Logeer weg van de massa in een natuurhuisje in Glux-en-Glenne en wandel in bosrijke heuvels vol wildlife. Het is de ideale plek voor wie op zoek is naar rust in de natuur in de Franse Morvan.
naar de Morvan
De rit naar Natuurpark de Morvan in Bourgogne breken we op met tussenstops in Toul, Château-sur-Seine en Vezelay. En dan komen we aan in Glux-en-Glenne waar we een week logeren in natuurhuisje Les Cléments (#32466).
Deze locatie is perfect voor rust in de natuur en wandelingen naar:
- Sources de l’Yonne
- Bibracte
- Haut Folin
- Gorges de la Canche
De Morvan is een dunbevolkte streek met kleine dorpjes in een arm agrarisch heuvelachtig massief op de grens van de departementen Côte-d’Or, Nièvre, Saône-et-Loire en Yonne. De voorbije decennia is de regio systematisch leeg aan het lopen. Massatoerisme staat hier niet op de agenda. Je bent hier weg van de massa, nog voor vele jaren. Dat staat vast. En zo heel ver hoef je er vanuit België of Nederland niet voor te rijden.
De groene bossen, blauwe meertjes en verlaten dorpjes van het Parc naturel régional du Morvan trekken natuurliefhebbers, rustzoekers, wandelaars en fietsers aan. Door de afwezigheid van steden en industrie heb je hier geen licht- of luchtvervuiling. Voor de die hards onder de wandelaars is er de Tour du Mourvan, een Grande Randonnée (GR) die je op circa 10 dagen kan wandelen.
Onze voorkeur gaat naar lokale luswandelingen in de directe omgeving van Glux-en-Glenne.
Glux-en-Glenne is een charmant dorpje met slechts 105 inwoners. Het heeft een kleinschalig restaurantje en een bibliotheekje waar je gratis zaden van planten kan krijgen. That’s it.
Just perfect.
Op het gemeenteplein vindt je informatie over de omgeving en de routes.
LES CLEMENTS IN GLUX-EN-GLENNE
Rust, natuur en weg van de massa. Als dit – net als ons – jouw belangrijkste criteria zijn op zoek naar leuk logement zit je bij Natuurhuisje goed. Zo boeken we huisje Les Cléments (#32466) in Glux-en-Glenne.
Een ruwe weg – na hevige regenval minder vlot te rijden – brengt jou naar een oase van rust. Van zodra je de auto op het grasplekje naast het huis hebt geparkeerd en je de deuren opendoet, vallen alle spanningen en zorgen van je af.
Ah, stilte….
Een terrastafel staat uitnodigend klaar voor het huisje. Je bent niet voorbereid op het zicht. Zo mooi… Bij helder weer kan je zelfs de Mont Blanc in de verte zien. Je haalt de sleutel uit het kluisje met de code op de aangeduide plek en checkt zorgeloos en vlot in bij dit contactloos logement.
Het knusse salon met houtkacheltje en ruwe stenen muren heeft zicht op dat prachtige panorama buiten. De woonkamer naast de verhoogde keukenhoek heeft datzelfde mooie uitzicht.
De houten trap kraakt onder onze voeten als we naar de hoofdslaapkamer gaan. Opgelet voor je hoofd, de balk hangt laag. Een venster geeft uitzicht op, inderdaad, dat uitzicht dat je tijdens je verblijf in Glux-en-Glenne geen seconde zal vervelen…
Als je inzoomt, zie je Autun in het dal.
Les Cléments ligt op een terrein van 1,4 hectaren. Je hebt hier geen directe buren. De enige omgevingsgeluiden: tsjirpende vogels, gezoem van insecten en het sporadische gebries van een paard verderop in een weide. De tuin op dit domein is natuurlijk. De kans dat je hier dieren zal zien, is groot.
DE TUIN VERKENNEN
Onderaan het trapje voor het huis heb je een groene helling waar je eventueel de ligzetel kan zetten als je wilt zonnen.
Wil je liever chillen in de schaduw? Ook dat kan. Meteen links onderaan het trapje wandel je naar een afgeschermd plekje onder de bomen. Hang daar je hangmat.
Relaxen in het groen? Onbetaalbaar.
