Op zoek naar regenwoud en dieren in Sri Lanka? Trek na de stranden aan de zuidkust het binnenland in naar het regenwoud van Sinharaja.
van maha oya in het oosten naar de zuidkust
Onze rondreis door Sri Lanka startte in Negombo. Via Dambulla en de Golden Tempel reisden we naar het afgelegen Maha Oya voor een bezoek aan het ongerepte Madura Oya nationaal park waar wilde olifanten de plak zwaaien.
Van Maha Oya reisden we naar de groene wandelheuvels van Ella. Tijdens een korte stop aan het meer in Tissa genoten we van een sunset safari door het minder bezochte Bandula Nationaal Park: een echte aanrader voor birdwatchers!
En dan is het tijd om de paradijselijke stranden van Sri Lanka te ontdekken. De verwachtingen zijn hoog… Tegelijk zit ik op hete kolen om het regenwoud van Sinharaja in te trekken.
marakolliya strand IN TANGALLE
Gihan van Yala Safari Tours regelt onze shuttle naar Tangalle. We laten de droge steppe en lage begroeiing achter ons. Het wordt zienderogen groener naarmate we de kust naderen. Na een rit van 2 uur zet de chauffeur ons af voor een ingestorte brug. Een houten catamaran die voetgangers en scooters kan overzetten, wordt door een kranige oude man naar de overkant getrokken.
Nog een klein stukje wandelen en we staan aan de oprit van ons logement.
Eco Cabanas Marakolliya is rustig gelegen. We verblijven op het gelijkvloers in een ruime kamer in een houten chalet vooraan op het terrein. Overdag staat de zon pal op het kleine balkon wat het erg warm in de kamer maakt. Na de slechte nachtrust door de vele muggen in Saraij village houden we de optie open om morgen elders te logeren.
We logeren vlakbij Marakolliya strand. Een charmant houten brugje brengt ons via het Mangrove beach resort op amper 5 minuten tot aan een wit paradijselijk strand onder hoge palmbomen.
Marakolliya strand
Het is niet moeilijk om hier tot rust te komen. Met een piña colada in de hand kijk je vanuit de kleurrijke beach bar op natuurlijke poelen warm water in de Indische Oceaan.
Op de rotsen rond deze poelen zien we ’s ochtends duikvissers aan het werk. Ze werpen een fuik, duiken in de woeste golven en hervatten hun pogingen tot ze iets hebben. Hun dag start met een echte work-out!
Het is vroeg licht, dus ik ben ook vroeg wakker. Geen work-out in de ochtend voor mij, wel ongeduldig wachten op koffie. Een vroeg ontbijt zoals we in Costa Rica zo gewoon zijn, lukt hier helaas niet. Het is meestal na half 9 alvorens een eerste koffie wordt opgediend (meestal na het ontbijt).
We hebben onze verwachtingen intussen bijgesteld. Mijn lichaam dat de ochtend graag vroeg start met een koffietje pruttelt alsnog tegen. Over de portie die uiteindelijk voor onze neus wordt gezet, mogen we niet klagen. Die is altijd heel groot. Ik mis wel iets zoets in mijn ontbijt. Tom is dolgelukkig met alweer een curry & rice met spicy side dishes.
De volgende ochtend ontbijten we op het strand, vroeger én met zoetigheden 🙂
De mangrove onderweg naar het strand is zowel overdag als bij zonsondergang een streling voor het oog.
De omgeving is sereen. Op het getsjirp van krekels en gekwaak van kikkers na is de zeewind het enige geluid dat we horen. Tot we de volgende dag in een iets minder serene omgeving komen…
met de scooter de baan op
Het verkeer in Sri Lanka trotseren. Het wordt één van de spannendste activiteiten tijdens deze rondreis. Op de wegen geldt de wet van de sterkste of beter gezegd, de behendigste. Om die reden rijdt Tom en zit ik veilig achterop. Niet alleen auto’s en andere scooters razen rond ons.
Kleurrijke maar niet zo ongevaarlijke bussen rijden je hier zo van je sokken en tuktuks keren midden op de weg om. Eens het levendige Tangalle gepasseerd, volgen we de kust verder tot we 8 km westwaarts aan een eerste baai bij het strand van Marakatiyara stoppen.
