Logeer op een drijvende lodge middenin de jungle bij Gamboa en ontdek het regenwoud vol leven langs de oevers van het Panamakanaal.
Neen, het Panamakanaal stond niet meteen op ons lijstje ook al is het voor velen een must-see. Als we lezen dat er natuurlijke rijkdom verscholen ligt langs de oevers van het kanaal, zijn we overtuigd. We gaan naar Gamboa!
NAAR HET PANAMAKANAAL
Na een verblijf op een eiland in de San Blas en enkele dagen in de San Blas Mountains keren we terug naar de Balboa Inn in Panama City en reizen dan verder naar Jungle Land.
De pick-up gaat vlot. We staan deze keer geen 3,5 uren te wachten zoals voor ons vertrek naar de San Blas. De shuttle van Ocean2Ocean stopt om stipt half 9 voor de Balboa Inn. We zijn echter niet alleen. Het busje van 20 zit tjokvol. Het goede nieuws: op 1 koppel na boekten ze geen verblijf maar de dagexcursie naar Jungle land.
Na een half uurtje rijden, stappen we uit aan Gamboa Dock. Hier is geen toilet en geen vuilbak. Idyllisch kan je deze plek niet echt noemen. Een sociale kat komt kopjes geven en fleurt de omgeving een beetje op.
Na het uitdelen van de reddingsvesten stappen we met z’n allen op de overdekte motorboot. Henry uit Nieuw-Zeeland is onze gids. Hij vertelt uitgebreid over de geschiedenis van het Panamakanaal. Toegegeven, het gaat om een indrukwekkend project waar we tijdens de boottocht een heleboel interessante weetjes over leren.
Tijdens de uitleg staren we met grote ogen naar de mastodonten van containerschepen die wel heel erg dicht langs ons kleine bootje varen.
Gemiddeld betaalt zo’n containerschip 500 000 dollar aan taksen om het kanaal te mogen gebruiken. Toch is dit voor hen kosteneffectief. Een vaart langs de meest zuidelijke kaap van het continent duurt 20 keer langer en kost hen 10 keer meer.
De containerschepen kunnen maar nipt door de sluizen. De Chinese reuscontainerschepen raken er gewoonweg niet meer door. Om die reden wil China investeren in een kanaal in het Zuiden van Nicaragua wat op veel protest stuit. Het zou niet alleen een ecologische ramp zijn voor het ongerepte woud en het natuurlijke meer. Ook de inheemse dorpen zouden moeten wijken. De Chinese miljardair die de bouw van deze geduchte concurrent voor het Panamakanaal wou financieren, werd kort na aankondiging van deze plannen vermist. Toeval zal het wel niet zijn.
HET REGENWOUD LANGS DE OEVERS
Langs de oevers van het Panamakanaal en de Chagres rivier ligt het Gamboa regenwoud dat deel uitmaakt van het Soberania Nationaal Park. Deze groene corridor strekt zich uit van Panama City tot Colon aan de Atlantische Kust. Je verwacht pal naast een industrieel project dat jaarlijks biljoenen opbrengt geen weelderige jungle vol leven. Toch sluit de natuur verrassend naadloos aan op het kanaal.
Eens je de hoofdroute van het kanaal verlaat, vind je in de zijrivieren en in Lake Gatun talrijke groene eilandjes. Isla Barro Colorado is hier de meest bestudeerde tropische plek waar het Smithsonian Institute actief is. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Tijdens de bouw van het Panamamakanaal werd beslist over het lot van de apen. Men besloot hen op Monkey Island te laten als toeristische attractie. Toeristen kunnen de apen voederen. Het voelt wrang aan. De dieren lijken vrij, maar ze leven op hun eiland in een soort van passieve gevangenschap en zijn afhankelijk van de mens omdat er niet voldoende fruit op het eiland groeit. Jammer dat hier niet naar een betere oplossing voor de dieren is gezocht.
3 SOORTEN APEN
Als we door de zijrivieren varen, wordt regelmatig het geluid nagebootst van de apen om hen naar de oever te lokken. Voor velen is dit het hoogtepunt van de excursie. Wij kunnen het niet smaken. De kapucijnen ook niet. Ze hebben geen honger meer en staren ongeïnteresseerd omlaag.
De brulapen blijven hoog in de toppen om van de jonge blaadjes te smullen. Zij komen zelden omlaag. Hoog in de bomen vinden ze alles wat ze nodig hebben aan voeding. Kapucijnapen hebben echter nood aan een uitgebreider dieet met vruchten en komen bij honger fruit bedelen. En dat is ook zo voor de Tamarin aapjes.
