Beleef een back to basics en back to nature verblijf in het regenwoud van de San Blas Mountains in de kleurrijke en natuurlijke omgeving van La Republica Pachamama.
We ruilen de San Blas eilanden in voor een verblijf in Pachamama, een rustiek logement in het regenwoud in de San Blas Mountains.
VAN DE SAN BLAS NAAR HET VASTELAND
Als het regent op de San Blas regent het meestal kort en krachtig. De wind steekt op, golven worden ruwer en dan worden de hemelsluizen open gezet. De regen klettert luid op onze hut en verbergt alle zicht in een grijze waas die over de zee stuift.
We zijn half december, de overgang van het regenseizoen naar het droge seizoen.
Dit jaar duurt de regenperiode in Panama langer dan de voorbije jaren. Wil je meer zonzekerheid? Plan je verblijf tussen januari en maart. Na het ontbijt is het alweer droog en is de zee terug vredig aan het kabbelen. Ik neem het zekere voor het onzekere en doe mijn regenjas aan voor de boottrip naar het vasteland. En dat was een heel goed idee…
Het begint weer keihard te regenen. Grote druppels spatten als venijnige speldenprikken op mijn zongebruinde benen. De kapitein vraagt of ik een vuilniszak nodig heb om me af te schermen. Ik bedank vriendelijk. Een tropisch buitje kan ik wel smaken. Na een half uur wordt dat buitje een uit de kluiten gewassen tropische bui. Ik mopper in mezelf waarom ik in godsnaam die vuilniszak niet heb aangenomen en duik weg in mijn regenjas.
Doorweekt en met verrimpelde handen wachten we in Puerto de Carti samen met andere reizigers op een shuttle terug naar Panama City. Een aantal van hen staat het huilen nader dan het lachen. Hun bootje dobberde in de stortbui 3 uur lang zonder naft op zee tot ze gedepanneerd werden. Dan viel ons half uurtje in de plensbui nog heel goed mee!
NAAR DE BERGEN en pachamama
In de shuttle maken we kennis met Lisa en haar man die er 4 dagen hebben opzitten op een zeilboot. Ze zijn laaiend enthousiast over het koppel dat hen trakteerde op verse Italiaanse gerechten en tal van uitstapjes in de San Blas. Sailing with play to live is niet goedkoop maar zeker betaalbaarder dan de meeste zeilprogramma’s in de San Blas.
Dwars door Panama heb je een drietal bergzones. In het oosten heb je de San Blas Mountains, in het midden de Central Mountains en in het westen de Corderilla de Talamanca.
Na 4 dagen op de San Blas verblijven we 2 nachten in de San Blas Mountains in La Republica pachamama gipsy lodge.
LA REPUBLICA PACHAMAMA GIPSY LODGE
La Republica Pachamama Gypsy Lodge ligt in de bergen op de weg naar de San Blas eilanden op 32 hectaren regenwoud in een natuurlijk amfitheater met rustgevende junglegeluiden. Dit adresje is niet alleen handig als je onderweg naar of terug bent van de San Blas. De vibe zit er gewoon echt goed.
Vrolijke viervoeters ontvangen ons op het binnenplein naast de ontvangstruimte tot de beheerder ons hartelijk komt begroeten. Raoul laat ons het terrein zien en geeft ons de wificode. Wifi? Na 4 dagen off-the-grid zou je al bijna vergeten wat dat is. Maar toch niet helemaal. Tom logt dadelijk in. Ik wil nog even dat off-line zijn vasthouden, want dat doet zo’n deugd. Ook al zou ik willen… de hondjes eisen even alle aandacht op 🙂
Op het grote overdekte outdoor terras wordt gelezen, genetwerkt en gegeten. De vrijwilligers kokkerellen met biologische groenten, geteeld op het terrein van Pachamama.
De gemeenschappelijke ruimte op het rustieke terras bulkt van de gezellige zithoekjes en hangmatten,… Dit logement is elke cent waard en beslist een aanrader voor wie van natuurlijke rustieke charme houdt.
Rustiek is het hier echt wel. De kamertjes zijn zeer eenvoudig. Het enige nadeel voor wie een kleine blaas heeft, is dat de toiletten (en ook de wasruimte) zich in het hoofdgebouw bevinden, zo’n 20 meter verder.
Ben je op zoek naar comfort, douches met warm water en insectvrije kamers? Dan is een verblijf in Pachamama niets voor jou. Wij genieten echter van aankomst tot vertrek van de kleurrijke, groene en pure omgeving waar je het contact met de natuur intens beleeft..
ALLEMAAL BEESTJES
Rustieke accommodatie middenin de jungle betekent dat wat buiten leeft ook binnen geraakt. In de kamer zien we een rode huntsman spider die je een pijnlijke beet kan bezorgen. Als we iets later de bezoeker proberen lokaliseren, is de spin verdwenen. Dit soort spinnen kan best snel rennen en met zoveel spleten in de muur, zijn ze in een mum van tijd elders. We hopen en vermoeden dat ze intussen in de volgende cabina zit…
Rond de cabina slenteren paardjes en springen padden en kikkers rond van zodra het donker wordt. Met de zaklamp in aanslag begeef ik me die nacht langs het wandelpad vol glinsterende oogjes naar de toiletten. Gezellig, ik ben niet alleen 🙂
Op het grote terras kruipen grote mieren en ritselt nu en dan een hagedis of een salamander voorbij. Tussen de weelderige begroeiing fladderen dan weer vrolijke vlinders in verschillende kleuren. Je bent hier omringd door allemaal beestjes.