Ruïnes van huizen zijn stille getuigen van de tsunami die hier in 2004 veel slachtoffers maakte. Aangespoelde boten liggen honderden meters landinwaarts overwoekerd door groen. Herdenkingsborden en aanduidingen van de hoogte van het zeeniveau doen ons even slikken. Het zeewater stond hier 2 meter boven het straatniveau.
Een visserman reikt Tom de hand en knikt hartelijk. Neen, hij wilt ons niets aansmeren. Hij is gewoon echt blij dat toeristen ook eens tot hier komen.
In het kleine dorp ligt langs de kant vis te drogen. De hitte en de vele vliegen rond de hevig geurende gedroogde vis doen ons snel terug wat gas bij geven.
beach hopping vanuit tangalle
We rijden meteen naar het uiterste van onze rit: het Humanaya Blow Hole.
Humanaya Beach is niet zo ongerept als het van ver lijkt. Er ligt een massa zwerfvuil tussen de vele vissersbootjes op het strand. Voorbij Humanaya South Beach kom je aan het Blow Hole.
Het Blow Hole spuit zeewater met een bescheiden straaltje omhoog. In het droge seizoen is het tevergeefs wachten op een dramatische knal van water die uit de spleten omhoog schiet. De omgeving is wel mooi om in te wandelen.
Het is muisstil op het geritsel na van enkele hagedissen en het zachte getimmer van een specht.
Voorbij Humanaya North laten we het uitgestrekte strand van Kudawella naast de vishaven links liggen. Triest hoeveel afval we op het strand en langs de kant van de weg zien. Alsof je langs de plaatselijke vuilnisbelt rijdt…
Ongerept kan je het hier niet noemen… We geven niet op en zetten onze beach hopping verder.
terug naar tangalle
Voorbij Humanaya rijden we richting Mawella Beach. De zee gooit zich met volle kracht op het strand waar surfers de golven trotseren. Ook hier afval in de bermen, maar ietsje minder.
Volgende stop: Unakaruwa Bay. Intussen zijn we op zoek naar restaurantjes wat hier niet zo evident blijkt. Op het charmante terrasje van Avendra Surf view is de keuken nog niet open. We drinken alvast een smoothie met zicht op de kleine baai.
Bij Amanwela Beach vinden we eindelijk een terrasje waar we hopen onze knorrende maag te kunnen kalmeren. De beach shack ‘Silent Point Seafood’ is kleinschalig maar heeft zicht op het prachtige Silent beach. Eerst even in zee afkoelen voor het eten er is.
En dat zeetje ziet er aanlokkelijk uit.
Ook al lijkt de Indische Oceaan hier rustiger, dobberen zit er niet in. Ik mag even proeven van een work-out in zee om het hoofd boven water te houden. Uitgeput prik ik 1,5 uur later uitgehongerd in knapperige groentjes. En dan zijn we weer onderweg.
We volgen een schattig bakkerswagentje tot aan de grote weg naar Medaketiya Beach.
Medaketiya Beach wordt afgezoomd met talrijke terrasjes. Aan Tangalle Lagoon is het plots rustiger. Voor wie op zoek is naar een mix tussen vertier en rust is dit strand een goede optie.
Na alweer een heerlijke pot thee keren we met de scooter terug naar afgelegen Marakolliya. Als we alle stranden die we vandaag bezochten vergelijken, wint het strand van Marakolliya het wat rust en ongereptheid betreft. Hoe westelijker je gaat, hoe drukker het wordt. Dat is duidelijk.
We genieten nog een laatste keer van de zonsondergang op het rustige strand van Marakolliya en ontbijten in de gezellige eenzame beach bar voor we verder reizen.
Van het strand naar het regenwoud van Sinharaja!
sinharaja rainforest edge
Sinharaja regenwoud ligt afgelegen. Je moet er 2,5 uur landinwaarts voor rijden en terug. Wie op zoek is naar regenwoud vol wildlife moet er wat voor over hebben, maar het is het waard. Smalle bergbaantjes slingeren door steeds groener wordende omgeving. Weelderige junglebomen en tropische vegetatie doen me spontaan glimlachen.
Onze shuttle kan niet verder door een opengebroken weg. We leggen de laatste 6 km af in een tuktuk. Het is hotsen en botsen over diepe gaten in de weg vol rotsen. Alles in de tuktuk klingelt en klangelt en het is uitkijken dat we nergens ons hoofd tegen stoten.