Bij aankomst aan de lodge klauteren deze kleine klauwaapjes (Tamarins) uit de bomen omlaag om gretig stukjes banaan aan te nemen. Hoe koddig de aapjes ook lijken, het is aangeleerd gedrag dat beslist niet natuurlijk is. Terwijl de smartphones in overdrive gaan voor selfies met de aapjes, observeren wij een beetje beduusd deze kleine bedelende punkertjes die je niet anders dan schattig kan vinden.
Tamarins worden de eerste weken door de moeder gedragen. Daarna neemt de vader het over en kijkt de moeder er niet meer naar om. Als de vader wegvalt, is het klein Tamarin aapje aan z’n lot overgelaten en kan het niet overleven. Zo kwam een babyaapje in Jungle land terecht en is sindsdien afhankelijk van de mensen die de lodge uitbaten.
Een opvangplek in een opvangcentrum waar soortgenoten aanwezig zijn (die door omstandigheden ook niet meer in het wild kunnen overleven) had uiteraard beter geweest. Onze eerste indruk van Jungle Land is hierdoor niet onverdeeld positief. Het logement heeft echter troeven achter de hand om ons op andere gedachten te brengen…
DRIJVENDE LODGE JUNGLE LAND
Jungle land ligt midden in de jungle in een zijrivier van het Panamakanaal voorbij Lake Gatun. Je hoort er enkel het geluid van vogels en brulapen. Met de 2 volle bootjes die tegen de lunch aankomen, vragen we ons af hoe je met zoveel volk van die rust kan genieten? Na een lekkere lunch met gekarameliseerde banaan, een kruidige bonenpasta en tamales (in bananenbladen verpakte rijst met maïsdeeg) splitst de groep zich op in ‘vissen’ en ‘kajakken’.
Wij kajakken en peddelen langs soms erg smalle kanaaltjes langs en onder dichte begroeiing.
Tot we de kajaks aan de kant leggen. Met onze waterschoenen waden we door een ondiepe rivier langs een smal pad in de jungle. Achter een indrukwekkende palmboom klatert een kleine maar fotogenieke waterval in een poel van water vol kleine blaadjes.
Je kan hier perfect op eigen tempo langs het riviertje wandelen en naar beestjes zoeken. Tenzij je liever vanop de waterval naar beneden het water inspringt en deelneemt aan een uitgebreide fotoshoot. Hoe verder je wandelt, hoe meer het gejoel aan de waterval verstomt en natuurlijke geluiden het overnemen.
That’s more like it 🙂
Na het kajakken keren de gasten van de dagexcursie terug naar Panama City. We logeren met slechts 1 ander koppel op de drijvende lodge. Ah rust!
Als gast kom je hier niets tekort. We krijgen meteen na vertrek van de groep een bord met appetizers en koffie aangeboden. Lekker, maar het mooiste… de stilte. Die is overweldigend. Wat een contrast met de drukte van slechts enkele minuten geleden.
SUNSET KAjAK EN NACHTSAFARI
Het tempo en de achtergrondgeluiden tijdens de sunset kajak zijn aangenamer nu we maar met 5 zijn. Het laat ons toe om meer watervogels en dieren langs de oevers te zien.
Tijdens de sunset kajak wordt gestopt aan een waterval die wat meer verborgen ligt in mysterieuze donkere begroeiing. Ook het water is donkerder wat niet meteen uitnodigt om erin te zwemmen.
Het zijn echter de muggen die ons doen beslissen om met ons tweetjes op het gemak terug te peddelen. Lichte regendruppels in de warme avondlucht vol junglegeluiden met slechts het zachte contact van onze peddels in het kalme water maken er een heel ontspannende en rustgevende activiteit van.
Dit is herbronnen in de natuur…
Tijdens een lekker avondmaal met een wijntje bij de kerstboom worden reisverhalen uitgewisseld. De reizigers die we op afgelegen plekken zoals deze ontmoeten zijn stuk voor stuk reizigers die niet genoeg kunnen krijgen van Centraal- en Zuid-Amerika. Velen onder hen reizen vaak maanden of jaren aan een stuk terwijl ze onderweg via vrijwilligerswerk of een half betaalde job voorzien in logement en maaltijden. Stiekem jaloers 😉
Na het avondmaal vertrekt de nachtsafari. Om 20 uur glijdt het bootje de nachtelijke junglerivier in om een luiaard te spotten. We zien ook leguanen, kikkers, vogels, een slang hoog in de boom en een kleine kaaiman.
