In 2001 reisden voor het eerst naar Costa Rica. Het werd een eerste kennismaking die een blijvende indruk zou maken. Sinds 2015 verkennen we het land jaarlijks. In Guanacaste kwamen we in contact met enkele unieke natuurfenomenen.
Januari 2001. Na avontuur in de jungle en actie op het strand en in zee, zien we tijdens onze allereerste kennismaking met Costa Rica de natuur in actie in het Rincon de la Vieja nationaal park én in het Marino Las Baulas nationaal park in Guanacaste.
Zowel El Jobo en La Cruz, als de Gold Coast en het Rincon de la Vieja nationaal Park bezoeken we in 2020 en 2021 opnieuw. Want hoe zag het hier 20 jaar geleden ook alweer uit?
DE OUDE DAME OF JURASSIC PARK?
In Rincon de la Vieja Nationaal Park ligt een gelijknamige actieve vulkaan. Volgens een oude legende gooide een vader de minnaar van zijn jonge dochter in deze vulkaan. Het meisje bleef er als kluizenaar met geneeskrachtige gaven verder leven. Tot op de dag van vandaag gelooft men dat de miljoen-jaar-oude vulkaan genezende krachten bezit. Dat belooft…
Je klautert hier over rotsachtige bodem door weelderig regenwoud. Ruim 300 verschillende soorten vogels maar ook apen, poema’s en tapirs noemen Rincon de la Vieja hun thuis.
De bekendste en leukste wandelroute is Sendero Las Pailas. Het wandelpad start bij de Las Pailas ingang. Het brengt je langs modderpoelen, een mini-vulkaan en kokende moddervelden. Op amper 2 uur wandel je deze 3 km route langs intussen makkelijk bewandelbare paden.
MODDERSCHEETJES
Het water borrelt van de hitte in het kleine vulkanische meer. Het is in 2001 goed opletten waar we stappen over de glibberige keien die in de rivier liggen (intussen wandel je veilig over een brugje). Iets verderop word je bedwelmd door zwavelgeur uit pruttelende moddergaten in de bodem. Moeder natuur laat scheetjes!
Door de enorme dampen heen zien we kapucijnenaapjes in de bomen zitten. Vreemde plek om rond te hangen….
We kijken vol ontzag naar het bewijs dat we hier echt wel heel dicht bij een actieve vulkaan wandelen.
kamperen bij de vulkaan
Op de kleine camping van Rincón de La Vieja (intussen is het niet meer mogelijk om hier te kamperen) slaan we onze tent op. En nu maar heel hard hopen dat de de vulkaan deze nacht ook slaapt…
Niet de vulkaan maar hevige rukwinden hielden ons uit onze slaap door de hele nacht gierend aan de tent te rukken. Het kabaal van bladeren en takken die vochten tegen de wind klonk onheilspellend. ’s Morgens zien we dat ons tentje het compleet heeft begeven. We kruipen versuft uit de omgewaaide beschutting waar een frisse wind me in het gezicht slaat. Goedemorgen, we zijn wakker!
Er staat een lange steile klim naar de krater op het programma. Door de bewolking en hevige wind wordt besloten naar de waterval te wandelen. Het zou door de hevige wind te onveilig zijn.
Dit pad naar de krater is sinds 2011 omwille van veiligheidsredenen niet meer mogelijk.
naar waterval la cangreja
De weg naar Catarata la Cangreja gaat langs een pittig pad omhoog. Wandelen in de jungle betekent goed opletten waar je elke voet zet. Over reusachtige wortels over het pad en over glibberige keien klauteren, is leuk maar mijn gekwetste enkel denkt er anders over. Op wilskracht kan je gelukkig veel. En dat komt hier beslist goed van pas 😉
Reuzen van wortels kronkelen over smalle rotspaadjes naar de watervallen.
Alle planten en bomen vechten om een klein beetje licht en de strijd is meedogenloos. Varens en parasietplanten haken zich vast op takken, wurgbomen vlechten zichzelf rond andere bomen en lianen zoeken zich een weg naar de dichtbegroeide bodem. De wet van de sterkste geldt hier niet alleen voor de dieren, maar voor alles wat leeft.
omsingeld door fauna en flora
Het pad brengt ons langs mastodonten van wurgbomen vol families luidruchtige aapjes. Blue morphos fladderen langs ons heen. Ik gebruik hen gretig als excuus om af en toe op adem te komen.
In de groene struiken hangen ellenlange groene spitsneusslangen (vine snakes). Ze zijn onschuldig maar er lijkt geen einde te komen aan het glibberige lijfje dat steil omhoog de boom inglijdt. Op het plateau wandelen we plots in volle zon. Dat is wel even puffen na die klim van zonet.
