwschoenen) of je neemt een busje. Je ziet er kariboes, lynxen, elanden, bizons en vele andere wilde dieren in hun verschillende natuurlijke habitats, van wetlands tot kliffen, maar nooit in een kooi.
watson lake
In Watson Lake bevindt zich het Sign Forest. Een Amerikaanse soldaat timmerde in 1942 bij het repareren van de wegwijzers zijn eigen bordje naar zijn geboortestad in Illinois erbij. Pas in 1990 stond het aantal op 10 stuks. Uiteraard maken we ons eigen houten bordje om tussen de intussen meer dan 77 000 wegwijzers te zetten.
‘You are hit by a boom truck’ zegt een man aan de ingang. ‘A boom truck?’ vraag ik verbaasd. En dan zien we dat het venstertje van het slaapcompartiment is ingeslagen door een loshangende haak die er in volle vaart was in geslingerd. De chauffeur staat aan de kant en verwittigt zijn baas terwijl wij de politie bellen.
Plots zijn we omsingeld door politie pick-ups met zwaailampen. OMG, ik denk dat ze hier allemaal aan het wachten waren op wat actie! Na het invullen van een hoop paperassen, neemt de chauffeur ons mee naar zijn werkplaats waar hij een houten plank tegen het raampje timmert zodat het compartiment veilig afgesloten is. We moeten het de beren immers niet té gemakkelijk maken. Met uren vertraging zijn we op weg naar Hyder: 650 km verderop.
dease lake
Op de Hwy#37 of de Cassiar-Stewart Highway passeer je Jade city met een uitgebreid assortiment aan jadestenen. Vlakbij het fotogenieke Dease Lake kan je bij Mile 16 Inn logeren in oergezellige blokhutten.
zwarte beren op de weg
In de uitgestrekte wildernis is het goed uit de doppen kijken. Terwijl we nog even nababbelen, missen we de afrit. En dan zit je hier al snel 30 km uit de richting. We hebben nog een flinke afstand te overbruggen tot onze volgende bestemming. Gelukkig blijft het hier tot middernacht klaarlicht.
Je rijdt hier uren langs kronkelbaantjes over heuvels en door dalen waar geen levende ziel te bekennen is. Op een smal bebost stuk zien we in de verte midden op de weg een grote zwarte vlek. Een hond? We rijden langzaam dichterbij. Het dier staat in slow motion op: een zwarte beer! Hoe chique! Het zet zich relax recht op zijn hoge zwarte poten en wandelt de struiken in. Wat een prachtig moment…
Veel zwarte beren slapen ’s nachts op de warme asfalt. Er is op dit uur zo goed als geen verkeer. We voelen ons rot dat we hen uit hun tijdelijk bedje moeten jagen om erlangs te kunnen. Intussen is het bijna middernacht en vallen mijn ogen dicht. Tom port me wakker als we langs de Glacier Highway in Stewart aankomen. Ik lees op een bord ‘Bear alert area’. Neen, echt?
solidaire buren: stewart (Canada) & Hyder (Alaska)
Stewart (Canada) met amper 500 inwoners ligt naast het nog kleinere afgelegen Hyder (Alaska). Sinds 1900 delen ze als mijndorpjes hetzelfde lief en leed wat een ongewone internationale samenwerking deed ontstaan.
Het kleine Hyder wordt door met sneeuw bedekte bergtoppen, gletsjers en ruige wildernis afgesneden van de rest van Alaska en is echt off the grid. Het heeft geen eigendomsbelasting, geen school of geen politiedienst en burgers dragen openlijk hun wapens waar dit 10m verder in Stewart niet kan. Buren helpen elkaar. Als Canadese grensbewakers door een beer worden lastiggevallen, helpt een inwoner uit Hyder om het dier te verjagen.
Bij grote broer Stewart gaan de kinderen naar school en worden boodschappen gedaan. Hyder hanteert zelfs de Canadese dollar en tijdzone om het dagelijkse (samen)leven vlotter te laten verlopen. Bewoners spreken onderling af om bestellingen en leveringen te regelen of wachten tot het postvliegtuigje arriveert.