Ook kolibrie’s fladderen vlijtig in de bomen waar ook groene papegaaien zitten. Intussen laat de vrijwilliger Gabriël ons een lome reuzenmot zien die zich zich gedwee laat verplaatsen en mooi poseert voor de foto.
Van zodra het donker wordt, horen we non-stop het geluid van wat lijkt op jankende puppy’s. Het blijken padden te zijn. In Costa Rica zijn deze invasief, maar hier zijn ze eigen aan het biotoop en minder destructief. Ze maken alleszins een heleboel kabaal in het vijvertje onderaan het terras. In het zand naast dat vijvertje ligt een kleine tarantula op de loer. Wow… dat zijn dus die blauwe oogjes die ik vorige nacht onderweg naar het toilet zag.
WANDELING NAAR LA PISCINA
De omgeving nodigt uit om te wandelen. En dat laten we niet aan ons voorbij gaan. Zeker nu het droog en zonnig is. Een eerste wandeling gaat naar La Piscina, een natuurlijke waterpoel die je na 20 minuten bereikt. Het pad is makkelijk te vinden.
Vertrouw het modderige pad. Dat gras links van het pad dat bij de start van de wandeling heel uitnodigend lijkt, laat je kniediep wegzakken in de modder. Geloof me, ik heb het geprobeerd 😉
Met stapschoenen en benen vol modder, wandelen we verder naar La Piscina dat idyllisch onder een watervalletje ligt verscholen in een rijkelijk versierd decor van groen. Een grote tinamoe vogel vliegt op dat moment op, pal boven de waterval. Die wilt zijn paradijsje niet met ons delen. Alle begrip voor. De energie die deze plaats uitstraalt is met geen woorden te beschrijven.
Het water is perfect voor een opfrissing en ideaal om de modder van benen en schoenen te schrobben. Ik ben er eventjes zoet mee…
De omgeving straalt op en top shinrin yoku uit. Een bosbad in deze energieke jungleomgeving laadt het energiepeil in een oogwenk op. Je bent hier helemaal alleen en hoort niets anders dan een symfonie aan natuurlijke geluiden: het ruisen van de wind, het kabbelen van de rivier en de vogels die kwetteren. En dat terwijl een blue morpho voor je neus fladdert… (die was uiteraard weer te snel voor de foto)
Een groene omgeving vol leven heb ik tijdens de 3 dagen strand en zee op de San Blas echt gemist, besef ik nu. Terug in de natte sokken en de iets properdere stapschoenen klauteren we de helling naar boven.
WANDELING NAAR LA CASCADA
De tweede wandeling brengt je in 1,5 uur naar een grotere waterval. Je vertrekt best vroeg genoeg, meteen na het ontbijt, zodat je voor het middagmaal (en zeker tegen half 5) terug bent. Het heeft deze morgen flink geregend. Gabriël houdt de lucht in de gaten en besluit het erop te wagen. Voor wat regen gaan we niet thuis blijven. Op een kort miezerig buitje vlak na vertrek na, blijft het droog.
Door de regen van de voorbije dagen ligt het pad heel vettig en modderig. De rode klei maakt bij elke stap die we zetten een slurpend geluid. Op sommige plaatsen lijkt het smalle pad meer op een glijbaan. Het is goed opletten waar we onze voeten zetten, ook voor de beestjes die er leven. Minuscule kikkertjes genieten van de vochtige omgeving.
De lichtinval in de dichte jungle is adembenemend. In stilte wandelen we langs scherpe grassen over knoestige boomwortels. Het is verleidelijk om de vele dunne stammetjes of dikke takken vast te grijpen om steun te zoeken. Dat is geen optie. Gewoon kijken en genieten van de natuur rond je is hier de boodschap. En dat doen we met volle teugen.
MIEREN
Mieren, schorpioenen maar ook gifadders kunnen zich in deze omgeving goed camoufleren. Een beet kan soms heel venijnig zijn maar ook giftig. Net daarom moet je goed opletten wat je vastneemt. Om ons er toch nog even aan te herinneren wat hier zoal leeft, duikt een pikzwarte ‘bullet ant’ op die snel weer achter een tak verdwijnt.
De grote zwarte kogelmier heeft haar naam niet gestolen. Ze bezorgt je de meest pijnlijke insectenbeet die je kan ervaren met vreselijke golven van ondraaglijke pijn en tijdelijke verlamming tot zo’n 24 uur lang.
De bladsnijdermieren zijn van een onschuldiger kaliber ook al strippen ze hele bomen. Ze zijn met veel en altijd heel actief in de weer langs kilometerslange trails. Normaal dragen ze kleine stukje blaadjes ondergronds om fungus mee te kweken. Vandaag staat een processie met bloempjes op de agenda. Hoe schattig. Je kan niet anders dan gefascineerd naar dit schouwspel kijken.
