Weg van de massa in de middeleeuwse dorpjes Kaysersberg en Riquewihr in de Franse Elzas? Niet zo evident. Wie rust wilt, wandelt in de groene uitlopers van de Vogezen en kuiert nadien langs terrasjes in karakteristieke steegjes.
naar de elzas tijdens covid-19
Normaal reizen we in de winter. In de zomer ontspannen de spieren immers voldoende op warme dagen. Thuis was steeds de rustigste plek. Een plek om helemaal tot rust te komen. Helaas is dat niet meer het geval. Het aanhoudende gegil en gekrijs bij de buren op zowat alle warme zomerse dagen doet mijn overprikkelde fibrolijf snakken naar stilte en naar zomerse warmte elders.
Na korte staycations in juni 2020 in Herbeumont en Nassogne trokken we in juli de grens over met een tussenstop in Toul naar Natuurpark de Morvan. Ook in augustus staat Frankrijk op de planning met een uitdaging van formaat: rust vinden in het kleurrijke Kaysersberg en aansluitend in de zeer populaire Ardèche.
De knipperlichtperiode zit er nog niet op. Europa kleurt in augustus 2020 duidelijk meer oranje dan groen met steeds meer rode zones in Spanje. Intussen ben je verplicht bij terugkeer een passenger locator form in te vullen. De nieuwe manier van reizen door Covid-19 vraag om flexibiliteit. We leggen ons er graag bij neer.
Als het maar warm en stil is.
Richting de zon op een moment dat het weer in België omslaat naar koeler en natter weer. Nog beter. De zonnebloemvelden zijn uitgebloeid. Graanvelden zijn geoogst. De temperatuur in Frankrijk: nog steeds vlot 30°C. Mijn verkrampt fibrolijf maakt een vreugdesprongetje.
logeren in kaysersberg
Het aanbod aan logement in de Elzas is groot. Wij boeken amper een week vooraf. Daardoor is de keuze beperkter. Onze eisen – ok, die van mij – zijn niet min. Weg van de drukte en liefst waar we ’s avonds rustig buiten kunnen zitten, aangezien dat thuis niet lukt.
Waar logeren in Kaysersberg? Studiootjes in en rond het centrum zijn er genoeg. Ik zoek iets met een tuintje weg uit het centrum. En dan valt mijn oog op een ietwat ouderwets huisje bij Estelle. De ligging is perfect: op het einde van een doodlopend straatje met een tuin naast een groene helling bij de rivier én op wandelafstand van het dorpje Kaysersberg. Confirm booking. Done!
Liever logeren in een typisch vakmanshuisje in de historische stad? Dan zijn Origin’ alsace, Emeline en Aux 7 Forgerons aanraders. Hou er wel rekening mee dat de klokkentoren in de hoofdstraat elk kwartier slaat 😉
schilderachtig kaysersberg
De groene Kaysersvallei is schilderachtig. Felgroene heuvels flankeren de weg tot Rue des Aulnes. De kabbelende Weiss rivier stroomt rakelings langs het wandelpad dat pal in de achtertuin van ons logement start.
32°C duidt de thermometer aan. De koelte die het water van de bergrivier afgeeft, is een genot. Tot het pad stopt en we een stukje langs een muisstille wijk wandelen. De hitte wordt meedogenloos door het asfalt weerkaatst tot we – bijna helemaal gesmolten – via de Westpoort de historische stad betreden.
“Oh, hoe schattig!” blijf ik maar herhalen.
De überschattige kleurrijke vakmanshuisjes lijken zo uit een sprookjesdecor te komen. Het dorp zet heel sterk in op het behoud van dit patrimonium. Detailaccenten katapulteren je terug in de tijd van troubadours en ambachtelijke nijverheid. Zowat elk winkeltje verkoopt lokale handgemaakte producten waar bezoekers duidelijk verzot op zijn.
Kitscherige Elzas decoratie moet je er even bij nemen.