De beslissing om de grens gedurende een aantal uren per dag te sluiten omwille van bezuinigingen stuitte jaren geleden op hevig protest van bewoners uit beide dorpen. Een harmonieuze manier van samenleven door een onzinnige regel doorbreken, was niet aan de orde.
meer beren dan mensen
We rijden door het Canadese Stewart Hyder binnen. Het straatbeeld verandert drastisch. We zijn terug in Alaska. Hier geen blauwe of roze chalets, maar een kronkelige ruwe weg met tussen de vele bomen robuuste blokhutten. Het ongepolijste Hyder heeft meteen mijn hart gestolen. Er wonen hier trouwens meer beren en wolven dan mensen.
Iets verderop in Fish Creek is een platform waar je beren veilig kan gadeslaan die aan het vissen zijn. Uiteraard werkt de natuur niet op bestelling. Door de schade aan de camper komen we uren later dan gepland aan. De kans om beren in actie te zien is verkeken ook al is het buffet nog niet leeg. In het water spartelen een massa gigantische zalmen. Het is gewoonweg te warm voor de beren om nu nog te werken voor hun eten.
De idyllische omgeving maakt veel goed (ook al loop ik nog een tijdje te mopperen dat ik beren wou zien vissen). Helder bergwater kabbelt langs grasgroene struiken tegen een achtergrond van besneeuwde bergtoppen. Het straalt pure sereniteit uit. De beren zijn iets minder sereen. Wie nog twijfelt: de waarschuwing om op het houten plankenpad te blijven, staat er duidelijk niet zomaar.
TIP: Natuur- en dierenliefhebbers plannen best minstens 2 dagen in om dit unieke dorpje vol beren te bezoeken. Als tussenstop tijdens de rondreis was het voor ons te kort. We proefden even, het smaakte naar nog, maar tegen de avond moesten we op onze volgende bestemming zijn.
30°C op gletsjerijs
Salmon Glacier & Bear Glacier mogen tijdens je bezoek niet ontbreken. Onderweg zie je adembenemende landschappen van blauw bruisend water, diepe canyons en indrukwekkende bergkliffen. En dan sta je aan de voet van de grootste gletsjer die per land bereikbaar is. Wow! De grootsheid van de gletsjer doet je onbeduidend klein voelen.
‘Proceeding at own risk’ lezen we op een bord. Al snel zien we waarom. Er liggen grote rotsblokken midden op de weg. Dat gat in de camper mogen we al uitleggen. Ik zie het al voor me hoe verfomfaaid de camper zou zijn op het einde van onze trip als we hier nog wat pech hebben. We hebben geluk: geen brokken op ons dak, we geraken heelhuids verder 🙂
De verbluffend mooie omgeving van het charmante Hyder haalt ons lijstje van favoriete plekken. Intussen is het 30°C, ja toch wel, in Alaska. We stoppen langs de Glacier Highway aan een rivier vol drijvende ijsklompen. Ik stap met mijn sandalen het water in. Brrr, toch maar frisjes. Hoe maf is het om in short en T-shirt met zomersandalen op een ijsblok in het water te zitten bij 30°C?!
Na dit leuke en verfrissende intermezzo zien we onderweg nog veel zwarte beren. Het is zalig om hier rond te rijden, maar de zon op het raam doet me al snel knikkebollen. Tom besluit wijselijk het stuur over te nemen. Ik denk dat hij dat beeld van een verfomfaaide camper ook plots voor ogen kreeg.
We rijden verder naar Britisch Columbia en de Rocky Mountains.
finding beauty & peace
- Nationale Parken in Canada
- Glacier Nationaal Park in de Yukon.
Bear safety: wat als je een beer tegenkomt?
- Hou rekening met de waarschuwingsborden.
- Gebruik je verrekijker of fotolens om dichter bij wildlife te komen en niet je voeten!
- Maak lawaai tijdens het wandelen zodat je wilde dieren niet met je komst verrast.
- Laat geen afval of voedselresten achter.
- Voeder geen wildlife: “A fed bear is a dead bear” lees je op affiches in Canada. Het is niet alleen verboden in de nationale parken, je brengt er ook de dieren mee in de problemen.
helping animals
- Yukon Wildlife Preserve in Whitehorse
- Wildlife rescue in Canada
- Animal rescue in de Yukon
utt score
Net als Alaska scoort de Yukon hoog wat natuur en wildlife betreft. Een road trip met de camper door de wilderis heeft alles wat je maar wenst als je op zoek bent naar een natuurlijke ongepolijste bestemming weg van de massa.
Laatste update: 1 mei 2021