Alles is inbegrepen in je verblijf op Jungle Land. Je kan de hele dag door deelnemen aan excursies. Tijdens en tussen de maaltijden (altijd lekker en grote porties) kan je steeds dranken uit de koelkist nemen.
Het is geen budgetverblijf maar met zoveel excursies en goed eten is een nacht of 2 in deze unieke afgelegen omgeving wel een aanrader als jouw reisbudget het toelaat.
slapen en ontwaken in jungle land
De hut in Jungle Land heeft een comfortabel bed, een badkamertje (met koud water), natuurlijke ventilatie en een hangmat op het balkon met zicht op de omliggende jungle.
Het is een zwoele nacht in onze hut. De ventilator draait op volle toeren, hard aan het werk om ons wat koelere lucht te verschaffen. Op de achtergrond tsjirpen gekko’s en kwaken kikkers om boven het lawaai van de ventilator uit te komen. De dieren winnen de strijd.
Om kwart na 6 staat de koffie klaar. Terwijl ik aan enkele muggenbeten krab, zijn er nieuwe snoodaards op zoek naar een plekje huid om bloed te zuigen. Je zit hier in een vochtige groene omgeving op het water. Dat zorgt uiteraard voor de nodige insecten. Terwijl de rest nog slaapt, vlucht ik naar het hoogste niveau van het platform met 360° graden uitzicht over de omgeving in de hoop dat de muggen me daar niet vinden. Gelukt!
Ik krijg er een magisch uitzicht voor in de plaats. Een witte nevel hangt over de toppen van het regenwoud gedrapeerd terwijl brulapen op de achtergrond de ochtend aankondigen.
Kan de ochtend nog mooier beginnen? Ja, dat kan, met een birdwatch tour 🙂
BIRDWATCHING, SIESTA EN SUP
Het bootje glijdt bijna geruisloos op een spiegel van water onder de bomen. De reflectie van de bomen in het rimpelloze water maakt unieke stillevens waar ik niet op uitgekeken raak.
Vogels staan in deze stillevens als portretten te poseren of zijn op jacht naar voedsel.
De reflecties en hun symmetrische composities houden mijn blik vast tot mijn maag knort. Tijd om snel terug te varen naar de lodge voor een lekker ontbijt.
Als Tom na het ontbijt met het ander koppel nogmaals enkele uren gaat kajakken door de smalle groene rivierarmen richting Gatun Lake, verkies ik de hangmat.
Ik heb het drijvend platform voor mij alleen. Dat is: voor mij én de beestjes die er leven. Een klein vinnig vleermuisje is naarstig op zoek naar een donker plekje in de balken onder het dak. Bedtijd voor de vleermuis, siësta voor mij. Hoewel ik al snel door de foto’s van de voorbije dagen ga. Nagenieten.
’s Namiddags staat SUP op het programma. SUP staat voor Stand Up Paddle. Op een dik surfbord peddelen we door het water rond de lodge. Het is even de juiste balans zoeken, maar als ik rechtop kan blijven staan, kan iedereen dat! Na enige tijd maak ik er wel een nieuwe discipline van: SDP staat voor Sit Down Peddle 🙂
Ook al zwemmen hier schildpadden en kaaimannen, het water is te uitnodigend om er niet even in rond te dobberen.
WANDELINGEN IN HET REGENWOUD
Niet alleen op het water, ook aan wal kan je hier actief zijn. Het bootje brengt ons verder de rivier op en dropt ons aan een oever waar een wandelpad start.
Het regent. Onder het dichte bladerdek merk je daar niet zoveel van en eigenlijk doet het wel deugd. Het is namelijk zwoel in het regenwoud. De regendruppels zijn een aangename afkoeling als je bezweet door de tropische vegetatie wandelt. Het getik van de regen op de vele bladeren rond ons maskeert wel de geluiden van vogels en wildlife waardoor je ze moeilijker ziet.
De volgende wandeling heeft een verrassing in petto. Een cayuco of authentieke smalle boot brengt ons elders aan wal. Het smalle wandelpad slingert langs een soort van baobabbomen die veel water kunnen opslaan tijdens het regenseizoen. Prachtige apenbruggen en grillige lianen vormen ingewikkelde patronen onder de bomen.
Zwarte palmen en matapalo bomen wisselen elkaar af. Ik kijk vol ontzag omhoog. Plots bots ik tegen Henry die een stap achteruit springt met zijn machete in de aanslag. ‘Snake’ roept hij.
Even is het zoeken tussen de vele bladeren op de grond.
En dan zie ik een rood, zwart, geel slangetje. Een koraalslang!