Het graspad terug omhoog brengt je naar de natte weide voorbij het smalle beekje aan je rechterkant. Deze weide staat vol veldbloemen. Het is er een gezoem en gefladder van jewelste. Alle water dat je in het natuurhuisje gebruikt komt van de bron op het terrein.
Als je de natte weide terug omlaag wandelt, vervolg je dat graspaadje verder richting hoge naaldbomen. Het pad lijkt verderop dood te lopen, maar schijn bedriegt. De begroeiing overwoekert wandelpaden die niet zo vaak gebruikt worden. Het wandelpad aan de splitsing naar rechts brengt je naar de Sources de l’Yonne.
Veldbloemen en stokrozen fleuren de gevel van het natuurhuisje op waar zandhagedisjes gretig over de warme stenen rennen op zoek naar een prooi.
HET DAL VERKENNEN
Een korte wandeling start aan de oprit van het huisje waar je een bord vindt met wandelingen die er passeren (afstanden zijn enkele richting). Sla rechtsaf.
Het wandelpad loopt langs de helling. Er wordt regelmatig hout gekapt. Het blijft een triest zicht, maar sommige naaldbomen sterven af en moeten plaats ruimen voor nieuwe aangroei. De natuur neemt hier gelukkig snel over als je de wildgroei aan jonge boompjes ziet. Het voordeel van een open vlakte is het zicht op wilde dieren.
Een moeder en jong huppelen over droge takken. Het jong twijfelt even, maar volgt mams gedwee die het bos induikt.
Wildlife: check.
Het pad kruist in een holle weg verschillende wandelroutes.
- Links gaat naar het centrum van Glux-en-Glenne. Ga aan de volgende splitsing rechts tot de D300 waar je voorbij een visvijver wandelt. In het centrum kan je na reservatie eten bij Le Petit Auberge. Deze wandeling is 3 km heen en terug.
- Rechts wandel je terug naar het huisje met aan de linkerkant loofbomen. Aan de rechterkant sluiten statige sparren de rangen waar de avondzon haar stralen tot de bodem stuurt.
Een volgende splitsing wandel je rechts in om iets verder voor een tweesprong te staan.
Wat denk je? Links of rechts?
Het is dus rechts en dat ziet er iets verderop zo uit.
Weg van de platgetreden paden mag je hier heel letterlijk nemen. Hoog gras en brem hebben het wandelpad overgenomen. Kruid, braamstruiken en netels moet je er eventjes bij nemen. Al snel opent het groen zich met een mooi breed wandelpad dat je terugbrengt naar de start.
Deze wandeling van 2,5 km is beslist leuk om te doen. Doe stapschoenen aan voor enkele hellingen met keien en ruwere stukjes onderweg. En wandel in stilte, zo vergroot je de kans om reeën te zien.
WANDELING SOURCES de l’ YONNE
Naar Les Sources de l’ Yonne wandel je vanaf Les Cléments voorbij de natte heide (lus van 5 km) of vanuit het centrum van Glux-en-Glenne (7,5 km) of vanaf de parking van les Sources (3 km). De afstanden zijn steeds berekend op kaart zonder rekening te houden met de hoogteverschillen. Je wandelt steeds iets verder dan je denkt. Van bij de start aan de parking worden we op sleeptouw genomen door een Border Collie. Hij kijkt steeds om waar we blijven. Het gaat blijkbaar niet snel genoeg.
Voorbij het klaterend beekje begint een plankenpad over een drassige wei vol veldbloemen. Dat pad gaat voorbij dit metalen silhouet over in een bosweg die op het einde breder wordt.
We zijn aan de bron. Waar? Goed dat ook hier een metalen silhouet staat. De bron valt in het niets hoewel de rivier vanuit Glux-en-Glenne een indrukwekkende afstand van 292 km aflegt.
Een bordje waarschuwt dat het 2de deel van de route moeilijker is. Niet twijfelen, doen! Ja, je hebt eventjes een helling omhoog maar dat heb je hier overal. Het pad slingert zich onder de top van de Mont Prénely langs een zacht tapijt van bruine ritselende blaadjes onder hoge bomen.
Ook hier zijn we de enige wandelaars. Natuurgeluiden – en vooral het luide gezoem van bijen – vullen de groene omgeving. Deze 7000 stappenwandeling is beslist een aanrader voor een relaxte wandeling in gevarieerd bos.