Helemaal op het einde van de weg in het kleine dorpje Mideripitiya ligt ons logement. Zelfs voor de tuktuk wordt het te hobbelig. De laatste 200 m naar Sinharaja Forest Edge leggen we te voet af. De ontvangst is hartelijk.
De omgeving bruist van de energie. Ik ben helemaal in mijn nopjes. Het weelderige groen van Sinharaja zit vol leven. Het kwettert, tsjirpt en ritselt terwijl de zon met haar stralen door het bladerdek speelt.
Zowel het avondmaal als het ontbijt is hier dik in orde. Ook de bedden zijn top. Je slaapt hier op uiterst comfortabele matrassen in kamers met airconditioning. Het terras is trouwens een ideale plek om wat te lezen of te schrijven.
Tijdens het eten spot ik een kleurrijke grote spin in de boom naast ons. Wow!
Ik hang er gefascineerd met mijn neus op. Hoewel ik me kan inbeelden dat er intussen snel verder gescrold hebben 🙂
Op de achtergrond vallen blaadjes uit de bomen als een reuzeneekhoorn over een dikke tak klautert. En daarachter springt een aap van de ene naar de andere boom. We zijn omgeven door het wildlife van Sinharaja!
op het einde van de weg
Het minidorpje aan de rand van Sinharaja wordt omringd door rijstvelden, theeplantages en hoge bomen. Het diverse landschap zorgt voor een idyllische omgeving waar we stil van worden.
Het centrum is een zakdoek groot. Bij 30°C en een brandende zon snakken we naar wat afkoeling . Behalve 2 kleine basiswinkeltjes zijn hier echter geen terrasjes.
In een hut bij een oude zweterige man, kopen we water. De zwoele geladen lucht wordt op de achtergrond gevuld met gerommel in de verte. Vlak voor aankomst aan ons logement barst een tropische regenbui los. Het regenwoud van Sinharaja doet haar naam alle eer aan.
In Sinharaya Forest Edge haalt men snel de lakens van het gras die daar lagen te drogen. Ik geniet met volle teugen van de kracht van de natuur met een dampende mok koffie in de hand. Tot ik beweging spot. Een varaan steekt achter de vijver vol lotusbloemen zijn kop uit het hoge gras.
birdwatching sinharaja
Om 6 uur start onze birdwatching tour. Een mist hangt mysterieus over het kleine dorp. Naturalist Ewan laat ons verschillende vogels zien. De indrukwekkende hornbill zien we helaas niet.
Het moment dat de natuur ontwaakt, is zo intens relax. Het is ook hier mijn favoriete moment van de dag. We wandelen in de achtertuinen van dorpsbewoners langs de rand van het Sinharaja regenwoud terwijl nevel het landschap in een sluier hult.
Behalve vogeltjes zien we ook talrijke hagedisjes.
De nevel trekt langzaam maar zeker op en maakt plaats voor de vrolijke kleuren van Sri Lanka.
Niet alleen de fauna is kleurrijk, ook de bevolking en de flora kleurt de omgeving in een levendig palet.
jungle walk in sinharaja regenwoud
Na het birdwatchen en het ontbijt start de wandeling in Sinharaja Nationaal Park. Ons logement ligt zoals de naam zegt pal op de grens van het nationaal park. Het smalle wandelwegje erheen wordt door locals op brommertjes gebruikt. Veel wildlife zie je niet op dat eerste stuk. En dan wordt de vegetatie veel dichter en zitten we echt in het woud.
Kangoeroehagedisses poseren mooi langs het pad. Onze gids leert ons om met onze smartphone kleine dieren op een leuke manier uit te lichten. We gaan meteen enthousiast aan het experimenteren.
Een grote vogelspin en een groene gifadder doen de 2 andere toeristen plots huiverend achteruit springen terwijl ik foto’s van dichtbij neem.
Ik vermoed dat er intussen alweer enkele lezers zijn weggezapt 😀
Behalve de groene gifadder zie je ook onschuldige meterslange vine snakes in het regenwoud van Sinharaja.
Een grote zwarte schorpioen kruipt uit zijn hol waarboven een Darth Vader-achtige kever zich aan een stengel vastgeklampt.
Klein en groot, onschuldig en giftig. Je vindt het hier allemaal.
De hoge vochtigheidsgraad bij deze hitte maakt het wandelen in Sinharaja vermoeiend. Opgelucht plonzen we iets later in het koele water van de waterval. Ah, zalig!
We worden intussen nauwlettend in de gaten gehouden door een grijze hoelman hoog in de boom.