Een koraalslang heeft het 2de meest gevaarlijke gif ter wereld. Toch is ze niet agressief en is ze ook niet effectief om bij een aanval het gif te injecteren. Beten of dodelijke gevallen komen daarom zelden voor. We manen onze jonge gids aan de slang niet op te jutten. Zo creëer je net gevaarlijke situaties!
Lid zijn van de FB groep ‘snake identification Costa Rica’ is beslist nuttig voor wie vaak in de tropen vertoeft. Het maakt het verschil uit tussen een hartverzakking of het genieten van een unieke close encounter.
En dan is het tijd om terug te varen naar Gamboa. Onderweg zien we hoog in een naaldboom een grijze homp. Het is het logge achterwerk van een luiaard die eventjes loom omlaag kijkt.
GAMBOA DORP
Mirian, een dame uit Venezuela die via Airbnb een kamer verhuurt in het centrum van Gamboa, haalt ons op aan Gamboa Dock. Ze begroet ons met een hartelijke knuffel en rijdt ons 2 km verder naar haar huisje in het groene centrum vlak tegenover het Smithsonian Instituut. Mirian spreekt enkel Spaans maar duidelijk en goed verstaanbaar. Ideaal om de taal te oefenen. Haar kleine hondje Pope begroet ons alsnog hartelijker in zijn eigen opgewekte hondentaaltje.
De kamer is compact met een twijfelaar als bed. Je deelt de badkamer met het gezin, wat vrij vlot gaat. Het raam geeft zicht op de groene lanen in het dorp waar buren samen komen onder de bomen.
Het is bloedheet bij aankomst. De airco is luidruchtig maar doet wel z’n werk. Voor het avondeten schakelt Miriam haar dochter Carmen in die om de hoek woont. Je hebt hier namelijk geen restaurants in het dorp. Carmen schotelt ons in haar woonkamer een traditionele maaltijd voor met heel veel groentjes voor mijn veggieschotel. Het smaakt!
Zoek je logement met iets meer comfort en meer privacy dan een kamer in een huis bij lokalen? Dat kan in Apartment Toucan y Nyque of in Hostal VIP.
Gamboa was vroeger een inheems dorp dat moest wijken voor het Panamakanaal. Na de bouw werd naast het kanaal een nieuw dorp gesticht waar het Smithsonian Instituut heel actief is. We zien verschillende afdelingen voor onderzoek naar biodiversiteit, amfibieën en reptielen.
Behalve een minuscuul buurtwinkeltje is hier niet veel anders aan faciliteiten. De meeste toeristen komen niet in Gamboa dorp. Ze verblijven in het grote Gamboa Rainforest Resort dat op 20 minuutjes stappen ligt voorbij het onderzoekscentrum voor amfibieën.
SLOTH SANCTUARY
Via dat Gamboa Rainforest Resort bezoeken we het Sloth Sanctuary & rescue center. Deze afdeling van de Panamerican Conservation Association (APPC) zou het enige erkende opvangcentrum van Panama zijn waar luiaards verzorgd worden. De interesse van de regering en het publiek in wildlife is niet te vergelijken met wat we gewoon zijn van in Costa Rica .
Zo leven op Isla Escudo de Veraguas bij Bocas del Toro (en enkel daar) ‘s werelds kleinste luiaards. Hun voortbestaan wordt bedreigd door een grootschalig commercieel project met geen enkele garantie op bescherming van deze met uitsterven bedreigde diersoort vertelt een medewerker ons gefrustreerd. We kunnen haar frustratie alleen maar delen.
Een babyluiaard hangt relax met zijn kopje tegen een plankje en kijkt ons op dat moment vertederd aan met die eeuwige glimlach op het smoeltje. Ahh smelt… Hoe kan je zo’n schattige wezens nu niet beschermen?
Op hetzelfde terrein kan je de vlinder- en orchideeëntuin bezoeken.
In een tropische serre springen ieniemienie kikkertjes tussen de weelderige begroeiing.
Het is alweer broeierig heet. Gebruik van de douches en het zwembad is in Gamboa Rainforest Resort enkel voor hotelgasten. We slagen erin om na de lunch per ongeluk aan het zwembad te belanden. Oeps 🙂
SOBERANIA NATIONAL PARK
Gamboa trekt birdwatchers aan van heinde en ver. Het Pipeline Trail is een weg die door het regenwoud van het Soberania Nationaal Park loopt. In dit circa 22 hectaren tropisch regenwoud kan je ruim 500 verschillende vogelsoorten spotten. Echt? De verwachtingen zijn dan ook hoog als we de volgende dag om kwart voor 7 aan het Smithsonian Instituut worden opgehaald door een jonge gids van het Gamboa Rainforest Resort.