Naast Colmar, Ribeauville en Riquewihr is Kaysersberg de minst bekende telg van middeleeuwse stadjes die bulken van charmante architectuur in een schilderachtige omgeving. We kozen bewust voor de rustigste van de vier. Al kan het hier in augustus onmenselijk druk zijn. Toch valt dit in de zomer van 2020 ontzettend goed mee. Is het Covid-19 of de hitte – voorbije 2 weken steeds ruim 30°C – die bezoekers naar water doet trekken? Maakt niet uit. Wij vinden het super!
De hoofdstraat is een lint van winkeltjes en terrasjes. Daar lopen ook de meeste bezoekers die het dorp als daguitstap op de planning hebben staan. Sla een zijstraatje in en je wandelt alleen door vredige autovrije straatjes vol koddige vakmanshuisjes in de vrolijkste kleuren. Die kleuren hadden vroeger een betekenis. Blauwe gevels waren voor viswinkels, gele voor bakkers, rode voor protestanten,…
VERSTERKTE BRUG EN KASTEEL IN KAYSERSBERG
De middeleeuwse steeg Rue des Forgerons brengt je tot de trekpleister van het dorp: de versterkte brug aan een pleintje omgeven door typische vakmanshuizen. Door de kijkgaten naar de rivier wordt het nog fotogenieker.
Ook op culinair vlak scoort Kaysersberg hoge toppen met een indrukwekkend aantal Michelin restaurants. Op een eenvoudig terrasje – met zicht op gevels waar je niet op uitgekeken raakt – bestellen we de lokale specialiteit ‘flammkuchen of tarte flambée’. Deze filterdunne met quiche gevulde pizzakorst is ideaal als lunch.
En kijk eens aan: er is ook wildlife in Kaysersberg. Achter ons nemen musjes ongestoord een stofbad 🙂
Intussen lonkt Château du Schlossberg, een kasteel uit 1200. Deze oude knook bereik je via trapjes omhoog aan de start van Rue de Forgerons.
Kaysersberg ligt strategisch in een dal van de Rijn in een uitloper van de Vogezen. Dat wordt vanop de toren – na 100 traptreden – snel duidelijk. Je kijk hier uit over de daken en de vallei die in de gouden gloed van de ondergaande zon baadt.
Wijngaarden langs de flanken van een beboste heuveltop en pittoreske huisjes. Het is een idyllisch plaatje waar we in stilte van genieten.
WANDELEN DOOR BOS EN WIJNGAARDEN
Van het kasteel kan je terug naar het dorp via 3 routes. Of je wandelt terug via de trappen, of je slaat linksaf langs een langer pad omlaag of je wandelt net als ons over de heuveltop. Dat trail loopt parallel met de flanken en straten langs de oever van de Weiss. De heup zeurt na de vele stappen die we vandaag al gedaan hebben. Het paadje omhoog door het bos is echter te verleidelijk.
De wandeling eindigt tussen de wijngaarden. De Kaysersberg vallei ligt namelijk langs de befaamde ‘Route des Vins’. Onderweg groeien talrijke braambessen en druiven. Gewoon onmogelijk om er niet even van te proeven.
Het paadje eindigt uiteindelijk langs het wandelpad aan ons logement.
- Meer wandelen in Kaysersberg? Zoek jouw wandelroute op maat op deze link.
- Op zoek naar wandelingen in de Vogezen? Zoek op deze link volgens jouw criteria.
WANNEER KAYSERSBERG BEZOEKEN?
Ons bezoek in de zomer tijdens Covid-19 is een ideaal moment. Het mooie weer en de stralende zon licht de gevels langs de vele geplaveide steegjes optimaal uit. De drukte is niet overweldigend. We kunnen op elk moment rustig wandelen, vaak zelfs helemaal alleen.
Mondmaskers zijn alomtegenwoordig in het straatbeeld. In tegenstelling tot in juli valt het op dat bezoekers, winkeliers en bediening in restaurants in Frankrijk zowat allemaal consequent het mondmasker opzetten. Ook voor ons is het een normale reflex geworden. Op, af, op, af. Het hoort er even bij. Telkens we even uit de buurt zijn van anderen, is het op alle vlakken gelukkig ongeremd ademhalen.