NAAR LAC DE LA GOULETTE
Spiek jij ook stiekem naar het weerbericht aan het thuisfront? Zalig toch om te zien dat het thuis koel en bewolkt is en ons een zalige zonnige 29 graden te wachten staat. Voor velen is dit te warm. Mijn fibrolijf herleeft vanaf 25°C. Spierverkrampingen verdwijnen en de energie slaat in het groen. Pal in de zon vertoeven hoeft ook niet en verkoeling in de buurt van water is steeds welkom. Om die reden besluiten we te picknicken aan Lac de la Goulette.
Na een rit van 7 km richting Haut Folin sta je aan een rustig meer omgeven door bos.
De wandeling rond Lac de la Goulette is 1 km en ideaal om de omgeving langs de oever in je op te nemen. We hebben de perfecte picknick spot gevonden op een helling onder hoge loofbomen met bemoste stronken die als zacht zitje dienst doen.
Een koele bries blaast langs de heuvel naar het meer terwijl we een broodje en fruit eten. Het is intens genieten van de bosrijke omgeving die – ook hier – gonst van de bijtjes. Het groene mos wordt door zonnestralen opgelicht en maakt er een deugddoend bosbad van.
Aan de oever horen we een luide plons. Een grote groene kikker duikt het water in. In de struik vlakbij ritselt wat. Hagedisjes? Kikkers? Slangen? Even zet ik me in stilte op het – wel zeer vochtige – mos. De dieren houden me vermoedelijk ook in de gaten want het wordt plots muisstil.
Na deze relaxte stop rijden we verder naar Haut Folin, met 901 meter het hoogste punt van Bourgogne op slechts 6 km van Glux-en-Glenne.
WANDELEN IN HAUT FOLIN
Op parking 1 staat een bord met routes. Een blauwe lijn trekt mijn aandacht. Laten we gaan voor ‘Le Boucle des trois Bornes’, de roze route. Deze loopt langs een rivier, perfect bij 29°C.
Draai voor de gsm-mast links het bos in waar je aan een lange afdaling begint.
Onderaan het pad is het zoeken naar de roze pijl. Of we hebben deze gemist of deze ontbreekt. We volgen dan maar de oranje route mee en improviseren richting Etang Préperny bij P2.
De rivier is zoek om de simpele reden dat die blauwe lijn geen rivier was, maar een blauwe route. Hoe heb ik me daar zo in gemist? Wishful thinking bij tropisch weer: water willen zien. Intussen lopen we veel langer dan gepland. Mijn hartslag tijdens een steile beklimming in de volle zon gaat in hoog toerental. Ik kijk smachtend naar dat zachte mostapijt onder de bomen.
Oh, wat zou ik daar nu graag liggen…
“Kom op, maar 1,5 km meer” moedigt Tom aan.” Maar 1,5 km?” Mijn heup moppert. Opgelucht komen we aan de Etang de Préperny.
Etang de Préperny is geen zwemvijver waar je een verfrissende plons in maakt. Het is een brakke vijver vol waterplanten. Toch zorgt de aanwezigheid van het water voor afkoeling onder de bomen. Terwijl ik de vermoeide spieren even laat rusten, verkent Tom de rest van het pad. Hij komt terug met goed nieuws.
“Zin in koffie met versgebakken appeltaart?”. In een fractie van een seconde sta ik rechtop en zet koers naar de houten chalet 200 meter verder aan parking 2. We hebben 12 000 stappen met talrijke hellingen bij 29°C achter de rug en nu een verdiende lekkernij. De koffie met gebak smaakt enorm!
De wandeling keert terug naar parking 1.
MOUNTAINBIKEN IN HAUT FOLIN
Haut Folin heeft 3 mountainbike routes. Tom beproeft de volgende ochtend ‘Descente de Saint-Prix’. Volgens het infobord: 12,5 km rijden met een hoogteverschil van 457 meter. In praktijk (inclusief de hellingen) wordt het een rit van 14,5 km langs bospaden vol keien, over een stukje asfalt en door enkele beekjes.
Het eerste deel van de rit gaat voornamelijk omlaag afgewisseld met glooiende stukken tot Saint-Prix. Nadien begint het echte werk terug naar Haut Folin en is het non-stop flink op de trappers staan. Traag vooruit geeft je wel de kans om beestjes op en langs de weg te zien zoals deze ringslang en kleurrijke rups.