We gaan birdwatchen aan de befaamde Pipeline road. Met de verrekijker en het fotoapparaat in de aanslag wandelen we langs een kiezelweg die zich tussen de hoge bomen van de jungle slingert.
Je kan hier ook de 174 traptreden van de 32 m hoge observatietoren van het Panama Rainforest Discovery beklimmen met uitzicht over het groene regenwoud. Je telt er wel 30 USD voor neer.
Een ervaren bioloog kan veel vogels spotten die je in de wirwar aan takken zelf niet opmerkt. Helaas treffen we het niet met onze gids. De dame in kwestie merkt op ‘dat er net vandaag weinig bird activity is’. Tuurlijk. We zien een handvol vogels die we sneller dan haar zien.
Het natuurlijke getsjirp wordt verstoord door geluiden uit de bird app op haar smartphone, haar manier om hen te zoeken en te identificeren. Een birdwatch tour boek je dus NIET via het Gamboa Rainforest Resort.
We houden halt aan de start van het trail, negeren onze gids en observeren de omgeving in alle rust. En dat was een goede beslissing. We zien vliegensvlugge hagedisjes, agouti’s en coati’s de revue passeren.
Na de mislukte poging om veel vogels te spotten schuiven we aan het uitgebreide ontbijtbuffet aan voor een brunch. Dat mag wel voor de 18 USD pp die je als gast betaalt voor het ontbijt. Het uitzicht op de Chagres rivier en de omgeving is wel een mooie bonus.
We wandelen terug naar het dorp langs één van de trails die vlakbij het resort starten.
Het trail eindigt aan een drukkere baan die ons terug het centrum van Gamboa in leidt. Langs de weg zien we hier behoorlijk veel activiteit van leguanen.
NAAR EN VAN GAMBOA
Gamboa ligt op slechts 40 minuten rijden van Panama City. Een shuttle naar daar is snel geregeld. Ook via de bus kan je er vlot geraken. Er terug weg geraken? Dat is andere koek. De bus hebben we net zien vertrekken. Deze rijdt slechts om de 2 uur. We proberen meer dan een uur tevergeefs een Uber te pakken te krijgen.
We contacteren het Gambo Rainforest Resort met de vraag of ze kunnen helpen om een taxi te regelen. Ze zullen iets laten weten als ze er eentje gevonden hebben. Intussen krijgen we bevestiging van een rit via Uber. We berichten het resort dat een taxi niet meer nodig is.
Op dat moment komt Mirian thuis die nog even met ons babbelt en dan achter haar de bus ziet langsrijden. Ja, we zijn intussen 2 uur later. In paniek roept ze op de bus om terug te keren. We stellen haar gerust. Een Uber is onderweg. Op dat moment kondigt een ‘pling’ aan dat de rit werd geannuleerd. Really? Murphy is hier blijkbaar actief.
Intussen proberen we al meer dan 2 uur uit Gamboa weg te raken. Ze meldt verontschuldigend ‘no taxis, no uber aqui’. Ja, zover waren we al. Onze zeer hulpvaardige gastvrouw biedt ons een rit aan tot de snelweg 10 minuten verderop. En daar zien we in beide richtingen voldoende gele taxi’s rijden.
terug in panama city
Oef, slaak ik opgelucht adem als een aftandse gele taxi stopt en ons voor 20USD naar Panama City brengt. En nog gelukkiger zijn we als we onze kamer in het Riande Granada Urban Hotel aankomen. We sliepen de voorbije 2 weken in rustiek logement waar hitte en een hoge vochtigheidsgraad de nachtrust niet altijd ten goede kwamen. Ook al waren het unieke ervaringen, de koude douches nu even kunnen omruilen voor een zalige warme douche en slapen in een koele kamer doet deugd.
Maar het mooiste moet nog komen want morgen reizen we verder naar Costa Rica 🙂
Trek er zelf op uit
Toch liever wat meer vrijheid om de directe omgeving te verkennen of om een rondreis met de auto te starten? Huur met een gerust hart bij een betrouwbaar autoverhuurbedrijf waar je meteen ook een all inclusive verzekering bij krijgt. Gratis annuleren tot kort voor aankomst is mogelijk.
Wacht dus niet tot de prijzen de hoogte in gaan en boek jouw huurauto vandaag bij Sunny Cars.
UTT score
Gamboa is niet toeristisch. Het is de ideale uitvalsbasis om de groene oevers van het Panamakanaal te verkennen. Weg van de massa betekent ook dat het wat zoeken is naar logement en transport.
Laatste update: 1 mei 2021