Tijd om terug te wandelen. De stappenteller tikt 18.000 stappen en 62 verdiepingen af voor vandaag. En dan te bedenken dat ik met een verzwikte enkel en een cortizonespuit in de knie ben vertrokken. Ik merk er niets meer van. Hoewel. Mijn spieren laten me wel flink aanvoelen dat ze zoveel beweging in de winterperiode niet gewoon zijn.
De rivier brengt ons terug naar ons logement aan de rand van het regenwoud van Sinharaja.
Achteraf bekeken hadden we hier beslist een extra nacht willen blijven. Met enige tegenzin gooien we de rugzak in de tuktuk.
mirissa
De tuktuk brengt ons 6 km verder naar Deniyaya waar we in een krakkemikkig busje stappen. Het is niet alleen puzzelen met de bagage. Ook de reizigers worden aangeduwd om ze erin gepropt te krijgen. De rit in een bedrukkende atmosfeer duurt lang, heel lang. Na 2,5 uur stappen we verkreukeld uit in de zwoele buitenlucht van Mirassa bij Sounds of Nature.
De ochtend start met het gekwetter van vogels in de grote boom aan het balkon. Tijdens het ontbijt neemt een familie black-faced lemuurapen de boom over.
De troep verplaatst zich over daken en kabels naar de andere tuinen.
Vanop het dak zie je achter de palmbomen de Indische Oceaan en een regenboog. Het voelt heel even paradijselijk aan. Niet voor lang…
Een tuktuk brengt ons naar Weligama Bay, 6 km verder. Op het strand struikelen we tussen de vele vissersbootjes over afval. De geur is niet te harden.
Op een leeg terrasje bestellen we een fruitsap. De barman springt op de brommer en verdwijnt. Een half uurtje later keert hij terug met mango’s… Nog een half uur later staat behalve de fruitsap ook een koe naast onze tafel op het strand. Euh.. ok, iemand wat melk?
Weligama Bay kan ons niet echt charmeren. We houden een tuktuk tegen om ons tot Mirissa Beach te brengen.
Mirissa beach
Mirissa Beach wordt de hemel in geprezen. Het zou laidback en relax zijn, een echte magische parel aan de zuidkust. Misschien was dat vroeger zou? Onze ervaring is heel anders: we voelen hier geen magie op een ongerepte plek. Het voelt eerder aan als een toeristische kermis vol vertier…
Het strand van Mirissa staat vol ligstoelen voor terrasjes waaruit luide technomuziek schalt. Na de lunch wandelen we voorbij Parrot Rock naar een rustigere baai om onder de palmbomen wat te lezen. Tussendoor wat afkoelen in het water is nodig. Het is bloedheet. Rond ons vinden intussen niet zo koosjere handelacties plaats.
Vlak voor zonsondergang gaan enkele bars de strijd aan met elkaar: om het luidst en om het meest volk. Drank, drugs en luide muziek. Dat zet de toon in Mirissa. Tijd om op te krassen.
Mirrissa is ook bekend om haar walvistours. Probleem is dat deze meer bezig zijn met mensen waar voor hun geld te geven waardoor er veel te dicht en met te veel bootjes tegelijk rond deze prachtige dieren wordt gevaren. De vele negatieve reviews doen dierenliefhebbers gelukkig 2 keer nadenken om deze business te steunen. Ook wij wensen hier geen deel van te zijn en laten Mirissa met plezier achter ons.
galle
Tijdens het alweer lange wachten op het ontbijt zorgen de apen in de boom boven ons voor entertainment. De taxi ’s zijn hier opmerkelijk stipter dan de maaltijden. Mooi op tijd horen we een claxon aan de poort. Onderweg naar Galle kijken we geschokt naar het vele afval in de bermen.
Sri Lanka heeft mooie natuur, maar die wordt echt verpest door vuilnis. Er is duidelijk geen afvalbeleid. De bevolking is arm en de overheid zet liever in op massatoerisme dan ecotoerisme. De vele gebouwen in stellingen langs deze kustlijn beloven niet veel goeds voor de toekomst. Wie het eiland wilt bezoeken alvorens het volledig gecommercialiseerd is en verpest door resorts waar de bevolking weinig aan heeft, wacht best niet te lang meer.