Een bestemming kiezen met rust en natuur voorop op behapbare rijafstand, daar kan je veel kanten mee uit. Bij het surfen naar opties trok een beeld uit de Morvan me over de streep. Het was genomen tijdens een avontuurlijke wandeling van 9 km langs smalle rotspaadjes in Gorges de la Canche. En die wandeling staat vandaag op het programma.
WANDELING GORGES DE LA CANCHE
Eerlijk is eerlijk. Voor deze wandeling staan lichaam en geest niet op dezelfde lijn. Avontuurlijk van geest met een fibrolijf vol slijtage. Het blijft een uitdaging. Mijn enkel (ooit verbrijzeld in een motorongeval), mijn knieën (allebei geopereerd na kraakbeenletsel) en mijn heup (ontstekingen bij overbelasting) stemmen unaniem tegen. Mijn geest gooit het argument “wandelen is gezond” op tafel en belooft nadien plechtig verdiende rust. Ik sjor mijn rugzakje aan, hang het fotoapparaat over mijn schouder en off we go!
De wandeling start over brugjes waar gewaarschuwd wordt voor plotse stijging van het water. Je slaat rechtsaf en wandelt langs de hydro-elektrische centrale.
Het smalle wandelpad duikt het bos in en volgt stroomopwaarts de kabbelende rivier.
Zonnestralen priemen zuinig door het bladerdek terwijl ik geconcentreerd balanceer over talrijke rotsen.
In mijn ooghoek zie ik een waterval. “Ah, een fotomoment” denkt mijn geest. “Oef, een rustmoment” slaakt mijn lichaam opgelucht adem. Lichaam en geest genieten aan de waterval. De natuurlijke omgeving geeft energie.
En off we go again.
Het is aangenaam wandelen. De Gorges de la Canche hebben duidelijk niet alleen mij over de streep getrokken. Het is de eerste plek waar we niet alleen wandelen. Het handvol wandelaars probeert ook in het bos social distancing toe te passen. Dat mag eenvoudig klinken. Op sommige stukken betekent het kiezen tussen netels, braamstruiken of een steil stukje rotshelling.
De waterschoenen zijn mee. Zowat alle verslagen vermelden stukken door stromende rivier. Dat blijkt in de zomer tijdens een droge periode niet echt spectaculair. Op de plaatsen waar we de rivier over moeten, kan je perfect zonder natte voeten de overkant bereiken. Gezwind huppel ook ik de rotsblokken over tot we een steile helling op klauteren. Dat gaat heel wat minder gezwind.
DE ROUTES IN GORGES DE LA CANCHE
Aan de parking vlakbij het meertje van de stuwdam start een volgend deel van de wandeling. Even op adem komen en iets eten. Mijn heup zeurt, mijn knie steekt en mijn hartslag is hoog. “Nog 6,5 km via een breed bospad” merkt Tom op. Mijn geest sluit zich spontaan aan bij kamp lichaam. Het is goed geweest. Tom wandelt verder terwijl ik op zoek ga naar een leuk plekje in de natuur waar ik later opgepikt kan worden.
Tot het plots kriebelt. Verdorie, dat was echt een leuk wandelpad langs de rivier. Als we dat nu gewoon eens terug wandelen? “Neen” schreeuwt het lijf, “Ja”, pareert de geest: “we doen het op het gemakske” En Off I go again.
De wandeling gaat stroomafwaarts. Piece of cake. Hoewel die steile rotsblokken omlaag wel uitdagend zijn. Ik geniet alweer met volle teugen van dit avontuurlijke kronkelpad over rotsen, onder de bomen langs idyllische watervalletjes.
Het geklater op de achtergrond geeft een energie boost van jewelste. Geen seconde spijt van om dit wandelpad in beide richtingen te wandelen!
Het is 27 graden en het lichaam is goed opgewarmd van het geklauter. Aan het overstromingsgebied ga ik met de voeten in het water. Ijskoud is het water, maar het doet deugd. Na slechts enkele slokken water en 2 happen uit mijn broodje zie ik Tom aan de overkant verschijnen. Die heeft goed doorgestapt.
Behalve terug langs de rivier heb je nog 2 andere opties. Of je neemt een hoger gelegen pad in het bos. Of je volgt bijna zo goed als volledig een hoogtelijn langs een breed bospad met uitzichten over de omgeving.