Tijdens de kerstperiode wordt het bonte dorp nog meer versierd. Kerstfanaten kunnen er hun hartje ophalen aan de ultieme kerstsfeer.
SCENIC ROUTE DOOR VOGEZEN
Onze scenic route vertrekt in het groene Kaysersdal. De dag start grijs met nevel die uitvalt. Het is na de 32°C van gisteren frisjes buiten. We rijden hoger en hoger de Vogezen in. Dat betekent ook: koeler en koeler. Ik zie de temperatuur dramatisch dalen van 22°C naar …. 13,5°C. Quelle horreur!
Aan Lac Noir waai ik zowat uit de auto. Ik ben niet de enige die de schrale wind heeft onderschat. Naast ons levert een dame een gevecht met haar paraplu en haar smartphone. Die strijd wordt gewonnen door de wind. Haar parapluutje slaat helemaal over. Stoïcijns blijft ze verder een foto nemen. Het is nog te vroeg voor een koffie in de taverne met zicht op het meer. Ik draai de verwarming een tikkeltje hoger voor de verdere rit naar Lac Blanc.
Een wandeling aan Lac Blanc op 1055 meter hoogte kan je combineren met de andere meren in de buurt. Dat was het plan. De miezerige regen bij 13,5°C en een parking met behoorlijk wat wandelaars doen me passen. We opteren de benen elders te strekken als de zon er wat meer is doorgekomen. Dat is nog niet het geval als we in Val d’Argent de vele wandelroutes bekijken.
Een rustiek baantje vol putten voorbij Aubure brengt ons in Saint Alexis. De temperatuur tikt 20°C aan. Much better! Een snelle snack in Auberge Saint-Alexis laten we voor wat het is. Deze herberg is blijkbaar geen geheim meer. Zowel het terras als binnen zit op de middag goed vol. Met verse zoute pretzels van bij de bakker in de rugzak wandelen we langs een brede bosweg naar Koenigsstuhl. Onder de bomen volg je een lus van 6 km.
De scenic autoroute verlaat de bosrijke Vogezen en eindigt in Riquewihr in een groene vallei vol wijngaarden.
RUSTIEK RIQUEWIHR
Dit pittoreske dorpje trekt het hele jaar door veel bezoekers. Even twijfelen we, maar pikken het toch mee. Rond de stadsmuren liggen enkele betaalde parkings. Men is voorzien op drukte…
De ligging van het romantische dorpje is op zich is al opmerkelijk. Wijngaarden decoreren de steile hellingen rond het dorp.
Het zijn echter de vele kobbelstenen steegjes met vakwerkhuizen en gevels in de vrolijkste kleuren die dit dorp zo charmant maken. Ondanks flink wat strijdgewoel in de Elzas, bleef Riquewihr opmerkelijk goed gespaard. Zoveel steegjes, authentieke gevels, bogen en oude fonteinen. Het is een romantisch tafereel om in rond te kuieren.
“Verdwaal door middeleeuwse straatjes“. Ah, het klinkt zo cliché. Toch kan het niet meer dan toepasselijk zijn dan hier. Geef je ogen de kost aan de talrijke nostalgische attributen in dit charmante dorpje.
De hoofdstraat gaat onopgemerkt omhoog tot de Dolder, een toegangspoort uit de dertiende eeuw bovenop de stadspoort en het bastion.
Net als in Kaysersberg proef je ook hier van lokale specialiteiten zoals zoute pretzels en flammkuchen en drink je Elzas wijntjes in gezellige Winstubbes.
Ooievaarsnesten op daken, op kerktorens en ooievaars als geveldecoratie. Je kan er niet naast kijken. De ooievaar is niet alleen het symbool voor de Elzas. In Hunawihr (tussen Kaysersberg en Riquewihr) zet men in op de herintegratie van ooievaars en otters in de Elzas. Het Naturoparc biedt echter ook entertainment waardoor we het niet meteen bezocht hebben.
Hoe druk is het in de zomer in Riquewihr? Zo zag het eruit tijdens ons verblijf eind augustus 2020 in de hoofdstraat. In de steegjes was het veel rustiger.
ribeauville
Het derde dorpje in het lijstje van middeleeuwse parels is Ribeauville. Na Kaysersberg en Riquewihr spreekt Ribeauville ons net ietsje minder aan.