We logeren in Southern Comforts Guesthouse. De familie ontvangt ons hartelijk in een oud herenhuis dat vroeger een hospitaaltje is geweest. Alsof je bij de bomma logeert. De kamer is charmant met vele oude accenten. Het balkonnetje heeft zicht op zee en op een deel van de oude wallen. Er is geen ontbijt maar je logeert in het oud Hollands fort dus hebt hier voldoende keuze in ontbijtplekken.
De zeebries tempert de bloedhete lucht tijdens een wandeling over de stadswallen waar de witte vuurtoren de eye catcher bij uitstek is.
Galle heeft een klein stadsstrandje. Het heeft enkele schaduwplekjes waar je kan zitten, maar echt proper is het water hier helaas niet om in te zwemmen.
Galle betekent vooral snuisteren in kleine winkeltjes in statige herenhuizen. Tot het ons even te druk wordt. In een hoekje ontdekken we Little Fort Juice bar. Je vindt er koelte, een lekkere lunch en natuurlijke fruitsappen. Zalig deze kleine oase van rust.
Ja, Galle is toeristisch. Toch is een wandeling door dit historische stadje een leuke afsluiter. Het is wel terug even slikken als we ook hier venters zien rondzeulen met aapjes aan een ketting die met idiote toeristen op de foto moeten …
Excursies vanuit Tangalle/Galle/Mirissa
einde rondreis
De bomma duwt ons voor vertrek nog een lunchpakket in de handen: verse cake, koekjes en fruitsapjes voor onderweg zegt ze lachend. ‘En mail zeker naar de Tourist Board van Sri Lanka dat ze iets moeten doen aan al het afval. Misschien luisteren ze wel naar toeristen’ oppert haar man hoopvol. Ook inwoners zijn het vele vuil langs de wegen en op de stranden beu.
De rondreis eindigt in Negombo waar we zijn gestart. We logeren deze keer in Blue Elephant Boutique Hotel dat eveneens heel verzorgd is met comfortabele kamers.
Door de groene tuin gaat onze voorkeur eerder uit naar Serendib village guesthouse waar we bij aankomst 2 dagen logeerden. Beide adresjes zijn alleszins sterk aanbevolen.
Onze rondreis volgde niet de meest bereisde route. Wij hebben bewust de culturele driehoek en de drukste nationale parken gemeden. We verbleven bij lokale bewoners in een B&B of in kleinschalige gasthuizen en niet in chique lodges of resorts. Dat gaf ons de kans de lokale bevolking te steunen en iets meer van de gebaande paden te reizen.
dieren helpen
Als dierenliefhebber in Sri Lanka is een uitdaging. Hoewel niet zo massaal aanwezig als in Thailand, wordt ook hier wildlife ingezet om geld te verdienen aan toeristen. Geen olifantenritten, maar zowel in Negombo als in Galle zagen we venters met aapjes aan een ketting toeristen overtuigen om ermee op de foto te gaan. Voor mij blijft het een deal breaker. Hoe mooi het land ook is. Wil je wildlife zien? Ga naar een nationaal park waar je hen in hun natuurlijke habitat kan zien.
De vele straathonden zijn een groot probleem in Sri Lanka. Ze zijn ondervoed, hebben huidaandoeningen en kunnen rabiës besmet zijn. Enkele organisaties zetten zich in om zwerfdieren te vangen voor sterilisatie en castratie maar het lijkt een druppel op een hete plaat.
Organisaties die zich actief inzetten om dierenleed te vermijden op het eiland:
- Animal SOS Sri Lanka zet zich in voor zwerfhonden -en katten (sterilisatie, zorg en opvang)
- Dog Star Foundation in Negombo focust eveneens op zorg aan en sterilisatie van zwerfdieren
- Embarkpassion.com heeft winkels in Galle, Colombo en Kandy waar een groot deel van de opbrengsten naar sterilisatie van zwerfdieren gaat
finding beauty & peace
Het eiland heeft verschillende nationale parken en nog ongerepte stukken natuur. Mijd de parken waar je in file aanschuift in de hoop wildlife te spotten. Het grote aantal bezoekers is nefast voor de dieren en de natuur. Je ziet veel meer in parken die niet zo bekend zijn waar je als natuur- en dierenliefhebber veel meer aan je trekken zal komen.
utt score
Voor een rustig plek aan de zuidkust zit je goed in Marakolliya. En wie op zoek is naar rust, natuur en dieren weg van de massa moet zeker en vast Sinharaya Rainforest op de planning zetten.
Laatste update: 2 mei 2022