Alle mieren hebben een taak: zij die snijden en verplaatsen, zij die de weg proper houden zodat iedereen vlot kan passeren en zij die ondergronds werken aan de fungus.
RIVIER in regenwoud
Het pad gaat verraderlijk steil omlaag. Ik bedenk dat we dezelfde weg terug moeten en ons een pittige klim te wachten staat. De vochtigheid is hier heel hoog en dat merk je goed als je een tijdje aan het stappen bent. Opgelucht bereiken we de eerste waterval en rivier.
Het water stort hoog van grote steile rotsen vol varens en bromelia’s omlaag. Ik besluit dat dit voor mij een ideale rustplek is terwijl Tom en Gabriël nog een stuk verder wandelen. De met mos begroeide rotsen in de rivier zijn na de regenval nog verraderlijker. Na een flinke uitschuiver en een beschadigde knie besluiten de heren de verdere tocht af te breken. Aangezien je een heel stuk door de rivier moet om de grote waterval te bereiken, doe je best regenlaarzen of waterschoenen aan.
Het rivierwater is opmerkelijk aangenaam van temperatuur. Het is geen ijskoud bergwater, maar net goed om je af te koelen en op te frissen. Terwijl we een appelsien eten, fladderen kleurrijke vlinders langs ons heen. Plots besef ik dat we hier nog niet echt veel wildlife hebben gezien. Dat verwacht je ergens wel in dit ruige regenwoud. Deze ochtend hoorden we de brulapen in de verte, maar ze laten zich net als de andere apen niet zien. Daardoor besef ik weer waarom mijn hart in Costa Rica ligt. Het wildlife is in Costa Rica gewoon alom aanwezig.
De wandeling is uitdagend maar mooi. We klauteren terug via het modderpad omhoog naar Pachamama. Gabriël vertelt over hoe men op het domein heel intensief bezig is met afvalbeheer en compost.
VRIJWILLIGERSWERK in pachamama
Pachamama werkt met vrijwilligers die verschillende taken uitvoeren. In ruil voor huishoudelijke taken, tuinieren en opknapwerk aan de infrastructuur kan je hier gratis verblijf en eten krijgen. In deze omgeving jezelf nuttig maken, is geen straf. Het concept slaat alleszins heel goed aan bij backpackers die hun steentje willen bijdragen en kosten willen besparen. Zo is ook de Duitse Gabriël hier al enkele maanden aan het werk en het bevalt hem prima. Als bioloog helpt hij hen met informatie over de omgeving en diersoorten en begeleidt gasten tijdens een wandeling naar de grote waterval.
Op de San Blas leerde ik Perrine kennen, een Française die hier 10 dagen vrijwilligerswerk doet. Erg zwaar werk is het niet laat ze weten. Een betere manier om andere reizigers te leren kennen en geld voor logement te besparen, kan je niet hebben. De sfeer is heel chill in Pachamama. Daar zorgt de manager Raoul wel voor.
En de hondjes? Die zorgen non-stop voor entertainment. Terwijl ik in een hangmat lig, verschijnt spontaan een glimlach op mijn gezicht als ik één van de honden gelukzalig op zijn rug op een trede zie liggen. Tot hij in zijn slaap van de trap rolt. Iets later zit hij met een stoïcijnse blik op de zitbank in een poging om zijn waardigheid te herstellen. Grandioos mislukt. We kunnen onze lach niet bedwingen 😀
FINDING BEAUTY & PEACE
Het is niet moeilijk om beauty in nature te vinden in Pachamama. De trails zijn in het regenseizoen wat modderig maar dé manier om optimaal van het natuurschoon te genieten. Kleine gestolen momentjes van in ontzag staan voor alles wat, leeft stapelen zich hier razendsnel maar onopgemerkt op.
Back to nature beleef je hier ten volle.
Je kan hier talrijke vogelsoorten en dieren zien. Ze zijn niet zo zichtbaar zoals we gewoon zijn in Costa Rica maar ze zijn er wel. Het logement heeft een relaxe vibe. Af en toe gaat de muziek aan en vullen lounge of Latijns-Amerikaanse tonen de knusse zithoeken van Pachamama maar het is nooit druk of te luid. Wie op zoek is naar een plek om tot rust te komen in de natuur en het rustieke kan waarderen kan het niet beter treffen.
7 dagen back to basics in de San Blas op een eiland bij de Kuna Indianen en in de San Blas Mountains in Pachamama zitten erop. We reizen terug naar Panama City. Een nacht in een comfortabel bed in een kamer met koele lucht en het nemen van een warme douche voelt aan als echte luxe en pure verwennerij. En dan trekken we voor 4 dagen terug naar het regenwoud, deze keer in Gamboa.
utt score
Pachamama is wat ons betreft de ideale reisbestemming voor wie op zoek is naar rust, natuur en wildlife ver weg van de massa en rustiek en back-to-basics logement waardeert.
Laatste update: 2 mei 2022