De straten lijken breder of zijn we de vrolijke gevels intussen beu? Neen, echt niet. Ritmische deuntjes klinken om de hoek. Straatmuzikanten houden er alleszins de sfeer in.
Vlak buiten het oude centrum parkeren we aan het vertrekpunt van de wandeling naar ‘les 3 Châteaux’. De avondzon verliest aan kracht en tempert de hitte. En maar goed ook, wan het is best nog even klimmen naar de kastelen die in de verte parmantig tussen het groen pronken.
Het is goed geweest. Onze dagen in de Elzas waren mooi gevuld en we werden nergens onder de voet gelopen. De middeleeuwse steegjes en kleine dorpjes in een groen wijngaardlandschap konden ons tot de laatste moment charmeren.
DE ELZAS, WIJNREGIO MET ZOVEEL MEER
Aan de voet van de Vogezen is de strook aan wijngaarden 1,5 tot 5 km breed en 100 km lang. Wijnliefhebbers komen hier uitgebreid aan hun trekken met een aanbod aan wijnroutes en een massa aan proeverijen. Zelf ben ik een schaamteloze wijnbarbaar die letterlijk water bij de wijn doet. I know, shame on me. Helaas gaat culinair genot aan mij voorbij. Tenzij een goed dessert, daar kan ik dan wel van watertanden. Desondanks kon de Elzas ook mij bekoren.
Het landschap, de oude boerderijen en de weelderige gevels van vakwerkhuizen ademen de oude glorie van vervlogen tijden uit waar je vol ontzag doorheen wandelt.
De regio is een wat vreemde mix aan Franse en Duitse invloeden. Je voelt de kruisbestuiving in het grensgebied van beide culturen. Je hoort Frans, maar leest Duitse namen of gerechten. Toch klopt het plaatje en is deze unieke identiteit net de succesformule van deze regio.
Wanneer de Elzas bezoeken? De zomer en de kerstperiode zijn hier de topmaanden. Wil je de drukste periode mijden? Opteer voor de lente of de herfst. In de herfst kleuren de wijngaarden geel, oranje en rood. De beschutting van de Vogezen zorgt voor een microklimaat waardoor je nooit heel lang in regen zal vertoeven. Ideaal dus voor wie wilt wandelen.
Bezoek je de regio in de zomer of met de feestdagen? Boek dan vooraf voor de beste adresjes. Hoewel we eerlijk gezegd tijdens Covid-19 in augustus best nog veel keuze hadden.
UTT SCORE
Aan idyllische dorpjes en natuurschoon ontbreekt het hier niet. Ja, de mooiste dorpjes zoals Riquewihr, Ribeauville en Kaysersberg trekken veel bezoekers. Wie weg van de hoofdstraten (vol terrasjes en winkeltjes) de kleine steegjes induikt, kan de drukte ontlopen, zelfs in de zomer. In de regio kan je ook weg van de massa mooie wandelingen maken.
Wildlife hebben we hier niet gezien. Daar was ons verblijf tekort voor. In de Vogezen leven lynxen, reeën, gemzen, bevers, otters, herten en wolven. Deze laten zich niet zo snel opmerken. De kans dat je hen spot tijdens langere wandelingen is klein, maar is er wel.
DIEREN HELPEN
Kom je een gekwetst of ziek wild dier tegen? Dan kan je terecht bij deze organisatie, gelegen tussen Kaysersberg en Riquewihr. SNA besefte dat er zorgcentra ontbraken in dit noordoostelijk deel van het land en al zeker voor specifieke diersoorten die aangepaste zorgen nodig hebben. De ambities van het project zijn groot. Een opvangcentrum in Hunawihr is operationeel maar ze willen extra afdelingen en een netwerk uitbouwen om meer wilde dieren in nood op een professionele manier te kunnen helpen.
Na de Elzas zetten we koers naar de populaire Ardèche. En ja, ook daar gaan we op zoek naar rust weg van de massa.