Die optie heeft Tom gewandeld. Geef mij maar de wandeling langs het slingerend pad langs de rivier in tweevoud 🙂
LEKKERS IN DE MoRVaN
Ik heb nog wat goed te maken met mijn lijf. We laten na de wandeling de benen rusten op een eenvoudig terrasje in het verlaten centrum van Rousillion-en-Morvan met een koffietje en een soufflé glacée.
Benieuwd of ik er met dit zoenoffer zal komen. Dat blijkt de volgende ochtend niet het geval. We lassen een dagje in van complete rust aan het huisje in Glux-en-Glenne en lunchen elders.
Wie aan Bourgondisch eten denkt, denkt vermoedelijk aan vlees en wijn. Als vegetariër kan je me met vlees geen plezier doen, ook niet in Bourgogne. Genieten van wat lekkers kan wel. En dat doe ik bij crêperie Le Puits de Sidonie met pannenkoeken met geitenkaas.
Wie nadien de calorietjes eraf wilt wandelen, kan 2 km verderop aan Etang de Rangère onder de bomen even kort de benen strekken.
Wil je vooraf of aansluitend op de pannenkoek voor het echte werk gaan, opteer dan voor het 10 km wandelpad van Moulin de Rangère dat hierlangs loopt. Belofte maakt schuld: vandaag ging ik het kalm aan doen.
BIBRACTE
Op amper 5 minuutjes rijden van Glux-en-Glenne sta je in Bibracte, een Gallische nederzetting op de top van de Mont Beuvray. De versterkte stad verscholen tussen de bomen op 800 meter hoogte speelde een belangrijke rol in de Gallische Oorlog, een strijd tussen de oorspronkelijke bewoners en de Romeinen. Nog steeds worden nieuwe opgravingen gedaan vlakbij het Musée de la civilisation celtique waar je een beter beeld krijgt van de oude cultuur van Bibracte.
In juli en augustus kan je niet met de wagen tot boven. Gemotoriseerd verkeer moet tussen 10 uur en kwart voor 7 ’s avonds beneden blijven. Je kan wel te voet omhoog of met een shuttle busje. Of met de mountainbike zoals Tom gisteren deed tijdens mijn rustdag.
Na een slopende – op kleinste versnelling – uphill bereikte hij de top en werd beloond met een lange downhill onder de bomen.
De 24 km lange mountainbike rit vertrekt en komt aan bij ons natuurhuisje in Glux-en-Glenne.
We rijden de dag nadien voor 9 uur naar boven. Behalve het vermijden van een steile klim – mijn heup is me dankbaar- is de rust zo vroeg op de dag intens. We wandelen een lus onder eeuwenoude knokige en met mos begroeide bomen.
Het zonlicht flirt met de lange dikke takken. De gueulles zoals deze bomen genoemd worden, zijn natuurlijke kunstwerkjes. We geven onze ogen de kost. Wat kan de natuur toch mooi zijn …
Niet alleen de natuur kreeg hier een beschermde status. We zouden haast vergeten dat we ons op een zeer oude nederzetting bevinden van de Galliërs. Op ‘La Terrasse’ kijken we naar een tafereel van velden en kleine dorpjes vanop een heuvel van 850 meter hoogte.
Wie na het wandelen hier wilt picknicken, kan dat doen aan een reus van een houten tafel.
oude keltische nederzetting
Vlak naast reconstructies van de eeuwenoude nederzetting zijn studenten op een nieuwe site aan het werk. Mount Beuvray heeft niet alleen op de Galliërs indruk gemaakt. Eeuwenlang zal de berg een belangrijke ontmoetingsplaats blijven.
Wij krijgen echter niet genoeg van het mosbos rond ons.
Wie voor 10 uur de slagboom aan het museum – onderaan de heuvel – passeert, kan op elk moment langs de andere kant de heuvel terug af. We kronkelen gezapig de baan mee onder de bomen tot een grote haas voor de auto de weg oversteekt.
SAINT-LEGÈR-SOUS-BEUVRAY
3,5 km voorbij Bibracte ligt Saint-Legère-sous-Beuvray. Rond het dorpsplein bevinden zich een bakker, een taverne, een hotel met restaurant, een winkeltje en een apotheek.
Het bakkertje heeft goed te doen. Klanten schuiven mooi met mondmasker aan.