Als je denkt dat je het na al die indrukwekkende fig trees wel hebt gezien, ben je mis. Het pad eindigt langs een gigantische rubberboom.
Je kan in Rincón de la Vieja behalve indrukwekkende bomen ook de Guaria Morada (een roze wilde orchidee), de nationale bloem van Costa Rica in overvloed vinden.
Aan insecten is hier eveneens geen tekort. Overactieve muggen proberen elk onbedekt stukje huid te vinden en uiteraard weer enkel bij mij en niet bij Tom. Tussen onze voeten marcheren vlijtige kolonnes van mieren en in de berm kruipen grote spinnen. Gelukkig vinden we creepy crawlers niet eng, behalve dan de muggen. Dat is echt de wet van de sterkste wat mij betreft! En dan vergeet je plots alle kriebels en kom je aan deze prachtige waterval.
We spoelen het zweet weg en keren moe maar voldaan langs dezelfde weg terug naar de ingang van het park. Mijn enkel heeft het gehaald. En ongelofelijk maar waar, vlak voor ik de auto instap sla ik deze om! Genekt aan de eindstreep, typisch…
stomende vulkanen
De seismologische activiteit van enkele vulkanen in Costa Rica is sinds 2016 toegenomen. De vulkanen Poas, Turrialba en Rincón de la Vieja lijken te hebben afgesproken om sindsdien het beurtelings te laten rommelen.
In 2017 zorgde de vulkaan Turrialba (ten noordoosten van San José) voor het tijdelijk sluiten van de luchthaven omdat de aswolken het luchtverkeer verstoorden. Intussen is de Turrialba rustiger, maar speelt de Poas vulkaan op (met in september 2019 alweer rookpluimen van 2 km hoogte). De activiteiten van deze vulkanen worden nauwlettend in de gaten gehouden. Wordt het te gevaarlijk, dan gaat het nationaal park voor enkele dagen of onbepaalde tijd dicht.
canopy tour
Behalve wandelen kan je hier vlakbij de vulkaan ook actief zijn in de canyons in Hacienda Guachipelin. Iets later suizen we in een veiligheidsharnas boven de snelstromende Rio Colorado. Ik doe mijn ogen dicht en beeld me in dat ik aan een liaan slinger.
Hoog boven een diepe canyon zweven geeft je echt wel dat ultieme tarzan in de jungle gevoel. In mijn hoofd voel ik duidelijk nog een restant van de feestroes van oudejaarsavond op het strand van Playas del Coco.
Van actie in het binnenland trekken we terug naar de kust voor wel een wel heel bijzonder spektakel op het strand van Playa Grande.
body boarding
Terug aan de Gold Coast zien we in Tamarindo overal surfers. Beach bars met rieten parasols zomen het witte strand af waar we opmerkelijk meer toeristen zien dan in de rest van Guanacaste. Intussen is Tamarino nog veel commerciëler geworden, een plek die je als rustzoeker best mijdt.
We verkennen in december 2020 ruim 35 strandjes langs de Gold Coast op zoek naar de meest ongerepte strandjes. Daar hoort Tamarindo alvast niet bij.
Aan Playa Langosta slaan enorme golven tegen het strand. Dit lijkt me niet meteen een beginnerszeetje… Het volgt wel mooi de trend van onze vorige activiteiten: voor het eerst op een paard en meteen racen op het strand, voor het eerst duiken en meteen in donkere woeste zee,… Grenzen verleggen. Daar gaat het om, sus ik mezelf.
Playa Langosta is tegen de avond rustiger. Onze verwoede pogingen om de golven van de niet zo Stille Oceaan het hoofd te bieden, blijven niet helemaal onopgemerkt. Het peddelen met een gekwetste enkel helpt niet echt om vooruit te geraken in het woelige water. De hoeveelheid zoutwater die ik binnenkrijg, is niet meer bij te houden. Mijn lichaam bestaat na een uurtje niet voor 80 maar bijna voor 100% uit water!
Na een complete overdosis zeewater besluit ik de heren zonder body board te vergezellen. Dat was echter nog een zwaardere klus met de sterke onderstroming. Pompaf verlaat ik het water terwijl meer surfers vlak voor zonsondergang het water opgaan.