Tom brengt 2 zoete koeken en koffie mee voor we een wandeling in een gehucht vlakbij starten.
De meeste wandelingen volgen in dit dorp naar onze zin iets te veel de wegen. We besluiten via maps.me te improviseren in het bos en langs een riviertje. Dat riviertje blijkt 2 druppels breed te zijn en de weg onder de bomen loopt dood.
Geen hit wat de wandeling betreft, maar we worden wel getrakteerd op een mooi tafereeltje.
Een lieflijk duo staart ons onbevangen en nieuwsgierig aan. “Moeten we nu weghollen of niet?” Je ziet ze het zo denken. We zijn muisstil, dat brengt hen in de war. Mams heeft hen vermoedelijk geleerd geen mensen te vertrouwen.
Eentje besluit die goede raad ter harte te nemen en zet uiteindelijk een spurtje in de heuvel op. Maar wow wat een mooi moment om zo lang oog in oog te staan met deze elegante spring-in-’t-veldjes.
Lunchen doen we op het buitenterras van Hotel du Morvan. Er zitten evenveel mensen bij elkaar als we op een hele week samen in de bossen van Morvan zagen. Het drukke menselijk gegons valt tegen. Geef ons maar het gezoem van de bijtjes. Opgelucht verlaten we na lekkere profiteroles au Chèvre – alweer geitenkaas – het terras en zetten koers naar de oase van rust aan ons natuurhuisje in Glux-en-Glenne.
LOGEREN IN EEN ‘NATUUR’HUISJE
Onze eerste ervaring met Natuurhuisje is een hit. We zijn meteen fan! De criteria om logement te selecteren zijn ons op het lijf geschreven: weg van de massa, contactloos logement, midden in de natuur.
Voor elke geboekte nacht plant Natuurhuisje een boom. Ons logement in Glux-en-Glenne zorgt voor 7 nieuwe bomen, een kleine bijdrage aan een groenere planeet. Feel good factor: check.
What’s in a name? Logeren in een natuurhuisje betekent ook nauw contact met de natuur rond jou. Dagelijks hoor je hier buizerds en kiekendieven.
De heuvel rechtsonder in het dal onder het huisje hield ik voorbije avonden goed in de gaten. Uiteraard, wanneer je het niet meer verwacht bewegen oranje vlekken in je ooghoek achter de rook van het houtvuurtje.
Een familie reeën rent de heuvel af. Eentje keert om en rent een stukje terug naar boven waar hij smakelijke blaadjes heeft gevonden. We kijken in stilte toe.
Gewoon op het terrasje zitten en je ziet voldoende. Terwijl ik nog even inlog om de persconferentie in Costa Rica te volgen – goed nieuws: reizigers uit Europa zijn vanaf 1 augustus 2020 terug welkom – rent achter me een relmuis met eekhoornstaart langs een spleet de kelder in. We hebben onderburen!
De natuur trakteert ons de voorlaatste avond op nog meer spektakel. De lucht kleurt roos, paars en geel alvorens geroffel losbarst gevolgd door lichtspel. Wow, nu nog een stortbui, maar die blijft uit.
Het is donker als we luid geritsel naast het huisje horen. Het lijkt wel een hele kudde herten in het bosje achter de blokhut. We blazen het kaarsje uit en luisteren in stilte naar passerend wildlife langs ons. Kippenvelmoment.
Na onze week in de Morvan keren we terug huiswaarts. Bij de heenrit logeerden we in Toul. Deze keer maken we een tussenstop in Metz.
UTT SCORE MoRVaN
Weg van de massa en genieten van de natuur scoort hoog in Glux-en-Glenne in de Morvan. Op zoek naar een ideaal huisje voor deze reiservaring? Kijk dan zeker even de beschikbaarheid na van natuurhuisje #32466 Les Cléments in Glux-en-Glenne, een echt toppertje met een waanzinnig mooi uitzicht.
HELPING ANIMALS
Hoe zit het met hulp aan dieren in nood in de omgeving van Glux-en-Glenne? We vinden enkele dierenasielen (zoals dit in Autun) terug maar een opvangcentrum voor wilde dieren zit niet meteen in de buurt. Heb je een gekwetst dier gevonden? Neem best meteen contact op met de gendarmes van het dorp waar je je bevindt.
Lees meer in deze deze brochure over de wetgeving en verplichtingen als je een wild dier in nood vindt.