Tom blijft in het water om het body boarding onder de knie te krijgen. Op een gegeven moment pakt hij knap de golf en raast met een rotvaart mee richting strand op de golf. Wow! Tot de kracht van de golfslag het bord doet wegslaan en hij met evenveel snelheid op zijn buik verder het ruwe zand op schuift. Ai! Zijn rood gebrande buik kleurt meteen paars. Morgen toch maar een kalm dagje inplannen.
couleur locale
Je sluit hier elke dag af met de prachtigste zonsondergang. Op het strand dansen een aantal jongeren op vrolijke Latino muziek die uit de beach bars komt. Wie graag feest, zit in Tamarindo op z’n plek. Geef mij maar het kabaal van de jungle 🙂
In Tamarindo is ruim voldoende keuze om te eten, van het soberste tot het meest chique restaurant. Wij opteren voor een lokale soda waar onze begeleider borg staat voor het lekkere lokale eten. En terecht. De nachos con queso zijn heerlijk.
Na een sessie body boarden (lees: golven drinken) en een lekkere maaltijd zijn we die avond getuige van een uniek schouwspel in Las Baulas National Marine Park.
reuzenomelet op het strand
Van zodra het donker wordt, zakken we met een bootje af naar Playa Grande waar we de imposante maar helaas met uitsterven bedreigde lederschildpadden eieren zien leggen. Er is geen kunstlicht op dit strand, enkel maanlicht en een oogverblindende sterrenhemel!
Geen luide muziek op de achtergrond, maar een oceaan die in het duister haast geruisloos op het strand spoelt. De serene omgeving en het voorrecht om getuige te zijn van zo’n prachtige moment is onbeschrijflijk.
Een leatherback van 1,5 meter schept in trance met haar grote voorpoten een diepe put in het strand om er iets later honderden witte rubberachtige eitjes in te leggen. We kijken in stilte toe met slechts het rode licht van een zwakke zaklamp.
Wit licht is uit den boze. Dat verstoort hun rust en doet hen terugkeren naar zee. Het blijkt een jong exemplaar met weinig ervaring te zijn. Bij het dichtgooien van het nest vol eitjes maakt ze er meer een omelet van dan een veilig nest voor haar toekomstige kroost. Oeps… dat is denk ik niet de bedoeling.
DE SCHILDPADDEN HELPEN
Leatherback turtles (baulas) leggen al duizenden jaren eieren op het strand van Playa Grande in het Las Baulas National Marine Park in Guanacaste. Het mes van het turtle toerisme snijdt helaas langs twee kanten. Het is nodig om de soort te beschermen en zo het lucratieve van de verkoop van de eieren te ontraden, maar het toenemende licht in de omgeving verstoort het oriëntatiegevoel van de dieren. Informeer je goed voor je deelneemt aan een excursie en hou je aan de richtlijnen!
palstic BAN EN beach CLEAN-UPS
Plastiek in de oceaan is een ander gevaar dat blijft toenemen. Schildpadden zien plastiek vaak foutief aan als kwallen, hun favoriete hapje en dat zorgt vaak voor fatale afloop. Costa Rica zet als koploper in op een verbod op single use plastics dat vanaf 2021 van kracht is in alle nationale parken.
Er is nog veel werk aan de winkel, maar je kan zelf wel verschil uitmaken door consequent plastiek rietjes en wegwerpplastiek te weigeren. Toepassingen in natuurlijk afbreekbare materialen nemen hier zienderogen toe. Of je neemt gewoon jouw eigen herbruikbare aluminiumrietje mee.
Costa Rica zet in op ecotoerisme en daar horen ook talrijke beach clean-ups bij. Zowat elk dorp heeft wel een vrijwilligersploegje dat op regelmatige basis alle afval dat aanspoelt van de stranden verwijdert. De lokale gemeenschappen beseffen het belang van afvalbeperking als ze ecotoeristen willen aantrekken. Dat betekent goed recycleren en rivieren en stranden proper houden.
Ook als toerist kan je een steentje bijdragen. De actie 5minutebeachcleanup zet elke bezoeker van een strand aan om gedurende 5 minuutjes afval te verwijderen. Vele kleine beetjes maken een groot verschil.
Van de jungle naar de rode woestijn: na ons eerste bezoek aan Costa Rica trekken we naar de rode outback van Australië.
Laatste versie: 27 februari 2022
Meer informatie
.
- Reisvoorbereiding rondreis in Costa Rica
- Maand per maand bekeken: wat is voor jou de beste reisperiode?
- Standaard reisroutes in Costa Rica: start hier
- Voorbeeldrondreis 2 tot 3 weken “natuur en wildlife”
- Waar naartoe in Costa Rica? Zoek op de interactieve kaart
- Wat neem je mee naar Costa Rica?
- Logeertips: 30 unieke logeeradresjes.
- De 20 mooiste watervallen
- Alles over autohuur en rijden in Costa Rica.
.
Geniet jij ook van wonderlijke natuur en wildlife? Volg Under The Trees op Instagram